της Στέλλας Μόραλη

Αγαπημένες μου μαθήτριες,

μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σας!

Από την όμορφη ηλικία σας κρατήστε την αγνότητα της ψυχής και την καθαρότητα των συναισθημάτων.

Από τα δύσκολα που περάσατε και από όσα μαζί ζήσαμε αυτή την θυελλώδη σχολική χρονιά κρατήστε την αγάπη και την περιφρούρηση για ότι αποφασίσετε από δω και πέρα να κάνετε. Διεκδικήστε, προσπαθήστε, παλέψτε, επιμείνετε για ότι είναι για εσάς σημαντικό.

Η ζωή είναι ένας αγώνας διαρκής στον οποίο δεν έχει πάντα σημασία το αποτέλεσμα όσο ο ίδιος ο αγώνας. Μετά από κάθε μάχη βγαίνουμε δυνατότεροι, κερδισμένοι, σοφότεροι.. και γιατί όχι νικητές.

Εσείς τα παιδιά μας, το μέλλον δεν πρέπει να πάψετε να ονειρεύεστε, να σχεδιάζετε και να στοχεύετε. Πάρτε τα καλύτερα μολύβια και ζωγραφίστε στον καμβά ότι ονειρεύεστε για το μέλλον σας. Βάλτε στόχους σημαντικούς για σας και μόνο, σκεφτείτε τρόπους και μέσα για να τους υλοποιήσετε, θέστε τις προτεραιότητες σας και επικεντρωθείτε σε αυτές.

Μην ξεχνάτε να έχετε ενσυναίσθηση, να διακατέχεστε από αλτρουισμό και να ενισχύετε αξίες που θα είναι η προίκα σας για ότι κάνετε στη ζωή σας. Ούτε τα πτυχία ούτε οι πρωτιές είναι αυτές από μόνες τους σας κάνουν πετυχημένους στη ζωή.

Σας εύχομαι ολόψυχα ο δρόμος της ζωής σας να είναι ομαλός και να σας οδηγεί σε ασφαλείς και όμορφους προορισμούς.

Όμως η ζωή έχει και παγίδες, έχει και αποτυχίες. Αν σκοντάψετε βρείτε πάλι τις δυνάμεις σας σηκωθείτε. Στα δύσκολα πιάστε το χέρι αγαπημένων ανθρώπων της ζωής σας και ξεκινήστε και πάλι. Μετά από κάθε πέσιμο γινόμαστε δυνατότεροι να το θυμάστε.

Ίσως χρειαστεί να επανεξετάσετε, να στοχαστείτε να αλλάξετε κατεύθυνση. Όπως και να έχει κοιτάτε μπροστά με σιγουριά και δύναμη. Κρατήστε αυτή τη δύναμη που έχουν τα νιάτα σας σα φυλαχτό σε όλη σας τη ζωή.

Είμαι σίγουρη πως δεν θα ξεχάσετε την Γ Λυκείου ποτέ. Το ίδιο βέβαια ισχύει για κάθε απόφοιτο Λυκείου (Επαλ και Γελ). Όμως για εσάς, τους απόφοιτους Επαλ 2013-2014 και εμάς τους καθηγητές σας σε διαθεσιμότητα και μη, αυτή η χρονιά ήταν μοναδική.

Ιούλιος 2013, βόμβα στα θεμέλια της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το ίδιο μας το Υπουργείο Παιδείας όπου στο βωμό της Τρόικα καταργεί τους τομείς και τις ειδικότητες με τη μεγαλύτερη ζήτηση.

Στο μυαλό όλων μας άσβηστες οι μνήμες.

΄Ασβηστες οι αγωνίες των καθηγητών για τις δουλειές μας, για αυτό που τόσο αγαπάμε το σχολείο μας, για τους μαθητές μας,

΄Ασβηστες οι αγωνίες στα μάτια σας όταν την ημέρα του αγιασμού μας περιβάλατε με αγάπη, αγωνία, δυναμικότητα δείχνοντας μας πόσο μας έχετε ανάγκη.

Πόσο συντριπτική η έκβαση, η επιβολή του άδικου και πόσο αναγεννησιακή η ενσυναίσθηση, η αλληλοβοήθεια, η αγάπη, η σύμπνοια, η ενότητα, μαθητών και καθηγητών την ημέρα του αγιασμού. Όταν βλέπεις μαθητές και καθηγητές να κλαίνε για το αγαθό της δημόσιας, δωρεάν παιδείας, για αυτό που χάνεται, όταν βλέπεις να γίνονται μελίσσια στον αυλόγυρο, να παλεύουν για το άδικο πώς να φοβάσαι για το μέλλον;

΄Ασβηστες οι μνήμες από τη χαρά όλων μας όταν ξαναγυρίσαμε στις τάξεις κερδίζοντας τα ασφαλιστικά μέτρα. Όμως οι δυσκολίες δεν πέρασαν. Τεράστιος ο κοινός αγώνας μας για τη διεκδίκηση των αυτονόητων. Καθηγητές, μαθητές και ορισμένοι γονείς παλέψαμε πρώτη φορά για τα αυτονόητα ως χτες.

Πολλές φορές νοιώθαμε ότι ωριμάζετε νωρίτερα από την ηλικία σας. Και το κάνατε.

΄Ασβηστες οι μνήμες από τις πρωτοβουλίες σας, τις διαμαρτυρίες σας στο γραφείο του Δ/ντή Εκπαίδευσης, τις καταλήψεις σας γιατί συνεχίζατε να έχετε κενές ώρες μαθημάτων ειδικότητας.

΄Ασβηστες οι μνήμες της πρωτοβουλίας σας και της πορείας σας από το σχολείο μας στη Σταυρούπολη έως την πλατεία Αγ. Σοφίας με χειρόγραφα φειγ βολάν. Ήταν εκπληκτική η μαζικότητα, ο παλμός και η αγωνιστικότητας σας όταν έξω από βουλευτικό γραφείο και κατά τη διάρκεια της πορείας όλοι εσείς, οι μαθητές μας , φωνάζατε «Ζητούμε πίσω τους καθηγητές θέλουμε να δώσουμε Πανελλαδικές»

Στα αυτιά μου ακόμα αντηχούν οι φωνές σας, στα μάτια μου καθαρές και ψηλές πολύ ψηλές οι φιγούρες σας.

΄Ασβηστες οι μνήμες και τα συναισθήματα όταν για μια ακόμη φορά μας έδιωξαν από το σχολείο μας και σας στέρησαν τους καθηγητές με νέα δικαστική απόφαση.

΄Ασβηστες οι μνήμες, οι αγκαλιές σας, οι εκπλήξεις σας. Τα αναμνηστικά σας χαραγμένα στην ψυχή μας και οι αποχαιρετιστήριες κάρτες σας πολύτιμο φυλαχτό στη ζωή μας.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ

και στο πρόσωπο σας όλες οι μαθήτριες και οι μαθητές όλων αυτών των χρόνων,

ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ

Στέλλα Μόραλη, Πε 1833 Βρεφονηπιοκόμων, Εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα