Και να που τα σχολεία άνοιξαν. Και να που τα προβλήματα δεν λύθηκαν ακόμη. Το υπουργείο παιδείας εφαρμόζει λέει εξορθολογισμό. Η επιλογή των λέξης δεν είναι καθόλου τυχαία αφού κανείς δεν θέλει να διαφωνήσει και να χαρακτηριστεί ως παράλογος.

Δημήτρης Τσιριγώτης

Όμως πίσω από αυτή την όμορφη λέξη κρύβεται το ψαλίδισμα των παροχών για την παιδεία και των εργασιακών κεκτημένων. Δεν μπορεί βέβαια το υπουργείο να κρύψει ότι το μόνο που θέλει είναι να ρίξει το κόστος με οποιοδήποτε κόστος. Και αν δεν βρίσκει λόγο για να ψαλιδίσει κάτι, κανένα πρόβλημα. Τον κατασκευάζει. Πώς; Το κάνει να μοιάζει μεγαλύτερο ή μικρότερο από ότι είναι.

Ό,τι περισσεύει λοιπόν κόβεται και ότι υπολείπεται σε μέγεθος τεντώνεται. Εμφανίζονται κάλπικες αποδείξεις και μελέτες ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας πρέπει να είναι λιγότεροι και ότι οι μαθητές ανά τμήμα πρέπει να είναι περισσότεροι. Εφαρμόζεται λοιπόν μία προκρούστεια λογική, μία βίαιη προσαρμογή της πραγματικότητας σε ένα σχήμα που βολεύει. Όμως βελτίωση και εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης με εργαλείο ένα ψαλίδι γίνεται; Δεν γίνεται.

Οι φάσεις των αναπληρωτών, σαν της Σελήνης

Και να που λείπουν πάνω από 35.000 εκπαιδευτικοί παρά τις περυσινές εξαγγελίες του υπουργείου παιδείας ότι την επόμενη σχολική χρονιά 2024-2025 η καταγραφή των κενών και οι προσλήψεις των αναπληρωτών θα έχουν ολοκληρωθεί πολύ πριν από τον αγιασμό. Και άρχισαν ξανά οι φάσεις πρόσληψης των αναπληρωτών λες και είναι η Σελήνη. Και οι αναπληρωτές που περιμένουν βλέπουν το μισθό τους να διαγράφει σεληνιακό κύκλο και να οδεύει ήδη προς τη χάση του. Οι δέκα μήνες γίνονται εννέα, οι εννέα οχτώ….. Και τη ζωή τους στην αναμονή.

Εν τω μεταξύ η Ε.Ε απειλεί με ποινές και πρόστιμα το ελληνικό κράτος αν δεν εξισωθούν τα δικαιώματα των αναπληρωτών με εκείνα των μονίμων εκπαιδευτικών αλλά να δείτε πως αν το πρόστιμο κοστίζει πιο φθηνά από την εξίσωση των δικαιωμάτων, το κράτος θα προτιμάει να πληρώνει το πρόστιμο.

Είναι ντροπή οι αναπληρωτές να αντιμετωπίζονται ως εκπαιδευτικοί 2ης κατηγορίας. Όχι ότι οι μόνιμοι αντιμετωπίζονται ως 1ης φυσικά. Μιλάμε για τους ανθρώπους με τις έτοιμες βαλίτσες, που κάθε χρόνο ανατρέπεται η ζωή τους, που τρέχουν στις εσχατιές της χώρας για να βουλώσουν τις τρύπες που το κράτος φροντίζει πάντα να διατηρεί. Και που δεν τους επιτρέπεται ούτε να αρρωστήσουν γιατί θα χάσουν το μεροκάματο, ούτε να κάνουν παιδιά αφού θα χάσουν τη δουλειά τους μιας και η άδεια ανατροφής τέκνου είναι μόνο 3,5 μήνες.

Λογική «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο» για τα τμήματα

Πάνω από 1600 τμήματα έχουν ήδη συγχωνευτεί. Από τα τμήματα των νηπιαγωγείων μέχρι τα τμήματα ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ τα οποία καταχρηστικά χαρακτηρίζονται ολιγομελή. Δημιουργούνται έτσι άκρως πολυμελή τμήματα στα οποία συνήθως υπάρχουν και μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες για τους οποίους οι ειδικοί παιδαγωγοί προτείνουν ολιγομελή τμήματα.

Ας δούμε πως γίνεται η συγχώνευση με τη λογιστική πάντα στο προσκήνιο. Αν π.χ, σε ένα Γυμνάσιο, όπου ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μαθητών ανά τμήμα είναι 27, υπάρχουν δύο 16εξάρια τμήματα της ίδιας τάξης τότε αυτά τα δύο τμήματα συγχωνεύονται σε ένα. Μα θα πει κάποιος πως 16+16 κάνει 32 όχι 27. Κανένα πρόβλημα: απλά ξεφορτωνόμαστε τους 5 μαθητές που περισσεύουν και τους στέλνουμε με μεταγραφή σε άλλο σχολείο. Και αν το άλλο σχολείο δεν είναι όμορο αλλά απέχει μεγάλη απόσταση; Κανένα πρόβλημα: ας κάνουν οι μαθητές γυμναστική με το περπάτημα όπως έλεγε η προηγούμενη υπουργός παιδείας. Και αν απέχουν υπερβολικά πολύ; Κανένα πρόβλημα: θα τους μεταφέρουμε εμείς με λεωφορείο με τα χρήματα που εξοικονομήσαμε από τη συγχώνευση τα οποία φτάνουν και περισσεύουν. Μα αυτό είναι μια λογική του τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο». Έχουν αναρωτηθεί οι ιθύνοντες του υπουργείου παιδείας τις συνέπειες της βίαιης αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος που υφίστανται αυτοί οι μαθητές; Ξεχνούν ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος χαρακτηρίζεται από τις δικές τους διατάξεις ως ποινή;

Ναι αλλά το υπουργείο έχει κάνει και καλά έργα
Το υπουργείο Παιδείας έχει και θετικά μέτρα να προτάξει αλλά αυτά δεν κάνουν τίποτα άλλο από να τονίζουν τα αρνητικά. Επί παραδείγματι αποφάσισε να βγάλει ένα μεγάλο κονδύλι για την βελτίωση των κτιριακών εγκαταστάσεων των σχολικών μονάδων. Πολύ καλά έκανε. Σε συνδυασμό όμως με τη συγχώνευση των τμημάτων μοιάζει σαν να λέει στους μαθητές: «θα σας φτιάξω ωραίες αίθουσες αλλά θα είστε μέσα σαν σαρδέλες». Με δε την τοποθέτηση διαδραστικών πινάκων σε κάθε αίθουσα σε συνδυασμό με τα απίστευτα κενά σε εκπαιδευτικούς είναι σαν να λέει στους μαθητές: «λοιπόν θα κάνατε ωραίο μάθημα σε μοντέρνους διαδραστικούς πίνακες αλλά από το Δεκέμβρη και μετά, όταν έρθουν οι χειριστές τους».

Είναι προφανές ότι οι ιθύνοντες του υπουργείου Παιδείας αντιμετωπίζουν μονόπλευρα τις ανάγκες της Παιδείας. Δίνουν έμφαση και πλουσιοπάροχα κονδύλια στις υποδομές (κτίρια, τεχνολογικά μέσα, κλπ.), φαίνεται όμως να μην ενδιαφέρονται αντίστοιχα για τα έμψυχα μέρη του σχολείου (μαθητές, εκπαιδευτικούς), για τα οποία κόπτονται περισσότερο πώς θα εξοικονομήσουν πόρους. Ας καταλάβουν ότι κατασκευάζουν μοντέρνα κτίρια χωρίς θεμέλια.