Ένα πολύ “δυνατό” άρθρο δημοσιεύει σήμερα (21.02.2017) ο Economist για την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο συντάκτης καρφώνονται στο μυαλό… Δράμα, τραγωδία και ένα σενάριο που είναι κουραστικά γνωστό. Τίτλος του άρθρου; “Η Ελλάδα έχει γίνει θεατής στην ίδια της την τραγωδία”.

Ο Economist αναλύει όλα όσα έγιναν στο χθεσινό κρίσιμο Eurogroup και πως αποφασίστηκε η επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα για το κλείσιμο της αξιολόγησης.

“Η Ελλάδα έχει γίνει θεατής στην ίδια της την τραγωδία”, υπογραμμίζεται και προστίθεται: “οι όροι που συνδέονται με το πρόγραμμα διάσωσης μειώνουν δραστικά τον έλεγχο της κυβέρνησης επί της οικονομικής πολιτικής. Για πολλούς Έλληνες, το γεγονός αυτό καθιστά την ίδια την πολιτική ανούσια. Αυτό που δημιουργεί το σημερινό δράμα είναι η διάσταση μεταξύ των πιστωτών της Ελλάδας. Η διαφωνία χρονολογείται από την εποχή κατάρτισης των σύνθετων προγραμμάτων διάσωσης της χώρας το 2010, η οποία έγινε βιαστικά. Ωστόσο, σήμερα η συζήτηση είναι δημόσια και δυνητικά πιο σοβαρή”.

Και το δημοσίευμα υπογραμμίζει: “η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίζεται ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τους Ευρωπαίους. Έχοντας “καεί” από την προηγούμενη εμπειρία του, το Ταμείο επιδεικνύει ζήλο στην προάσπιση της αξιοπιστίας του. Βλέποντας πως η Ελλάδα έχει υπάρξει συστηματικά ασυνεπής στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, σκέφτεται πως οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής … παραείναι ρόδινες και πως χωρίς ελάφρυνση, το ελληνικό χρέος θα φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη το 2020, καθώς τα φθηνά δάνεια της Ευρωζώνης θα αντικατασταθούν από την ιδιωτική χρηματοδότηση”.