Στην Ολομέλεια της Βουλής μίλησε ο , πρώτη μέρα συζήτησης του για την εκπαίδευση. «Στην εκπαίδευση και στο μέλλον της νέας γενιάς συγκρούονται διαφορετικά πολιτικά σχέδια. Ο αποκλεισμός συγκρούεται με τη συμπερίληψη.

Η γιγάντωση των ανισοτήτων με το σχολείο ισότητας και ποιότητας. Τα άριστα σχολεία για τους υποτιθέμενους άριστους με τα άριστα σχολεία για όλους. Ο ανταγωνισμός με τη συνεργατικότητα. Το αυταρχικό μοντέλο της διαγωγής και της τιμωρίας με ένα δημοκρατικό σχολείο που προετοιμάζει συνειδητούς και υπεύθυνους πολίτες».

Και συνέχισε:

«Όλα αυτά δεν είναι λόγια, αποδείχθηκαν με πράξεις. Σαν χτες, πριν πέντε χρόνια, στις 8 Ιουνίου 2015, δημοσιεύθηκε το ΦΕΚ με την υπογραφή του τότε αναπ. υπουργού Τάσου Κουράκη που επανέφερε στην εκπαίδευση τους 2.700 εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΛ που είχαν κριθεί διαθέσιμοι για απόλυση το 2013 από τον κ. Αρβανιτόπουλο και τον κ. Μητσοτάκη, υπουργό, τότε, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στην κυβέρνηση Σαμαρά. Μια από τις πιο φωτεινές στιγμές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες για τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Μια σελίδα που προτιμάει να μην τη θυμάται και να μην τη θυμίζει. Το ίδιο και οι υμνητές του στα ΜΜΕ».

«Καμιά μεταρρύθμιση δεν γίνεται χωρίς διάλογο. Και η δυστυχώς βρίσκεται σε καραντίνα από την κοινωνία, τα κόμματα, τον εκπαιδευτικό κόσμο. Δεν έλαβε υπόψη της τις χιλιάδες αρνητικές παρατηρήσεις στη Διαβούλευση, οι περισσότερες τεκμηριωμένες. Δεν έλαβε υπόψη της τι είπαν οι φορείς των εκπαιδευτικών στη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Δεν κατόρθωσε να πετύχει την ελάχιστη συναίνεση στο Κοινοβούλιο».

«Μιλάει βέβαια με τους μεγαλοσχολάρχες -οι μόνοι εξάλλου που υπερασπίστηκαν την καταστροφική αναβάθμιση των κολεγίων. Μιλάει με τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων -οι μόνοι και πάλι που υπερασπίστηκαν το νομοσχέδιό της. Είναι υπουργός ιδιωτικών κολλεγίων, μεγαλοσχολαρχών, μεγαλοφροντιστών και εκκλησιαστικών παραγόντων. Και, εσχάτως, υπουργός καμερών και εκατοντάδων χιλιάδων απουσιών: η μόνη υπουργός Παιδείας που θα τη συνοδεύουν ως εικόνα τα ανοιχτά αλλά άδεια Γυμνάσια και κυρίως Λύκεια».

Το νομοσχέδιο διαπνέεται από πλήθος αρνητικών ρυθμίσεων. Δείτε μερικά σημεία του:

Διαγωγή: Αναχρονισμός και επικίνδυνη οπισθοδρόμηση η επαναφορά της αναγραφής της στα απολυτήρια, δημιουργεί συνθήκες στιγματισμού των αποφοίτων στο διηνεκές. Η διαγωγή συνοδεύει τον πρώην μαθητή σε όλη του τη ζωή. Το απολυτήριο είναι τίτλος σπουδών για να βρει δουλειά. Ποιοι ειδικοί τη ζήτησαν; Δεν γνωρίζει η πολιτική ηγεσία ότι θα καταπέσει σε τυχόν προσφυγή; Το ξέρει, αλλά εκείνο που τη νοιάζει είναι το μήνυμα που στέλνει στο συντηρητικό εκλογικό της ακροατήριο.

Λατινικά VS κοινωνιολογία: Καταλαβαίνουμε την αξία των κλασικών σπουδών και της διδασκαλίας των λατινικών, αλλά με σύγχρονο -όχι απαρχαιωμένο και βαρετό τρόπο. Η γνώση τους, ίσως και η εξέτασή τους, είναι αναγκαία για τα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν φιλολογία, ιστορία, αρχαιολογία. Τα παιδιά όμως που θέλουν να σπουδάσουν άλλες θεωρητικές επιστήμες, διεθνείς σπουδές, κοινωνιολογία, ψυχολογία, πρέπει να διδαχθούν και να εξεταστούν στο μάθημα της κοινωνιολογίας. Η μάχη που δίνει το υπουργείο υπέρ των λατινικών και κατά της κοινωνιολογίας, έχει συμβολικό χαρακτήρα, είναι μήνυμα από το σκοτεινό παρελθόν, θυμίζει τα φαντάσματα που είχαν εναντιωθεί πριν από μισό αιώνα στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Παπανούτσου.

: Το νομοσχέδιο διασπά τον ενιαίο τύπο Ολοήμερου Νηπιαγωγείου που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πρόεδροι 28 Παιδαγωγικών Τμημάτων της χώρας, το επικρίνουν ομόφωνα για «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου που δημιουργεί πλείστα όσα μαθησιακά και λειτουργικά προβλήματα. Κι ενώ, παρά τη γνώμη των ειδικών, προστίθενται αγγλικά στο νηπιαγωγείο, ξεχνάει το υπουργείο τα νηπιαγωγεία της μειονότητας στη Θράκη. Εκεί, υποκύπτοντας σε εθνικιστικές πιέσεις κατήργησε τον πετυχημένο θεσμό όπου πλάι στους νηπιαγωγούς είχαν τοποθετηθεί βοηθοί που γνώριζαν την τουρκική ή την πομακική γλώσσα, για να προχωρούν αυτά τα παιδιά, να ξεφεύγουν από τις ασφυκτικές αγκάλες άλλων παραγόντων, που τα προτιμούν εκτός νηπιαγωγείων.

Δημοτικά: Το νομοσχέδιο προβλέπει αύξηση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα των δημοτικών στα 25 (όπως και στα νηπιαγωγεία), από 22 που είχε καθιερώσει ξεκινώντας από την Α δημοτικού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είναι παιδαγωγικό μέτρο; Είναι μέτρο για άριστα δημοτικά σχολεία, ή μέτρο που σπρώχνει τους γονείς να επιλέξουν την ιδιωτική εκπαίδευση;

Γυμνάσια: Με το νομοσχέδιο αυξάνονται τα εξεταζόμενα μαθήματα από 4 σε 7 και μειώνεται η διάρκεια του σχολικού έτους, που είχε ενισχυθεί από την κυβέρνησή μας. Χάρη, προφανώς, των φίλιων φροντιστηριακών δυνάμεων -που υπερθεματίζουν στις τοποθετήσεις τους- όπως χάρη αυτών επιστρέφουν οι εξετάσεις μετεξεταστέων πίσω στο Σεπτέμβριο.

Λύκεια: Επαναφορά της περιβόητης Τράπεζας Θεμάτων, που όταν εφαρμόστηκε, μαζί με άλλες δυσμενείς ρυθμίσεις οι οποίες κι αυτές εν μέρει επανέρχονται, εκτόξευσε τη σχολική αποτυχία από το 4% στο 23%! Καθιερώνεται μάλιστα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, ώστε, τα παιδιά να υποχρεωθούν να παρακολουθούν, τουλάχιστον, από την Α’ λυκείου, φροντιστήριο και να οδηγούνται, μέσω της αυξημένης αποτυχίας, και πάλι στις φιλικές ιδιωτικές δομές κατάρτισης.

Πρότυπα: Προϊόντα της βαθιάς και στρεβλής νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί «αριστείας», την οποία δικαιωματικά αξίζουν τα παιδιά των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, συμπεριλαμβανομένων, των ανώτερων στρωμάτων της μεσαίας τάξης.

Η Αριστερά δεν έχει κανένα πρόβλημα με την έννοια της αριστείας. Στη δική μας αντίληψη όμως, η εκπαίδευση δομείται πρωτογενώς πάνω στα προτάγματα της νεωτερικότητας, με στόχο την εξάλειψη των κοινωνικών διακρίσεων και την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, εντός του σχολείου. Ώστε, στη συνέχεια, από την ίδια αφετηρία παιδιά διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων να πραγματώσουν τα όνειρά τους.

Πειραματικά: Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση παρεμβαίνει με εντελώς λάθος τρόπο στη λειτουργία τους, εξομοιώνοντάς τα με τα Πρότυπα, ειδικά στο σκέλος της αξιολόγησης, τάσσεται από θέση αρχής υπέρ της επέκτασης των Πειραματικών σχολείων και της εισαγωγής σε αυτά τυχαίου δείγματος μαθητών, ώστε, να έχει νόημα και παιδαγωγική υπόσταση ο πειραματισμός και η διάδοση σε όλα τα σχολεία των νέων μεθόδων και των καλών πρακτικών.

Στην αρχή της ομιλίας του ο Ν. Φίλης είχε αναφερθεί στις διαδηλώσεις στις ΗΠΑ και σε όλο τον πλανήτη:

«Mεγάλη τιμή για έναν βουλευτή της Αριστεράς, να μιλάει στη Βουλή σε τούτη την ιστορική στιγμή, με φόντο όσα ζούμε μετά την άγρια ρατσιστική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ: τον παγκόσμιο ξεσηκωμό εναντίον των φυλετικών διακρίσεων που συμπλέει με κινήματα εναντίον των πάσης φύσεως διακρίσεων και ανισοτήτων. Για τη συμμετοχή της νεολαίας μας σε αυτές τις κινητοποιήσεις, είμαστε υπερήφανοι. O νεοφιλελευθερισμός έχει επιλέξει το χώρο της Παιδείας για τη διαιώνιση των κοινωνικών ανισοτήτων· για αυτό κι εμείς δίνουμε τη μάχη κατά του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου μέσα στη Βουλή, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που διαδηλώνουν έξω από αυτήν, και σε όλη την Ελλάδα»