Και μην ξεχνάμε τα παιδιά των πίσω θρανίων!

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΜΕ ΤΑ «ΠΑΙΔΙΆ ΤΩΝ ΠΙΣΩ ΘΡΑΝΙΩΝ». του Δ. Τσιριγώτη

Καθώς φαίνεται αυτά δεν χωράνε στον κύκλο στου σχολείου. Η κανονικότητα , η νόρμα κόβει ότι διαφέρει και προεξέχει.

Το σχολείο που από τη μια αποθεώνει την διαφορετικότητα και από την άλλη όλα να τα κάνει ίδια θέλει. Μήπως αυτό που μας τρομάζει είναι η αδιαφορία που εκφράζουν αυτά τα παιδιά απέναντι στο πρότυπο ,στην τάξη και τελικά στην ίδια μας την εξουσία ; Μήπως μας τρομάζει αυτή η περίεργη δύναμη , αυτή η αφοβία ;Μήπως εμείς χρησιμοποιώντας τον φόβο ως όπλο για να επιβάλλουμε την τάξη, απέναντι σε αυτά παιδιά νιώθουμε παντελώς άοπλοι; Μήπως αυτούς που πιθανόν αύριο θα θελήσουν να αλλάξουν έναν κόσμο που δεν τους αρέσει , το σχολείο βιάζεται να τους κολλήσει την ταμπέλα των προβληματικών ; Τελικά μήπως μας μπερδεύουν τα πολλά και έντονα τους χρώματα ;