Οι προσπάθειες για την επιστροφή των κλιμακίων των Θεσμών στην Αθήνα μέσα στις επόμενες ημέρες συνεχίζονται (μετά την απόπειρα της προηγούμενης Παρασκευής στις Βρυξέλλες). Έχουν ως επίκεντρο την διενέργεια μίας (κυοφορούμενης ακόμη) νέας “τηλε – διαπραγμάτευσης” σε επίπεδο Τσακαλώτου – Ντάισελπμουμ με την συμμετοχή των δανειστών.

Εκτιμάται ότι αν δεν καρποφορήσει το εγχείρημα ώστε να διαμορφωθεί η “βάση συζήτησης” και δεν επιστρέψουν τα κλιμάκια έως τα μέσα της εβδομάδας, τότε χάνεται οριστικά κάθε ελπίδα για μία έστω πρώτη τεχνική συμφωνία ή σύγκλιση έως το Εurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Και μετά…. πιάνει Μάρτιος.

Αλλά τότε η διαπραγμάτευση αγγίζει χρονικά τη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (9η Μαρτίου) χωρίς την συμφωνία που θα άνοιγε τον δρόμο για το QE, αλλά και τις ολλανδικές εκλογές (της 15ης Μαρτίου) που πιθανότατα “διώχνει” από τον θώκο του ΥΠΟΙΚ στην Ολλανδία τον κ. Ντάισελμπλουμ.

Και ενώ παραμένει στο τραπέζι και η πιθανότητα διενέργειας ενός έκτακτου Eurogroup, τα σενάρια παράτασης της αβεβαιότητας για τον Απρίλιο ή και τον Μάιο μπαίνουν – επίσης – στο τραπέζι.

Αντιθέσεις με ΔΝΤ

Από ελληνικής πλευράς μέσα στο σαββατοκύριακο αποκαλύφθηκαν οι αντιθέσεις με επίκεντρο τη θέση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου καθώς εκφράστηκαν τόσο από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα όσο και από τον υπουργό οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο κατά την διάρκεια της κυβερνητικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά και από πλευράς δανειστών το σήμα δόθηκε τόσο μέσα από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντομπρόβσκις, αλλά και από τον πρόεδρο Γιούνκερ, ο οποίος μίλησε για “ασταθή πόδια με την έννοια ότι δεν βλέπουμε ακριβώς πώς θα μπορούσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αντιμετωπίσει επιτυχώς” το ελληνικό πρόβλημα την στιγμή που “καμιά χώρα δεν έχει επιτύχει μεγαλύτερες προόδους στο θέμα του ανταγωνισμού”.

Συνολική συμφωνία

Επί της ουσίας η κυβέρνηση μέσω του οικονομικού / διαπραγματευτικού επιτελείου της, κάνει σαφές ότι θέλει συμφωνία το ταχύτερο δυνατό κατανοώντας το “κόστος” της παράτασης, αλλά συνεχίζει να ζητά μία συνολική συμφωνία και για το χρέος και για τον οδικό χάρτη μετά το 2018 μη αποδεχόμενη τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι οποίες οδηγούν σε ένα “συμβιβασμό” με έναν “λογαριασμό” νέων μέτρων της τάξης των 2,7 – 3,6 δισ. ευρώ (1,5 – 2% του ΑΕΠ).

Αλλά οι δανειστές συνεχίζουν να μην βάζουν στο “τραπέζι” τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ως παράμετρος που θα “ξεκαθαρίσει” από τώρα, ενώ οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για μέτρα 4,5 δισ. ευρώ χωρίς παρεμβάσεις στο χρέος αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας.

Οι 3 λίστες

Ουσιαστικά το “πακέτο” που συζητείται περιλαμβάνει 3 (τουλάχιστον) λίστες με μέτρα. Οι δύο πρώτες “λίστες” αφορούν το πακέτο με τα μέτρα που ζητείται να περάσουν τώρα από τη Βουλή αλλά να εφαρμοσθούν μετά το 2018 σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους, αλλά και το πακέτο με τα μέτρα που θα λειτουργεί ως “μαξιλάρι” και δεν θα χρειαστεί να περάσει από τη Βουλή τώρα.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για προσπάθεια να μην υπάρξει ρύθμιση για συντάξεις που θα έρθει στην Βουλή άμεσα, αλλά το ποσό των εκ των προτέρων μέτρων να καλυφθεί από το αφορολόγητο ή από παρεμβάσεις σε φόρους/περικοπές δαπανών.

Και στο πρώτο συμβιβαστικό σενάριο μέτρων 2,7 – 3,6 δισ. ευρώ (που δεν δέχεται η κυβέρνηση), αυτό σημαίνει σύμφωνα με πηγές των δανειστών ένα “πακέτο” μέτρων 1,35- 1,8 δισ. ευρώ που θα πρέπει να θεσπιστεί τώρα και ένα δεύτερο ίδιας αξίας που θα αποτελέσει την “κάβα”.

Το 3ο “πακέτο” αφορά στα “ανταλλάγματα” που ζητά η Αθήνα και ονομάζεται μεταξύ των θεσμών ως “αναπτυξιακό” πακέτο. Ζητείται να τεθεί σε εφαρμογή αν υπάρξει η υπεραπόδοση που εκτιμά η Αθήνα (πρωτογενές πλεόνασμα πολύ πάνω από το 2% του ΑΕΠ το 2016) και μπορεί να περιλαμβάνει μειώσεις φορολογικών συντελεστών/ΦΠΑ/εισφορών διαμορφώνοντας το οικονομικό αλλά και πολιτικό “αντιστάθμισμα” της Αθήνας.

Η κυβέρνηση ζητά πέρα από τις φορο-παροχές και τον μικρότερο “λογαριασμό” λόγω υπερπλεονάσματος, και “μετάταξη” των συντάξεων στο 2ο “κύμα” μέτρων, αλλά και μία συνολική συμφωνία για χρέος – QE.

Τα μέτρα

Το αφορολόγητο έχει “κορυφαία” θέση στις δύο “λίστες” μέτρων λόγω της μεγάλης δημοσιονομικής του απόδοσης. Μία μείωση του αφορολογήτου από τα 8.636 ευρώ στα 7.273 ευρώ (δηλαδή μείωση της έκπτωσης δαπανών από τα 1.900 στα 1.599 ευρώ για άγαμο) φέρνει στα κρατικά ταμεία πρόσθετα έσοδα 1 δισ. ευρώ.

Στόχος είναι να απομακρυνθούν (από το 21ο πακέτο) οι μειώσεις στις συντάξεις. Συμπληρώνεται, στα σενάρια που καταστρώνονται από νέες παρεμβάσεις στους έμμεσους, φόρους, στον ΦΠΑ, στα κοινωνικά/προνοιακά επιδόματα, στις φοροαπαλλαγές και στις δαπάνες για υγεία/άμυνα και όχι μόνο.

Η 4η “λίστα”

Και παράλληλα υπάρχουν τα μέτρα 550 εκατ. ευρώ – 700 εκατ ευρώ που θα πρέπει να καλύψουν το δημοσιονομικό “κενό” που βλέπουν για το 2018 όλοι οι θεσμοί με την κυβέρνηση αρχικά να έχει προτείνει τη μείωση/κατάργηση της έκπτωσης φόρου 10% επί των ιατρικών δαπανών, την επιβολή φόρου 5% στις βραχυχρόνιες μισθώσεις κατοικιών μέσω ιντερνετικής πλατφόρμας (για παράδειγμα μέσω της Airbnb), νέα περικοπή της δαπάνης του ΕΟΠΥΥ, και των αμυντικών δαπανών.

Πέρα από τα δημοσιονομικά μέτρα πρέπει να βρεθεί λύση στο εργασιακό και στις ομαδικές απολύσεις αλλά και στα πολλά ακόμη ανοικτά προαπαιτούμενα (πχ ενέργεια ή ιδιωτικοποιήσεις).