Του Μιχάλη Τζανάκη
Παρακολουθώντας το άγχος του Αφρικανού αθλητή να βρει την … Αγγλική σημαία προκειμένου να τυλίξει στο σώμα του και να κάνει το «γύρο του θριάμβου» αναρωτιέμαι, αν η αποικιοκρατία τέλειωσε ή αν η «παγκοσμιοποίηση» είναι η νεότερη εκδοχή της!
Σομαλοί τρέχουν με τα «χρώματα» της Αγγλίας, Τανζανοί με της Ολλανδίας και …Μπουργκινοφασιώτες με αυτά της Γαλλίας! Καταλαβαίνουμε πως τα «κράτη» αυτά «αγκάλιασαν» αθλητικά -και όχι μόνο- τους αθλητές από τον Τρίτο Κόσμο, αλλά οι «σημαίες» βρε παιδιά είναι σύμβολα «εθνικά», δηλαδή αναφέρονται στα πολιτισμικά…
χαρακτηριστικά του έθνους και δεν είναι σύμβολα «κρατικά», δηλαδή δεν έχουν κάποια σχέση με το «κράτος» που είναι έννοια νομική.
χαρακτηριστικά του έθνους και δεν είναι σύμβολα «κρατικά», δηλαδή δεν έχουν κάποια σχέση με το «κράτος» που είναι έννοια νομική.
Είμαι περίεργος λοιπόν, όταν ο πρωταθλητής από τη Ρουάντα «τυλίγεται» τη Βελγική σημαία, για να πανηγυρίσει το θρίαμβο του, αν αισθάνεται πολιτισμικά Βέλγος ή Ρουαντέζος! Η περιέργεια μου έχει σημειολογική αξία, αφού το αποικιοκρατικό Βέλγιο δίχασε τη Ρουάντα μέχρι που την οδήγησε στην τρομακτική γενοκτονία του 1994, με την τεχνητή δημιουργία των φυλών «Τούτσι» και «Χούτου» με το απολύτως «ευρωπαϊκό» κριτήριο, αν χωρούσαν τα δυο δάχτυλα του χεριού τους στα … ρουθούνια τους! Βλέπετε το «διαίρει και βασίλευε» είχε μεγάλη φαντασία στη φάση της δημιουργίας του…
Θα μου πείτε: «δηλαδή θα πρέπει να μείνουμε εκεί;» όχι βέβαια, αλλά η επιλογή της «σημαίας»ως μέσο πανηγυρισμού, μάλλον είναι παραπλανητική στην περίπτωσή μας. Η «ολυμπιακή» νίκη είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών παραμέτρων και δε χρειάζεται να την ενδύουμε απαραίτητα με ένα «εθνικό» σύμβολο, πολύ σημαντικότερο σίγουρα από τον ολυμπιονίκη πίσω απ’ τον οποίο βρίσκονται «σπόνσορες» δεκαπέντε πολυεθνικές, οι οποίες προφανώς δεν έχουν την ίδια … «σημαία» με εκείνη που έχει ενδυθεί ο εν λόγω πρωταθλητής, αλλά τη σημαία του χρήματος.
Άμα δε, βλέπουμε να «κλαίνε» και στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου της … Γαλλίας –αφού γι’ αυτήν αγωνίστηκαν- οι πρωταθλητές από το … Πράσινο Ακρωτήρι, τότε βεβαιωνόμαστε πως η «παγκοσμιοποίηση» προχωρά ακάθεκτη και οι πάντες είναι πρόθυμοι ν’ απορροφηθούν στη χοάνη της! Το επόμενο «βήμα» στις Ολυμπιάδες θα είναι, για τους νικητές που ανεβαίνουν στο βάθρο, να κυματίζουν όχι εθνικά σύμβολα, αλλά εκείνα με τα «λογότυπα» των μεγάλων εταιρειών-πολυεθνικών με την ευγενική χορηγία των διαφόρων «οίκων» αξιολόγησης!!!