Μιλώντας στην Βραδυνή της Κυριακής ο Νίκος Ανδρουλάκης τονίζει πως «η ενότητα δεν αρκεί από μόνη της, αλλά χρειάζεται ριζοσπαστική ανανέωση ιδεών και προσώπων».

Με αυτή την αφετηρία επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ: «Η οπορτουνιστική της στρατηγική, γύρισε το ρολόι πίσω στο 2012 απαξιώνοντας τις θυσίες του ελληνικού λαού και εκθέτοντας την χώρα σε περαιτέρω κινδύνους».

«Ο χαμένος χρόνος σημαίνει αναπτυξιακή στασιμότητα, περιορισμό των εσόδων για το κράτος, επιδείνωση της ανεργίας, λουκέτα, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και όχι τα παιχνίδια τακτικής της κυβέρνησης με το ΔΝΤ» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Τέλος, για την εκλογή Τραμπ εκτιμά ότι: «είναι η ευκαιρία της Ευρώπης για να πρωταγωνιστήσει ως δημοκρατική, πολιτικά φιλελεύθερη δύναμη αξιών απέναντι στο μισαλλόδοξο λόγο του νέου Αμερικανού Προέδρου».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Κ. Ανδρουλάκη να αρχίσουμε από τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς, είχαμε την συνεργασία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με το ΚΙΔΗΣΟ. Πιστεύετε ότι μια τέτοια κίνηση θα βοηθήσει στην προσπάθεια για την ανασύνταξη και συσπείρωση του χώρου ή και αυτή η κίνηση δεν θα επιφέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα;

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι δεδομένο ότι η χώρα έχει ανάγκη από έναν αξιόπιστο προοδευτικό πόλο για να λειτουργήσει ως αντίβαρο στον συντηρητισμό της Νέας Δημοκρατίας και τον εθνολαικισμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υπό αυτή την έννοια, η στράτευση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κεντροαριστεράς είναι επιθυμητή. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την προγραμματική σύγκλιση ώστε η συνεργασία να έχει περιεχόμενο αλλά και προοπτική. Αλλοίμονο εάν θεωρήσει η κοινωνία ότι η συνεργασία αφορά τον διαμοιρασμό θώκων εξουσίας μεταξύ παλαιών στελεχών των κομμάτων και όχι μια συμφωνία αρχών και αξιών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και αλλά στελέχη ασκήσαν κριτική λέγοντας ότι κάποιοι θα έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη για την συμπεριφορά τους απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη, η θα πρέπει στο όνομα της συσπείρωσης της παράταξης να υπάρξει ανοχή σε συμπεριφορές που πλήγωσαν;

Η διεύρυνση είναι θετική, αρκεί να γίνεται με παράλληλη τήρηση των κανόνων της δεοντολογίας, της ηθικής και της δικαιοσύνης. Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι μια δημόσια mea culpa αλλά η έμπρακτη απόρριψη προβληματικών πρακτικών και θέσεων του παρελθόντος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια και, δυστυχώς, έγιναν πολλά που πλήγωσαν τον κόσμο της παράταξης. Όπως, δεν γίνεται να ξεχάσουμε και όσους κράτησαν την παράταξη όρθια στις δύσκολες στιγμές που πέρασε.

Παράλληλα με την διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης , είχαμε και μια εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη από προσωπικότητες της σοσιαλδημοκρατίας . Η εκτίμηση σας είναι πως οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσουν στην δημιουργία νέου φορέα;

Την δεκαετία του 1950 είχαμε μια πανσπερμία προσωποπαγών κομμάτων δεν εξυπηρετούσε τον σκοπό της παράταξης και έπρεπε να προκύψει η Ένωση Κέντρου το 1961 για να αποτυπωθεί η πραγματική εκλογική δυναμική της. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, το ζητούμενο είναι να συνενωθεί ο χώρος ώστε να εκφραστούν οι αυθεντικά προοδευτικές δυνάμεις που ασφυκτιούν από τον εθνολαικισμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Προσοχή όμως: η ενότητα δεν αρκεί από μόνη της, χρειαζόμαστε και την ριζική ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες.

Μήπως το κάλεσμα της δημοκρατικής συμπαράταξης δεν είναι πειστικό;

Για να είναι πειστικό το κάλεσμα πρέπει να είναι αξιόπιστο. Το ζητούμενο δεν είναι να αυξήσουμε τον αριθμό των βουλευτών αλλά να κερδίσουμε την μάχη της αξιοπιστίας μέσω της προγραμματικής και ιδεολογικής ηγεμονίας. Για να συμβεί αυτό, πρέπει η παράταξη να αποκτήσει ένα σύγχρονο, και προοδευτικό προγραμματικό λόγο. Να υιοθετήσουμε μια ρεαλιστική πρόταση που θα ανταποκρίνεται στα προβλήματα του λαού ώστε να καταστεί αποδεκτή σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Ένα συλλογικό πολιτικό υποκείμενο, για να έχει προοπτική, πρέπει να επενδύει στο μέλλον όχι στο παρελθόν. Για αυτό έχει σημασία πρωταγωνιστικό ρόλο να έχουν τα νεότερα στελέχη της παράταξης που εκπροσωπούν τις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και όχι πολιτικοί που έχουν τεθεί στο περιθώριο τα τελευταία χρόνια. Εάν οι διαδικασίες οδηγήσουν σε αναπαλαίωση της παράταξης, θα είναι δώρο προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί κατά την γνώμη σας ο κ. Θεοδωράκης δεν πείθεται να ενταχθεί στην διεύρυνση που επιχειρείτε στην κεντροαριστερά;

Το Ποτάμι αποτελεί όμορο ιδεολογικά πολιτικό χώρο, συμμετέχουμε στην ίδια ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο και στην Βουλή ταυτιζόμαστε στις περισσότερες ψηφοφορίες. Άρα, είναι δεδομένο ότι υπάρχει περιθώριο συμμετοχής του στο εγχείρημα. Ωστόσο, όλοι ξέρουμε ότι οι προηγούμενες προσπάθειες για ενοποίηση του χώρου, εδώ και ένα χρόνο, απέτυχαν. Αυτό έγινε γιατί ακολουθήθηκε μια λάθος σειρά από τα πάνω προς τα κάτω. Έγιναν πολλά λάθη και επικρατήσαν, δυστυχώς, προσωπικές στρατηγικές. Αυτά πρέπει να τα βάλουμε στην άκρη. Η πρόσκληση προς το Ποτάμι πρέπει να παραμείνει ανοιχτή.

Την προηγουμένη εβδομάδα εντάχθηκε στην ΚΟ της Δημοκρατικής συμπαράταξης ο Ιλχάν Αχμέτ από το Ποτάμι και αναμένονται άλλες δυο προσχωρήσεις . Έτσι δίδεται εάν σαφές μήνυμα περί τρίτης δύναμης , τρίτου πόλου. Συμφωνείτε με την στρατηγική των προσχωρήσεων; Πρέπει να συνεχιστεί;

Δεν μπορούμε να προσκαλούμε το Ποτάμι για να συνεργαστούμε και συγχρόνως να παίρνουμε βουλευτές εκλεγμένους με τα ψηφοδέλτια του. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες δεν χρησιμοποίησε τέτοιες τακτικές. Εάν κάποιος επιθυμεί να προσχωρήσει στην παράταξη φυσικά και μπορεί ως στέλεχος και έπειτα να τεθεί στην κρίση του ψηφοδελτίου μας. Για εμάς, είναι θέμα αξίων να μείνουμε μακριά από τέτοιες κινήσεις που υιοθέτησαν στο παρελθόν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ

Όλα δείχνουν ότι ξεκινά μια πορεία προς το συνέδριο για την δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος. Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει αυτό το συνέδριο και που πρέπει να οδηγήσει. Θα αναδείξει και νέο αρχηγό;

Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι όλοι έτοιμοι να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Εάν όμως τελικά επικρατήσει μια τέτοια επιλογή πρέπει να φτιαχτεί ένα ενιαίο πρόγραμμα, στη συνεχεία να πάμε σε ένα ανοιχτό, δημοκρατικό συνέδριο χωρίς σύνεδρους δυο ταχυτήτων αλλά με καθολική εκλογή από τη βάση. Μόνο στο τέλος, μετά το Συνέδριο, και μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας από τη βάση πρέπει να εκλεγεί το πρόσωπο που θα που θα μας οδηγήσει στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο σεβασμός στα μέλη μας και την συλλογικότητα πρέπει να είναι το βασικό στοιχείο ενός νέου πολιτικού ήθους που θα χαρακτηρίζει το νέο κόμμα. Μακριά από εμάς, τα αρχηγικά κόμματα του πελατειακού κράτους που είχαμε δει στο παρελθόν.

Εσείς έχετε αποφασίσει αν θα είσθε υποψήφιος στο συνέδριο σε περίπτωση που γίνουν εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού;

Ο κόσμος της παράταξης με έχει τιμήσει πολλές φορές με την στήριξη του και σαν Γραμματέα της ΚΠΕ και σαν Ευρωβουλευτή. Πιστεύω ότι όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι όσοι έχουμε διακριτούς ρόλους, χρωστάμε σε αυτό τον κόσμο και δεν μας χρωστάει. Για αυτό ήρθε και ο καιρός να τον εκπλήξουμε ευχάριστα βάζοντας ως μόνη προτεραιότητα την ενδυνάμωση της παράταξης.

Να έρθουμε τώρα στα θέματα της αξιολόγησης ; Ποια είναι η εκτίμηση σας, θα φύγει το ΔΝΤ ;

Η κυβέρνηση πρέπει να κλείσει το πρόγραμμα και να βγει η Ελλάδα στις αγορές. Αυτό πρέπει να είναι εθνικός στόχος. Δυστυχώς, με τον τρόπο που χρησιμοποιεί τον χρόνο απομακρυνόμαστε από αυτό τον στόχο και δημιουργείται ένα δίλλημα. Η κυβέρνηση έχει δυο επιλογές: η πρώτη είναι να δεχτεί τα επιπρόσθετα μέτρα που θέλει το ΔΝΤ, ώστε να παραμείνει στο πρόγραμμα, η δεύτερη, να υπογράψει ένα 4ο μνημόνιο, χωρίς το ΔΝΤ. Αυτό δεν θα είναι επιτυχία όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, θα είναι ένα γερμανικό μνημόνιο, με άγνωστες, εν πολλοίς, συνέπειες για την χώρα μας. Αυτές που είναι γνωστές όμως είναι οι συνέπειες από την τακτική καθυστερήσεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο.

Υποτίθεται, ότι η πρώτη αξιολόγηση θα είχε ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο 2015 και η δεύτερη τον Φεβρουάριο του 2016. Ταυτόχρονα, έπρεπε να είχε οριστικοποιηθεί το πλαίσιο για τα κόκκινα δάνεια, η ρευστότητα στην οικονομία να είχε αποκατασταθεί, τα capital controls να είχαν αρθεί, τα ελληνικά ομόλογα να είχαν ενταχτεί στην ποσοτική χαλάρωση και να είχαμε βγει δοκιμαστικά στις αγορές.

Ένας χρόνος καθυστέρηση σημαίνει αναπτυξιακή στασιμότητα, περιορισμό των εσόδων για το κράτος, επιδείνωση της ανεργίας, λουκέτα, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και όχι τα παιχνίδια τακτικής της κυβέρνησης με το ΔΝΤ που την μια το ερωτεύεται και την άλλη το μισεί.

Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ή σε 4ο μνημόνιο;

Το αδιέξοδο της κυβερνητικής στρατηγικής είναι που θα μας οδηγήσει στο 4ο μνημόνιο. Η Κυβέρνηση καθυστέρησε συνειδητά ελπίζοντας να κερδίσει χρόνο και να επιτύχει την «πολιτική διαπραγμάτευση» που διακαώς επιθυμεί. Το μόνο που κατάφερε ήταν να γυρίσει το ρολόι πίσω στο 2012, να απαξιώσει τις θυσίες του ελληνικού λαού και να εκθέσει την χώρα σε περαιτέρω κινδύνους. Αυτή τη στιγμή, τα πράγματα είναι πλέον οριακά. Εάν μέχρι τις αρχές Μαρτίου δεν εξασφαλιστεί η ένταξη μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ τότε τίθεται σε σοβαρή αμφισβήτηση η επάρκεια χρόνου για να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες ενέργειες για την ομαλή έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018.

Υπάρχει κλίμα Grexit στην Ευρώπη;

Κλίμα Grexit δεν υπάρχει, η Ευρώπη είναι απασχολημένη με πολλαπλές κρίσεις και μέτωπα. Κανείς δεν θέλει να συζητάει για αυτό γιατί οι καιροί και οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον η μοναδική πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Η ιταλική κρίση, το Brexit και οι ανατροπές που φέρνει η εκλογή Τράμπ κυριαρχούν στους σχεδιασμούς εν όψει των Γαλλικών, Ολλανδικών και Γερμανικών εκλογών και φυσικά και οι ευρύτερες προκλήσεις που προκύπτουν εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων. Ίσως, τελικά, αποδειχθεί ότι η εκλογή Τράμπ να είναι η ευκαιρία της Ευρώπης για να πρωταγωνιστήσει ως δημοκρατική, πολιτικά φιλελεύθερη δύναμη αξιών απέναντι στο μισαλλόδοξο λόγο του νέου Αμερικανού Προέδρου.

Πιστεύετε ότι μπορεί να οδηγηθούμε σε εκλογές ή δημοψήφισμα αν ο κ. Σόιμπλε επιμείνει στην σκληρή γραμμή;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξει μεταξύ του κόλπου Καραμανλή και του κόλπου Τσίπρα. Στην πρώτη περίπτωση θα έχουμε εκλογές εάν η κυβέρνηση αποφασίσει να πετάξει λευκή πετσέτα στο καναβάτσο, και να αποδράσει μέσω εκλογών όπως έκανε η ΝΔ το 2009. Στην δεύτερη θα επιλέξει να μεταφέρει το κόστος των επιλογών της στους πολίτες, όπως έκανε και το 2015.