Πτώση που ξεπερνά το 65% σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν καταγράψει οι τιμές πώλησης στην αγορά κατοικίας από το 2008 έως και το τέλος του 2016, σε μία από τις χειρότερες περιόδους της κτηματαγοράς διαχρονικά.

Το αποτέλεσμα είναι, οι τιμές των υφιστάμενων κατοικιών, όπου και εντοπίζεται η συντριπτική πλειονότητα της όποιας ζήτησης δηλώνεται ακόμα, να έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα που κρίνονται ιδιαίτερα ελκυστικά, ιδίως συγκριτικά με ό,τι ίσχυε τα έτη που προηγήθηκαν της οικονομικής κρίσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με ένα κόστος της τάξης των 40.000-50.000 ευρώ μπορεί να αγοράσεις κανείς ένα διαμέρισμα 100 τ.μ. εξαιρετικής κατάστασης σε περιοχές, όπως το Κερατσίνι, η Δραπετσώνα, το Πέραμα, όταν το 2008 ένα αντίστοιχο ακίνητο κόστιζε ακόμα και 120.000 ευρώ.

Ακόμα πιο ελκυστική, σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής»,, φαντάζει η αγορά στο άλλο άκρο της, δηλαδή στις ακριβές περιοχές του λεκανοπεδίου, όπως για παράδειγμα η Εκάλη και το Παλαιό Ψυχικό, όπου το μέσο κόστος διαμορφώνεται σε 160.000 και 200.000 ευρώ αντίστοιχα, όταν πριν από λίγα χρόνια χρειαζόταν κάποιος υπερδιπλάσια χρήματα για την απόκτηση κατοικιών με παρόμοια ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Ακόμα και έτσι, όμως, τέτοιου είδους κατασκευές δυσκολεύονται να βρουν αγοραστές, δεδομένου ότι πλέον η κατοχή τους συνεπάγεται πολλαπλάσια ετήσια έξοδα μέσω του ΕΝΦΙΑ.

Με βάση το ρεπορτάζ, δεν λείπουν και οι «ακραίες» περιπτώσεις, δηλαδή ακίνητα που να πωλούνται σε σχεδόν «συμβολικές» τιμές της τάξης των 3.000-4.000 ευρώ.

Πρόκειται κυρίως για παλαιές κατασκευές σε υποβαθμισμένα σημεία του κέντρου που οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν να ξεφορτωθούν «όσο-όσο», προκειμένου να εξυπηρετήσουν ληξιπρόθεσμες οφειλές τους.

Ωστόσο, σύμφωνα με φορείς του κλάδου ακινήτων, τους οποίους επικαλείται η εφημερίδα, τέτοιου είδους πωλήσεις είναι λιγοστές και αφορούν κατασκευές που ακόμα και αν η αγορά λειτουργούσε φυσιολογικά, δύσκολα θα έβρισκαν αγοραστές.