Μέχρι το τέλος της μέρας έχει προθεσμία η ελληνική πλευρά να παράσχει στο Εuro Working Group, «έγγραφες λογιστικές και πολιτικές διευκρινίσεις», πως τα μέτρα για τις συντάξεις θα έχουν εφάπαξ χαρακτήρα, ώστε να αποφασιστεί το τι μέλει γενέσθαι με το ξεπάγωμα των μέτρων για το χρέος.

Σε αυτή την απόφαση κατέληξε η ομάδα εργασίας της ευρωζώνης (EWG) εν μέσω διαφωνιών τουλάχιστον πέντε κρατών μελών και της Γερμανίας επί της ουσίας και επί της διαδικασίας.

Παρότι η εισήγηση της Κομισιόν ήταν θετική, τα κράτη μέλη είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν για πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο τις πολιτικές τους διαφωνίες για το γεγονός ότι η χώρα, παρότι τελεί σε καθεστώς προγράμματος, δεν τήρησε τη συμφωνημένη διαδικασία (να περιμένει την πιστοποίηση των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων τον Απρίλιο και να ενημερώσει με λεπτομέρειες την τρόικα), αλλά προχώρησε σε μια μονομερή ενέργεια.

Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι πως σε αυτή του την κίνηση ο Πρωθυπουργός είχε τη στήριξη Γιούνκερ και Κομισιόν (εξού και οι δηλώσεις Μοσκοβισί), αλλά και κάποιων κρατών μελών όπως η Γαλλία.

Αυτή η στήριξη που δεν υπήρχε σε κινήσεις παλαιότερων κυβερνήσεων, μπορεί μεν να υποβοήθησε την όλη διαδικασία, όμως την περασμένη εβδομάδα δεν κατέστη δυνατόν να εξασφαλίσει και την ολοκλήρωση της σιωπηρής διαδικασίας στον ESM για την εκτέλεση των μέτρων.

Στην πράξη τα μέτρα δεν αναμένεται να παγώσουν και η στρατηγική Γιούνκερ να υπερκαλύψει τη Γερμανία, ενδεχομένως να πέτυχε προς το παρόν.

Όμως η Γερμανία παρομοίως απέδειξε στην Κομισιόν ότι αν θέλει μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο ανά πάσα στιγμή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γερμανία δεν ηγείται, ούτε υποδαυλίζει την αρνητική στάση πολλών στο eurogroup.

Αντίθετα διά του παραδείγματος συγκρατεί πολύ πιο αρνητικές προς την Ελλάδα χώρες όπως οι χώρες της Βαλτικής, η Σλοβακία και η Σλοβενία, η Φιλανδία, η Αυστρία και η Ολλανδία – ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως ούτε η στάση της Ισπανίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και της Ιρλανδίας ήταν ποτέ ιδιαιτέρως ενθαρρυντική.

Αντιθέτως αυτές οι χώρες, που ομολογουμένως έχουν περάσει κάποια περίοδο σκληρής προσαρμογής, ή μεταρρυθμίσεων εν μια νυκτί, σε γενικές γραμμές περιμένουν από την Ελλάδα να κάνει το ίδιο.

Ο Βόλγγκανγκ Σόιμπλε, σε αντίθεση με το τι πιστεύουν διάφοροι, έχει συνετίσει, έχει μαζέψει, έχει περιορίσει και έχει οικοδομήσει ομοφωνίες με αυτές τις χώρες, που σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν αφήσει το πρόγραμμα να καταρρεύσει – προφανώς ελλείψει πολιτικού οράματος.

Ο Β.Σόιμπλε επίσης σε αντίθεση με όσο απλοϊκά μεταφέρονται δεν έχει κανένα προσωπικό πρόβλημα με τους Έλληνες, αλλά αντιθέτως έχει προσωπικό πρόβλημα με του Έλληνες πολιτικούς.

Εκτιμά, μετά από έξι χρόνια προγράμματος, ότι από το 2009, οι Έλληνες πολιτικοί κοροϊδεύουν τους Έλληνες πολίτες, τους έχουν στερήσει τη δυνατότητα της παραγωγικής ανάπτυξης θρέφοντας ένα υπερτροφικό δημόσιο, κάνοντας συνεχώς κακές πολιτικές και λογιστικές επιλογές, διατηρώντας μονοπώλια και αντιστεκόμενοι στην θετική αλλαγή προς όφελος οργανωμένων συμφερόντων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Real.gr από το Βερολίνο, ο Β.Σόιμπλε καταλογίζει στην κυβέρνηση του Κ.Καραμανλή τη χρεοκοπία και το υπέρογκο χρέος, στη κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου έλλειψη κατανόησης για το μέγεθος των προβλημάτων, στην κυβέρνηση Α.Σαμαρά ατολμία και την κυβέρνηση Α.Τσίπρα ιδεοληψίες.

Παρόλαυτά, όπως και η Κομισιόν, έτσι και το Γερμανικό υπουργείο οικονομικών πιστεύει ότι, δεδομένη της αφετηρίας, η κυβέρνηση Αλ.Τσίπρα έχει κάνει ήδη πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς και η χώρα συνολικά έχει περάσει μια γιγαντιαία προσαρμογή, από το έλλειμμα 15,6% (10,5% πρωτογενές) σε σχεδόν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στη μια μονάδα.

Ουδείς μπορεί να ξεχνάει ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει προσυπογράψει και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος στο eurogroup, που όταν εφαρμοστούν το 2018, με το πρόγραμμα ολοκληρωμένο, θα έχουν πολύ σημαντική επίπτωση στους προϋπολογισμούς της επόμενης δεκαετίας (2019 – 2028).

Ως εκ τούτου και η συζήτηση για τον στόχο του 3,5% πρέπει να ιδωθεί από την ίδια οπτική γωνία.

Σήμερα θα συμφωνηθούν ένας οδικός χάρτης, που δεν θα μείνει απαραίτητα ο ίδιος εις το διηνεκές. Όποιος όμως έχει τα ατσάλινα νεύρα και την υπομονή να τον διαβεί και να περάσει το επόμενο ενάμισι χρόνο, θα δρέψει και τα πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα.

Είναι προφανές ότι οι εταίροι επιθυμούν το πρόγραμμα να πετύχει. Είναι προφανές ότι θα προσφέρουν στη κυβέρνηση ό,τι πιστωτική γραμμή προσέφεραν και στον Α.Σαμαρά μετά από το τέλος του προγράμματος.

Όμως είναι εξίσου προφανές ότι ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος. “Long is the way and hard, that out of Hell leads up to light.” John Milton, Paradise Lost.