Από αριστερά προς τα δεξιά οι ομιλητές της εκδήλωσης: η συν. Μήτσικα Ολυμπία, ο συν. Τζίρας Γιώργος κι ο πρώην Δήμαρχος Σουφλίου Χριστοδούλου Πασχάλης.

Από τα αμόρφωτα μορφώματα σε μια νέα γενιά, Διογένεια
Του Πασχάλη Χριστοδούλου
Το ότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου κατέληξε, αν δεν έκτισε το παλιό

με μια σειρά από αμόρφωτα αριστεροδεξιά μορφώματα, είναι πια γνωστό σε όλους. Όπως επίσης η ιστορικών διαστάσεων αποτυχία τους στο χτίσιμο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, της μεταπολιτευτικής. Η οποία με τη σειρά της κατέληξε, συντηρούμενη σε διάλυμα φορμόλης, από πολλών ήδη ετών, συνιστώντας ένα ακόμη άταφο ψοφίμι του χθες.

Όμως το ζήτημα είναι τι γίνεται σήμερα. Τι μπορεί να γίνει. Αν φυσικά μπορεί να γίνει κάτι. Ποια θα είναι η γενιά που μπορεί να αποτελέσει το νέο, καθώς και ένα νέο ιστορικό υποκείμενο;
Η γνώμη μας είναι ότι αυτό το ρόλο μπορεί να παίξει μια γενιά που θα τους ταράξει όλους στη Δημοκρατία, για να παραφράσουμε το μακαρίτη τον Ηλία Ηλιού. Και πριν απ’ όλα μια γενιά που θα αναζητήσει τη Δημοκρατία. Μια γενιά Διογένεια, τα φανάρια της οποίας, οι κεραίες της, θα ψάχνουν στο υπαρκτό κομματικό, μιντιακό, παρασιτικό Αθηναϊκό σκότος να εντοπίσουν ψήγματα Δημοκρατίας. Να ψάξουν τους καλφάδες που μπορούν να χτίσουν μαζί τους το αρχιτεκτόνημα της Δημοκρατίας. Όλοι αυτοί οι κάτωθεν, που όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης, πάντοτε αποβάλλουν αυτά που προέρχονται από τους άνωθεν, να ψάξουν τους αρχιμάστορες.
Ο λόγος για την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία. Και φυσικά δεν εννοούμε κακέκτυπα αντίγραφα (καρικατούρες) αποτυχημένων υπεξαιρετών ιδεών. Μιλάμε για νέες θεσμίσεις που θα επιταχύνουν μια νέα αυτοθέσμιση. Δημοκρατική όσο και πατριωτική.
Πρώτο βασικό γνώρισμα, η ειλικρινής αλληλεγγύη προς κάθε ιστορική και πολιτισμική δημοκρατική οντότητα. Από την αναγεννήσιμη περιφερειακή Ελλάδα μέχρι τις επαναβεβαιωμένες και εμπλουτισμένες αρχές και αξίες που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών και πριν από όλα την ευρύτερη Ανατολικομεσογειακή μας γειτονιά. Ο λόγος για τους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία, όπως γίνεται με την Κουρδική παλιγγενεσία.
Κατά τα άλλα, όπως στην οικονομική πτώχευση μας έφερε η αντίστοιχη μορφωτική, δημοκρατική, πολιτική, κοινωνική, έτσι και στο ξεπέρασμά της δεν πρόκειται να κάνουν κάτι τα όποια μνημόνια. Ούτε όσοι είναι υπέρ αλλά και ούτε όσοι είναι κατά.
Εάν κάτι μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτό είναι η αναζήτηση της πολιτικής και της Δημοκρατίας. Αυτή όμως είναι που χθες όπως και σήμερα παραμένει φτωχότερη και από την υπαρκτή οικονομική, μορφωτική και ηθική φτώχεια. Έτσι το ζητούμενο απέναντι στα υπαρκτά αμόρφωτα μορφώματα είναι μια νέα γενιά Διογένεια. Προπομπός μιας νέας κοινωνίας πολιτών και παραγωγών.