Οι καβγάδες μεταξύ αδελφών είναι κάτι που συναντάται σχεδόν σε κάθε οικογένεια. Από τις πρώτες κιόλας παιδικές αναμνήσεις μέχρι και την ενήλικη ζωή, οι σχέσεις μεταξύ αδελφών χαρακτηρίζονται από στιγμές τρυφερότητας, υποστήριξης αλλά και σύγκρουσης. Δεν είναι σπάνιο να βλέπει κανείς δύο παιδιά να τσακώνονται για το ποιος θα καθίσει στο αγαπημένο σημείο του καναπέ, για ένα παιχνίδι ή ακόμα και για πιο σοβαρά ζητήματα, όπως η κατανομή των ευθυνών μέσα στο σπίτι.
Αυτό όμως γεννά ένα ερώτημα: Είναι οι τσακωμοί αυτοί κάτι ανησυχητικό ή αποτελούν μέρος μιας φυσιολογικής και υγιούς σχέσης;
Δείτε Από ποιά ηλικία μπορούμε να αφήσουμε το παιδί μόνο του στο σπίτι;
Οι αδελφικές συγκρούσεις προκύπτουν για διάφορους λόγους. Ο ανταγωνισμός και η ζήλια είναι από τις βασικές αιτίες, καθώς τα παιδιά συχνά νιώθουν ότι πρέπει να διεκδικήσουν την προσοχή και την αγάπη των γονιών τους. Επίσης, οι διαφορές στην προσωπικότητα παίζουν σημαντικό ρόλο. Ένα πιο εξωστρεφές παιδί μπορεί να συγκρούεται συχνά με ένα πιο εσωστρεφές αδελφάκι, ειδικά όταν αναγκάζονται να συμβιώσουν και να μοιραστούν τον ίδιο χώρο μέσα στην οικογένεια.
Η αίσθηση αδικίας είναι ένας ακόμα παράγοντας που οδηγεί σε εντάσεις, καθώς τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο πώς μοιράζονται τα προνόμια και οι υποχρεώσεις. Επιπλέον, η έλλειψη προσωπικού χώρου και η συναισθηματική φόρτιση, που μπορεί να προκύπτει από σχολικές ή άλλες πιέσεις, συχνά εκτονώνονται μέσω ενός καβγά.
Παρά τη δυσάρεστη πλευρά τους, οι τσακωμοί μεταξύ αδελφών δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Αντίθετα, μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη σημαντικών δεξιοτήτων. Τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται συγκρούσεις, να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους και να διαπραγματεύονται, ενώ σταδιακά αναπτύσσουν ενσυναίσθηση και κατανοούν καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων.
Μέσα από αυτές τις αντιπαραθέσεις, αποκτούν μεγαλύτερη αντοχή στις ματαιώσεις και εξασκούνται στην εύρεση λύσεων, κάτι που τους είναι χρήσιμο σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Φυσικά, όταν οι συγκρούσεις γίνονται συχνές ή περιλαμβάνουν επιθετικότητα, τότε οι γονείς πρέπει να παρέμβουν, θέτοντας όρια και ενθαρρύνοντας πιο υγιείς τρόπους επικοινωνίας.
Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη διαμόρφωση μιας υγιούς αδελφικής σχέσης μέσα στην οικογένεια. Η σύγκριση μεταξύ των παιδιών συνήθως εντείνει τον ανταγωνισμό, ενώ η ενθάρρυνση της συνεργασίας και της επικοινωνίας μπορεί να λειτουργήσει ως ένας αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης των συγκρούσεων.
Οι γονείς μπορούν να διδάξουν στα παιδιά πώς να διαχειρίζονται τον θυμό τους, να επιλύουν διαφωνίες χωρίς φωνές και να σέβονται τα όρια του άλλου. Παράλληλα, με το δικό τους παράδειγμα, μπορούν να δείξουν ότι οι διαφωνίες δεν χρειάζεται να καταλήγουν σε εντάσεις, αλλά μπορούν να γίνουν αφορμή για αλληλοκατανόηση και σύσφιξη των σχέσεων.
Δείτε Κολατσιό από την καντίνα του σχολείου ή από το σπίτι; Τι να προτιμήσω;
Αν το σκεφτούμε διαφορετικά, οι αδελφικές συγκρούσεις δεν είναι τίποτε άλλο από μια προετοιμασία για τον έξω κόσμο. Τα παιδιά που μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις διαφωνίες τους με τα αδέλφια τους είναι πιο έτοιμα να αντιμετωπίσουν με ωριμότητα τις συγκρούσεις που θα προκύψουν στη μετέπειτα ζωή τους – είτε αυτές αφορούν φιλίες, είτε σχέσεις, είτε την επαγγελματική τους πορεία.
Οι γονείς, μέσα από τη στάση τους, μπορούν να καλλιεργήσουν ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά θα αισθάνονται ασφαλή να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, γνωρίζοντας ότι η οικογένεια παραμένει το πιο σταθερό τους καταφύγιο. Άλλωστε, η σχέση μεταξύ αδελφών έχει κάτι το μοναδικό: είναι ένας δεσμός που αντέχει στον χρόνο, παρά τις διαφορές, τις εντάσεις και τις συγκρούσεις. Και, τελικά, αυτό που μένει είναι η αίσθηση ότι, ό,τι κι αν συμβεί, η οικογένεια θα είναι πάντα εκεί.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
