«Η αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης διακόπτει αιφνιδιαστικά από την 1η Μαρτίου τα 185.000 ! Σε μια περίοδο που η καπιταλιστική οικονομική κρίση βαθαίνει, η κυβέρνηση της Ν.Δ. η εγκληματική της πολιτική και η  αδιαφορία που επιδεικνύει σε βασικούς τομείς του κοινωνικού κράτους» αναφέρουν οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις σε ανακοίνωση τους.

Η ανακοίνωση:

Η Υπουργός Παιδείας Κεραμέως στη συνάντηση που είχε με το ΔΣ της ΔΟΕ αναφερομένη στο σοβαρότατο αυτό ζήτημα δήλωσε ότι η έγκριση «κόλλησε» στο Ελεγκτικό Συνέδριο, αρμόδιος ειναι ο ΟΠΕΚΑ ( Οργανισμός Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικης Αλληλεγγύης) και οχι το Υπουργειο της  το οποίο  εμπλέκεται μόνο στην επιλογή των σχολείων!

Τόσο απλά και χωρίς αιδώ!

Σε μια κρίσιμη περίοδο για τον τόπο, με μια κοινωνία έγκλειστη , με το χρέος στα 350 δις ευρώ με 12% πτώση του ΑΕΠ, 100.000 κλειστές επιχειρήσεις και εκτίναξη της ανεργίας με την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει την πανδημία που εξελίσσεται να επιταχύνει τη φτώχεια και την ανέχεια, με χιλιάδες νοικοκυριά να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν, η κυβέρνηση προβάλλοντας το σκληρό ταξικό της πρόσωπο για άλλη μια φορά απέδειξε ποιες είναι οι προτεραιότητές της, δείχνει πού καθυστερεί και πού όχι.

Δεν είναι προτεραιότητά της η στήριξη του Δημόσιου συστήματος Υγείας, η δημιουργία ΜΕΘ, η λήψη ασφαλών μέτρων για το άνοιγμα των σχολείων. Ούτε την απασχολεί αν οι μαθητές/τριες θα εξασφαλίσουν το στοιχειώδες δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια: ένα πιάτο φαγητό.

Μέριμνά της και βαθιά ταξική επιλογή και προτεραιότητα αποτελεί η εφαρμογή της αντεργατικής και αντιλαϊκής ατζέντας μέτρων που υπαγορεύει η ΕΕ, η παγκόσμια τράπεζα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Μέριμνά της είναι να διοχετεύσει ζεστό κρατικό χρήμα στους μεγάλους ομίλους επιχειρήσεων, στα φιλικά ΜΜΕ και στο μεγάλο περίπατο της Αθήνας!

Ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία και παρόλο που ήξερε τι θα συμβεί, δεν έκανε καμιά προετοιμασία. Η σίτιση χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών τους δεν είναι θέμα άμεσης προτεραιότητας για την Υπουργό Παιδείας και την Κυβέρνηση.

Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών αποτελούν κόστος και δεν στηρίζονται ούτε με ένα πιάτο φαγητό.

Χιλιάδες οικογένειες όμως στηρίζονται σε αυτά τα γεύματα. Οι ανάγκες φυσικά δεν περιορίζονται μόνο στο χρονικό διάστημα που τα σχολεία λειτουργούν ούτε οι ανάγκες σταματούν όταν τα παιδιά φοιτούν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, καθώς το πρόγραμμα σίτισης περιορίζεται μόνο στα Δημοτικά.

Το προηγούμενο διάστημα η ίδια πολιτική αυταρχισμού και αντιεκπαιδευτικής κατεύθυνσης ακολουθήθηκε. Εν μέσω πανδημίας και κλειστών σχολείων πέρσι τον Μάη η Κυβέρνηση κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδιο όπου μεταξύ άλλων αύξησε τον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων στο Γυμνάσιο, αύξησε τον αριθμό των μαθητ(ρι)ών στα νηπιαγωγεία και στην Α’ δημοτικού ενώ για πρώτη φορά θέσπισε και κατώτατο αριθμό μαθητ(ρι)ών.

Για όσο διάστημα τα σχολεία ήταν ανοιχτά το Υπουργείο Παιδείας δεν πήρε κανένα μέτρο ουσιαστικής προστασίας της υγείας και της ασφάλειας μαθητών και εκπαιδευτικών.

Δεν φρόντισε για τη μείωση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, δεν φρόντισε για μόνιμο και επαρκές προσωπικό καθαριότητας, δεν οργάνωσε πρόγραμμα ιχνηλάτησης με δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ για εκπαιδευτικούς κα μαθητές, δεν φρόντισε ούτε για τις ασφαλείς συνθήκες λειτουργίας των ειδικών σχολείων, δεν έστειλε  ούτε ένα τάμπλετ στα σχολεία από τις 90.000 που «έταξε» ότι θα φτάσουν στα σχολεία μέχρι τέλος Δεκεμβρίου 2020, και θεώρησε ως δεδομένο ότι οι εκπαιδευτικοί με δικά τους μέσα θα υλοποιήσουν τη βασική υποχρέωση της πολιτείας να εξοπλίσει με κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό τα σχολεία.

  • Αν προστεθούν σε αυτές τις επιλογές η ψήφιση του νόμου για τα ΑΕΙ, η πανεπιστημιακή αστυνομία, η τράπεζα θεμάτων, το σχέδιο διαγραφής των φοιτητών με ν+2στα έτη σπουδών και η προσπάθεια υλοποίησης της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπου όμως η απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος ήταν βροντερή και μαχητική, συμπληρώνεται το παζλ της του αντιεκπαιδευτικού  έργου της κυβέρνησης.

Στον αντίποδα της απάνθρωπης, αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης δρα η εκπαιδευτική κοινότητα. Αναπτύσσοντας ένα δίκτυο ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και παιδαγωγικής ευθύνης, με αφετηρία το 2011 ξεκίνησε μια τεράστια προσπάθεια για να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της σίτισης των παιδιών που η οικογένειά τους δεν μπορούσε να τους εξασφαλίσει ούτε το φαγητό.

Εκείνη την περίοδο οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι εκπαιδευτικών που συμμετέχουν στη μεγάλη καμπάνια κατηγορήθηκαν και αμφισβητηθήκαν από την τότε Υπουργό Παιδείας Διαμαντοπούλου. Η ανάγκη των σχολικών γευμάτων στη συνέχεια έφτασε το 2015 το Δημοτικό Βρεφοκομείο του Δήμου Αθηναίων να μοιράζει 1.300 μερίδες την ημέρα.

Η προσπάθεια του εκπαιδευτικού κινήματος συνεχίστηκε και με πιέσεις προς το Υπουργείο Κοινωνικής αλληλεγγύης έφτασαν τα σχολικά γεύματα σε 1.227 σχολεία με 185.000 μερίδες!

Απαιτούμε άμεσα:

Ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, της μεγάλης ύφεσης και της ένδειας που έχει περιέλθει η κοινωνία και οι εργαζόμενοι απαιτούμε από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας:

  • Να συνεχίσουν να παρέχονται τα σχολικά γεύματα σε όλη τη χώρα και στις περιοχές όπου τα σχολεία είναι κλειστά, όπως η Αττική, είτε με τη διανομή τους στο σπίτι είτε με την παροχή χρηματικών κουπονιών είτε με όποιο άλλο τρόπο επιλεχθεί ως προσφορότερος σε συνεργασία δήμων και υπουργείου Παιδείας.
  • Να εφαρμόσουν  πρόγραμμα κρατικής σίτισης και περίθαλψης των μαθητών/ τριών σύμφωνα με τις ανάγκες που θα υποδείξουν οι Σ/Δ κάθε σχολείου.

Πάγια θέση του εκπαιδευτικού κινήματος είναι ότι το ίδιο το κράτος με δικά του έξοδα πρέπει  να μεριμνήσει για κρατικό πρόγραμμα σίτισης και ιατρικής περίθαλψης των μαθητών/τριών σε όλα τα σχολεία.

Καλούμε τη ΔΟΕ, την ΟΛΜΕ, τα σωματεία να αναδείξουν την τεράστια σημασία συνέχισης  και γενίκευσης των γευμάτων.