Εθνικός διάλογος: εισαγωγικές εξετάσεις, αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμός

Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου

Ημέρες προβληματισμού (B)

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο υπουργείο η δεύτερη συνάντηση των «Ημερών Προβληματισμού» που οργανώνεται στο πλαίσιο του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Προσκεκλημένη ήταν η Alison Cashin, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Harvard, η οποία πραγματοποίησε διάλεξη με τίτλο: Turning the Tide: Inspiring Concern for Others and the Common Good Through College Admissions. Σκοπός της σημερινής συζήτησης ήταν να διερευνηθεί πώς θα απελευθερώσουμε το σχολείο από τον επικαθορισμό των εισαγωγικών εξετάσεων και θα εμπνεύσουμε στους μαθητές τις ηθικές αξίες της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού.

Αφορμή για τη συζήτηση αυτή είναι η μεγάλη δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει στις ΗΠΑ με πρωτοβουλία 100 κορυφαίων πανεπιστημίων (http://mcc.gse.harvard.edu/collegeadmissions).

To μήνυμα της πρωτοβουλίας των 100 αμερικανικών πανεπιστημίων είναι πολύ ευρύτερο από τον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Οι αμερικανοί εκπαιδευτικοί παρακινήθηκαν στην κατεύθυνση αλλαγής των στόχων της εκπαίδευσης με βάση τα αποτελέσματα μιας έρευνας σε χιλιάδες αμερικανούς φοιτητές με το ερώτημα: «Τι μετράει περισσότερο στη ζωή σας: οι ατομικές επιτυχίες, η ευτυχία ή η φροντίδα για τους άλλους;». Στην έρευνα αυτή μόνο το 22% τάχθηκε με την αλληλεγγύη, αποτέλεσμα που προβλημάτισε τους εκπαιδευτικούς. (Η πλήρης έκθεση εδώ: www.makingcaringcommon.org)

«Παρά τις διαφορές του ελληνικού με το αμερικανικό σύστημα, η συζήτηση αυτή μας ενδιαφέρει», τονίστηκε στη συνεδρίαση. Ακόμη κυριάρχησαν προβληματισμοί όπως:

Στην Ελλάδα δυστυχώς έχει ως τώρα κυριαρχήσει μια εξαιρετικά μονόπλευρη αντίληψη για τις εξετάσεις, την οποία διανθίζουμε συνήθως με επιδερμικά αξιολογικά αξιώματα. Ποιες αξίες επικρατούν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα; Αυτό είναι και το ζήτημα στη δική μας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι μόνες λέξεις που ακούγονται ως τώρα είναι «αριστεία» και «αξιολόγηση». Έχουν κάποιο ηθικό περιεχόμενο, ή αδιαφορούμε εντελώς γι αυτό; Μπορούμε να ελπίσουμε σε μια εκπαίδευση που ετοιμάζει αλληλέγγυους πολίτες; Βρίσκεται η αλληλεγγύη και η φροντίδα για τους άλλους στο περιεχόμενο του δημοκρατικού και αειφόρου σχολείου που θέλουμε; Μπορούμε να συνηθίσουμε τα παιδιά από τώρα, μέσα από τις καθημερινές τους πρακτικές τους στην τάξη στην εθελοντική προσφορά, στη βοήθεια, στο να νοιάζονται τους άλλους;