Αν αγαπάγατε εμένα τη Δημόσια Παιδεία θα αγαπάγατε και τους λειτουργούς μου: Τους νηπιαγωγούς, τους δασκάλους και τους καθηγητές. Θα τους εξασφαλίζατε την οικονομική τους αξιοπρέπεια την οποία έχετε εντελώς ισοπεδώσει. Οι πρόσφατες αυξήσεις στις αμοιβές τους κατά 3% μοιάζουν με κοροϊδία όταν οι αντίστοιχες μειώσεις τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεράσει το 50%. Κατόπιν, θα αναβαθμίζατε τον κοινωνικό τους ρόλο ώστε να σβηστούν οι μουτζούρες που έχετε βάλει πάνω στο όνομά τους.

Δημήτρης Τσιριγώτης

Έπειτα, θα τους αφήνατε να κάνουν την δουλειά τους, εκτός και αν αυτό είναι που τελικά θέλετε να αποφύγετε. Το λέω αυτό γιατί μοιάζει να μην θεωρείτε την αίθουσα διδασκαλίας ως το χώρο δράσης τους αλλά το γραφείο και το σπίτι τους. Και αυτό το: «λίγο διδακτικό, πολύ εξωδιδακτικό» προς το οποίο τους ωθείτε, τους προκαλεί σύγχυση και εξάντληση. Και αφού τους έχετε αφαιμάξει όλη τους την ενέργεια, αφού τους έχετε προκαλέσει ολέθρια διδακτική ματαίωση και απώλεια κάθε νοήματος, μετά έρχεστε να τους κατηγορήσετε ότι αυτοί φταίνε για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης.

Αν τους αγαπάγατε θα λαμβάνατε υπόψη τη γνώμη τους-ειδικά άμα ήταν πολλών- και δεν θα τους πηγαίνατε στα δικαστήρια κάθε φορά που θα είχαν διαφορετική από τη δική σας. Θα τους δείχνατε εμπιστοσύνη, την οποία αμέσως θα σας ανταπέδιδαν. Δεν θα προσπαθούσατε να τους εκφοβίζετε με αξιολογήσεις μέχρι να σταματήσουν να ταυτίζουν το δικό τους καλό με το δικό μου. Και ενώ διατυμπανίζετε παντού για την αξία της παιδαγωγικής ελευθερίας τους, την ίδια στιγμή τους αναγκάζετε να την απεμπολήσουν υπογράφοντας «δήλωση εκπαιδευτικών φρονημάτων» μέσω της συμμετοχής τους στις πολλαπλές αξιολογήσεις τους. Περίεργη ερμηνεία στην έννοια της αγάπης θαρρώ πως δίνετε.

Αν με αγαπάγατε εμένα τη Δημόσια Παιδεία δεν θα κοπτόσασταν μόνο για την ιδιωτική παιδεία. Ξέρετε να δίνετε μάχες μόνο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και για τα ιδιωτικά κολλέγια. Μέχρι και το Σύνταγμα θέλετε να αλλάξετε για χάρη τους. Και εμένα με έχετε να φυτοζωώ με ένα από χαμηλότερα στην Ευρώπη κρατικά κονδύλια και με εσπαδάκια. Αντί να επενδύετε σε μένα για την ανάπτυξη της χώρας, εσείς με θεωρείτε βαρίδι στον κρατικό προϋπολογισμό και επιδιώκετε να με ξεφορτωθείτε ιδιωτικοποιώντας με.

Αν με αγαπάγατε δεν θα βάζατε τόσα εμπόδια στους μαθητές που θέλουν περάσουν στα κρατικά πανεπιστήμια, ώστε να τους εξαναγκάσετε να σκεφτούν τη λύση των κολλεγίων. Αν θέλετε ελάχιστη βάση εισαγωγής θα τη βάλετε παντού αλλιώς από εδώ και πέρα πρέπει να πληρώνετε πρόστιμο κάθε φορά που θα μιλάτε για αξιοκρατία. Ειδικά τώρα που επιδιώκετε και ίσα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων με των κρατικών πανεπιστημίων.

Αν αγαπάγατε εμένα τη Δημόσια Παιδεία θα αγαπάγατε και τα παιδιά. Δεν θα ματαιώνατε τις παιδικές τους ηλικίες και τις εφηβείες τους. Δεν θα τα φορτώνατε με όλο και περισσότερες εξοντωτικές εξετάσεις και με τράπεζες θεμάτων. Δεν θα αναγκάζετε τις οικογένειές τους να ματώνουν οικονομικά για να τα βοηθήσουν σε αυτό το ανηλεές κυνήγι του ονείρου που πλέον ξεκινά από το νηπιαγωγείο. Λοιπόν, τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ότι εμένα τη δημόσια παιδεία με παρέχετε δωρεάν;

Αν αγαπάγατε εμένα τη Δημόσια παιδεία δεν θα ήσασταν τόσο εξόφθαλμα υπέρμαχοι της ελεύθερης επιλογής σχολείου και των εκπαιδευτικών κουπονιών (vouchers), εμπνευστής των οποίων ήταν ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, λάτρης των ιδιωτικοποιήσεων και δηλωμένος εχθρός κάθε δημοσίου αγαθού. Όταν ήδη έχετε ξεφορτωθεί το ρεύμα, τα μέσα συγκοινωνίας, τις τηλεπικοινωνίες, τη δημόσια περιουσία, τα αεροδρόμια και τόσα άλλα, πώς να πιστέψω ότι εμένα με αγαπάτε και ότι δεν έρχεται η σειρά μου;

Αν με αγαπάγατε, καθώς λέτε, θα κάνατε διάλογο για μένα με σκοπό να με βελτιώσετε, με ανθρώπους που με ξέρουν καλύτερα και όχι με τον ΟΟΣΑ, το PISA, τον ΣΕΒ και το Economist. Το μόνο που τους ενδιαφέρει αυτούς είναι να με κάνουν πιο φθηνή και πιο λίγη.

Αν με αγαπάγατε θα βάζετε στην κεφαλή του υπουργείου μου ανθρώπους δικούς μου, της Παιδείας και όχι νομικούς, τεχνοκράτες και επαγγελματίες πολιτικούς.

Αν με αγαπάγατε θα στέλνατε και τα δικά σας παιδιά στα δημόσια σχολεία και στα δημόσια πανεπιστήμια. Θα βλέπατε τότε πως θα νοιαζόσασταν να παραμείνουν δημόσια και να βελτιωθούν.

Αν αγαπάγατε εμένα τη δημόσια παιδεία θα φτιάχνατε ένα σχολείο όμορφο, με μαθητές που θα πήγαιναν με χαρά και θα φεύγανε με χαρά. Ένα σχολείο με λιγότερους μαθητές στην τάξη και με όλους τους εκπαιδευτικούς στη θέση τους από την αρχή της χρονιάς. Ένα σχολείο που θα δίδασκε πολιτισμό και ανθρωπιά. Που οι τέχνες και ο αθλητισμός θα ήταν και αυτά παιδιά μου και όχι αποπαίδια. Ένα σχολείο με όμορφους χώρους, μεγάλους και μοντέρνους σαν αυτούς που βλέπουμε σε κάποιες άλλες χώρες και με κάνουν να σκάω από τη ζήλεια μου. Και, τέλος πάντων, ένα σχολείο που οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί θα το θεωρούσανε δικό τους.

Αν με αγαπάγατε τότε θα βλέπατε τι αξίζω. Εγώ, η Δημόσια Παιδεία.