Μειώσεις φόρου για όσους επιλέγουν να διαθέτουν κατοικίες για μακροχρόνια ενοικίαση, αλλά και αυξήσεις φόρου για όσους εκμεταλλεύονται πιο εντατικά τα ακίνητά τους με μισθώσεις τύπου , φέρνουν στο προσκήνιο οι πιέσεις προς την κυβέρνηση για λήψη μέτρων που θα ρίξει τα . Η λύση αυτή φαίνεται να κερδίζει τελικά έδαφος.

Σύμφωνα με το newmoney, oι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν τον Σεπτέμβριο και, πιθανότατα, θα ανακοινωθούν από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ.

Στην πράξη, το οικονομικό επιτελείο αντιμετωπίζει δύο ζητήματα:

– να αυξηθεί η προσφορά στέγης προς ενοικίαση, για να εξισορροπηθούν οι τιμές ενοικίασης. Το πρόβλημα είναι και πανευρωπαϊκό και θα απασχολήσει και την νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην Ελλάδα όμως έχει ήδη διαπιστωθεί τεράστιο πρόβλημα έλλειψης κατοικιών και στο κέντρο της Αθήνας, και σε περιοχές γύρω από αυτό, και σε νησιά, και σε όλους του τουριστικούς προορισμούς της χώρας, που έχουν σαν αποτέλεσμα να μη βρίσκουν προσιτή -ή καθόλου- στέγη, νέα ζευγάρια, γιατροί, αστυνομικοί ή δάσκαλοι που παίρνουν μετάθεση κλπ.

– να δώσει κίνητρα για μακροχρόνιες μισθώσεις, χωρίς να επιβάλλει μεγάλες απαγορεύσεις στις βραχυχρόνιες που μπορεί να καταπέσουν δικαστικά και δεν φαίνεται να λύνουν το πρόβλημα πουθενά, ούτε σε άλλες χώρες που έχουν ανάλογο πρόβλημα λόγω υπερτουρισμού (πχ Ισπανία κλπ).

Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται «ισορροπημένες» ή εναλλακτικές λύσεις, στη λογική «άλλο ένα σπίτι στο νοίκι για 3 χρόνια, άλλο οι μισθώσεις με τη βδομάδα ή τη μέρα». Τα σχέδια για εισηγήσεις και μέτρα που θα βγουν προς διαβούλευση προβλέπουν:

– μείωση φόρου στις «κανονικές» μακροχρόνιες μισθώσεις. Εδώ και χρόνια θεωρείται πρόβλημα ότι ο φόρος από 15% (και από το 1ο ευρώ) εκτινάσσεται απότομα στο 35% μετά τις 12.000! Αυτό δίνει κίνητρο να δηλώνουν σχεδόν όλοι κάτω από 12.000 ευρώ, αφού σε κάθε ευρώ πάνω από 1.000 ευρώ το μήνα, το κράτος παίρνει αυτομάτως το 1/3 αντί το 1/6 που ισχύει για κάτω από 12.000 το χρόνο. Μια πιο ορθολογική κλιμάκωση για μισθώματα από 10.000 ή 12.000 και ως 15.000 ή και 20.000 ευρώ το χρόνο, θα μπορούσε να φέρει έσοδα από μείωση της φοροαποφυγής.

– ο φόρος στις βραχυχρόνιες μισθώσεις να μείνει ίδιος ή να αυξηθεί, ώστε να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα και ουσιαστικό κίνητρο η μακροχρόνια μίσθωση. Ποσά και ποσοστά έχουν ακουστεί διάφορα ότι έχουν πέσει στο τραπέζι, αλλά δεν έχει αποφασιστεί ακόμα πια θα είναι τελικά η κατεύθυνση, δηλαδή αν θα υπάρξουν επιβαρύνσεις ή, απλώς, δεν θα υπάρξουν καθόλου μειώσεις για βραχυχρόνιες μισθώσεις. Δεν αποκλείεται πάντως και η αύξηση του ελάχιστου συντελεστή από 15% στο 22% για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, που θα μπορούσε να «χρηματοδοτήσει» και τη μείωση για τις μακροχρόνιες.

Εισηγήσεις υπάρχουν όμως και για άλλα μέτρα, όπως η επαναφορά των εκπτώσεων φόρου για ενοίκιο πρώτης κατοικίας ή και των τόκων για στεγαστικά δάνεια. Αν και θεωρούνται ιδιαίτερα δημοφιλή μέτρα, είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των δυνητικά δικαιούχων ώστε, για δημοσιονομικούς λόγους, το πρακτικό όφελος για κάθε έναν εξ αυτών να ήταν τελικά πολύ περιορισμένο ή «συμβολικό», ακόμα και αν εφαρμοζόταν.