Προχθές που ετοίμαζα την ανάρτηση με το περιτύλιγμα των Ξωτικών, ο άντρας μου μου είπε: Καλά πάλι Χριστουγεννιάτικη ανάρτηση θα βάλεις; Θα σε βαρεθεί ο κόσμος…
Έτσι και εγώ το πήρα απόφαση να γράψω για κάτι διαφορετικό. Πάνω λοιπόν, που ετοίμασα μία άλλη ανάρτηση με μη Χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο (ναι ναι, γράφω και τέτοιες!), με πήρε τηλέφωνο η φίλη μου Κ. και με ρωτούσε με μεγάλο άγχος αν έπρεπε να πει στην εννιάχρονη κόρη της, την αλήθεια για την πραγματική ταυτότητα του Άγιου Βασίλη! Ε αυτό ήταν, πήγε περίπατο η ανάρτηση που ετοίμαζα …

Επειδή πιστεύω πως αυτό είναι ένα θέμα που ταλαιπωρεί αρκετούς γονείς, αποφάσισα να παραθέσω εδώ τη δική μου αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη…

Προκειμένου να προσεγγίσω το θέμα, κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ και έκανα την ψυχανάλυσή μου! Πως κατέληξα εγώ να είμαι τόσο Christmas girl, Ξωτικό των Χριστουγέννων και βοηθός του Άγιου Βασίλη ταυτόχρονα; Προφανώς κάτι θα πρέπει να είχε συμβεί (ή να μην είχε συμβεί) στα παιδικά μου χρόνια!

Γυρνώντας λοιπόν πίσω, θυμήθηκα τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων! Και για να πω την μαύρη αλήθεια, δεν ήταν και τόσο μαγικά και παραμυθένια… ούτε τόσο πασπαλισμένα με Νεραϊδόσκονη! Όντας δεύτερο παιδί στην οικογένεια και έχοντας μία αδερφή έξι ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερη, έμαθα από πολύ νωρίς ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης! Και επειδή μεγάλωνα τη δεκαετία του ’80, που ο ρεαλισμός ήταν στα φόρτε του, δεν μου το είπαν με τρόπο, ούτε μου έδωσαν κάποια εναλλακτική τύπου υπάρχει στις καρδιές μας! Εμείς τα πράγματα τα λέγαμε με το όνομά τους! Δεν υπάρχει, τελεία και παύλα!

Επίσης, επειδή οι βιοποριστικές ανάγκες της οικογένειας μου ήταν μεγάλες, η μαμά μου δούλευε σε μαγαζί ατελείωτες ώρες, δεν προλάβαινε να κάνει Χριστουγεννιάτικες υπερπαραγωγές, ούτε τραπέζια, ούτε καλέσματα, ούτε φίλους! Κάναμε όμως οικογενειακά τραπέζια στην γιαγιά και στον παππού μου, που ακόμα και σήμερα μου λείπουν! Και όταν λέμε οικογενειακά εννοώ πολύ στενή οικογένεια! Είχα μία θεία και έναν ξάδερφο… αυτά! Το πιο σημαντικό που θυμάμαι είναι τις 2 χρονιές που η μαμά μου μας είχε ετοιμάσει advent caledar, αλλά μετά το κόψαμε και αυτό γιατί θεώρησαν πως είχαμε μεγαλώσει! Γιορτή στο σχολείο θυμάμαι μόνο αυτή που είχαμε κάνει στα νήπια! Μετά ή δεν θα κάναμε ή δεν θυμάμαι… το απόλυτο κενό! Πάντα μα πάντα όμως, για έναν ανεξήγητο λόγο λάτρευα τα Χριστούγεννα… και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί! Μάλλον το είχα μέσα μου.

Μεγαλώνοντας και αφού πεθάναν η γιαγιά και ο παππούς μου, σταμάτησε να έρχεται και η θεία μου στην πόλη μας (έμενε σε άλλη πόλη), υπήρχαν πολλές φορές που απλά δεν κάναμε Χριστούγεννα! Απίστευτο έτσι; Εγώ και να μην κάνω Χριστούγεννα!

Όταν λοιπόν, πήγα σε δικό μου σπίτι, νομίζω πως έβαλα τα δυνατά μου και καθιέρωσα ένα σωρό Χριστουγεννιάτικες παραδόσεις, όπως για παράδειγμα το στολισμό του δέντρου μας, τα οικογενειακά τραπέζια κλπ!!! Και για έναν περίεργο λόγο όσο μεγάλωνα, αντί να απομυθοποιώ τα Χριστούγεννα, άρχισα να τα αγαπώ όλο και πιο πολύ! Να τα σκέφτομαι και να ζεσταίνεται η ψυχή μου! Δεν με πείραζε ούτε η κούραση στα καλέσματα, ούτε τίποτα!!!

Με αποκορύφωμα τον ερχομό των παιδιών μου! Εντάξει, εκεί έδωσα ρέστα…!!! Έγινα και πάλι παιδί! Ξαναγεννήθηκα και άρχισα να πιστεύω σε Νεράιδες, σε Ξωτικά και φυσικά στον λατρεμένο μου Άγιο Βασίλη! Για να κάνω τα παιδιά μου να πιστέψουν και αυτά, τα έκανα όλα τέλεια… και πατημασιές στο τζάκι, και γάλα και κουλουράκια, και καρότο για το Ρούντολφ και τόσα και τόσα άλλα …

Η αλήθεια είναι πως αυτή τη φορά, εννοώ στην ενήλική μου ζωή, πίστεψα στον Άγιο Βασίλη τόσο πολύ και τόσο βαθιά, που όταν με ρωτάνε αν πιστεύω, απαντάω Ναι! Πιστεύω σε όλα αυτά που πρεσβεύει! Μαθαίνει στα παιδιά να πιστεύουν σε κάτι που δεν μπορούν να δουν και να πιάσουν, καλλιεργεί την αρετή της προσμονής και δίνει ένα χαμένο νόημα στα πράγματα!

Καταρχήν η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να πούμε την αλήθεια μόνο όταν το παιδί μας ρωτήσει ευθέως. Και πάλι θα πρέπει να ήμαστε σίγουροι ότι είναι διατεθειμένο να την ακούσει. Κάποια παιδιά διατηρούν την παιδικότητά τους και την «αθωότητά» τους περισσότερο από κάποια άλλα. Το κοριτσάκι της φίλης μου για παράδειγμα, νομίζω πως έχει ακόμα ανάγκη να πιστεύει στον Άγιο Βασίλη! Φαίνεται από τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα! Ναι μεν έχει ακούσει στο σχολείο την αλήθεια, αλλά είναι μια αλήθεια που δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει!Στην αγαπημένη μου φίλη Κ. λοιπόν, που ψάχνει τον τρόπο να πει στην κόρη της την αλήθεια έχω να πω τα εξής:

Επίσης πιστεύω πως χρονικά δεν είναι κατάλληλη στιγμή, θα ήθελα να το πω ενώ δεν θα έχουμε αυτό το εορταστικό κλίμα! Κάποια άλλη άσχετη στιγμή! Τα πράγματα όμως δεν πάνε πάντα όπως θέλουμε για αυτό πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν προετοιμασμένοι!

Αυτά που σκέφτομαι να πω στα δικά μου παιδιά όταν θα έρθει η ώρα (που ελπίζω να αργήσει ακόμα πολύ), είναι μια ωραιοποιημένη αλήθεια, που θα αφήσει ένα ποσοστό της μαγείας να υπάρχει! (Δεν το λέμε δηλαδή μια και έξω και όποιον πάρει ο χάρος! Ούτε εγώ δεν μπορώ να το αντέξω έτσι!) Ο ξάδερφος μου, ένας άκρατος κατά τα άλλα ρεαλιστής, είπε στη θεία μου 30 χρόνια μετά, ότι ποτέ δεν την συγχώρεσε για τον ξερό τρόπο που του είπε την αλήθεια και τελείωσε το παραμύθι με τον Αη Βασίλη μέσα του… (Είπαμε πως στο σόι μας είμαστε ρεαλιστές)!

Πιστεύω πως η αλήθεια είναι κάτι υποκειμενικό, γιατί η αλήθεια που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του είναι διαφορετική! Αυτό λοιπόν που θα έλεγα σε κάθε παιδί που θα με ρωτούσε, είναι πως αν πιστεύει μέσα του ότι υπάρχει ο Άγιος Βασίλης, τότε ναι υπάρχει! Εξάλλου για μένα πάντα θα υπάρχει και όσα αντιπροσωπεύει τα έχω μέσα μου, καλά κρατημένα, μικρά μυστικά! Ο Άγιος Βασίλης είναι αγάπη, χαρά και μαγεία!!! Εκφράζει την προσμονή, την ευτυχία και την ελπίδα για το μέλλον! Κατάφερα να βρω μέσα μου τις έννοιες αυτές μετά από πολύ αγώνα και ψάξιμο και δεν θα αφήσω κανέναν να μου τις πάρει!!!

Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε αν θα πιστέψουμε ή όχι … Είμαι τυχερή που πιστεύω και θεωρώ πως είμαι απλά μία μικρή βοηθός του! Αυτή η σκέψη με κάνει να αισθάνομαι όμορφα, ασφαλής και μου δίνει χαρά! Το ίδιο θα ήθελα να αισθανθούν και τα παιδιά μου! Όταν έρθει η ώρα, θα ήθελα να πιστέψουν στην μαγεία της δύναμης της ψυχής τους και να γίνουν και τα ίδια βοηθοί του Άγιου Βασίλη, ώστε με την στάση τους και την συμπεριφορά τους να κάνουν και άλλους ανθρώπους να πιστέψουν στην ελπίδα και στο μέλλον!!! Ελπίζω λοιπόν, ότι όταν τους εξηγήσω την δική μου αλήθεια θα θελήσουν με την σειρά τους να συνεχίσουν να πιστεύουν στο άπιαστο και στο όνειρο και να μου πούνε «Ναι μαμά και για μας υπάρχει… όπως υπάρχει και για σένα!»

Μέχρι στιγμής νομίζω πως τα κατάφερα αρκετά καλά, όχι μόνο γιατί δημιούργησα μαγικές εικόνες για τα παιδιά μου, αυτό ήταν το εύκολο! Το πιο σημαντικό, είναι πως κατάφερα να πείσω τους γονείς μου, έστω και σε αυτή την ηλικία, να δουν την μαγεία των Χριστουγέννων! Αυτό και αν ήταν θαύμα… Να κάνεις ενήλικες να πιστέψουν!

Believe
!