Γράφει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος

Πολλά χρόνια πριν, ο Τόμας Φρίντμαν έγραφε το βιβλίο «το Lexus και η ελιά», σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει εκφάνσεις του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Είχε δώσει αυτό τον τίτλο στο βιβλίο του με αφορμή την συμπόρευση από τη μια της ιλιγγιώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας και από την άλλη της ισχυρής παρουσίας χαμένων στον χρόνο συγκρούσεων που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα.

Ο τίτλος αυτού του βιβλίου γίνεται με ένα τρόπο συνειρμικό και πάλι επίκαιρος, ακούγοντας την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας να παρουσιάζει τη νέα νομοθετική κυβερνητική πρωτοβουλία για τα εργασιακά με εμβληματικό σημείο τις .

Η αναφορά ιδιαίτερα στα ρεπό ως τη νέα αναπλαισίωση της σχέσης αμοιβής-ωραρίου – εργασίας, ως μια νέου τύπου δηλαδή μονάδας «μέτρησης της αμοιβής» της εργασίας κυριάρχησε στον δημόσιο διάλογο. Η παρέμβαση αυτή προκάλεσε αντίστοιχο θόρυβο με την ανάδειξη – ως θετικής επίπτωσης του νομοσχεδίου – της απελευθέρωσης του εργαζόμενου από τον «ασφυκτικό εναγκαλισμό» του 8ωρου ώστε να αδράξει την ευκαιρία και να επικεντρωθεί στο μάζεμα των ελιών..

Το λιομάζωμα και τα ρεπό λοιπόν επικοινωνούνται ως σημαντικές και θετικές επιπτώσεις του νομοσχεδίου αυτού για τα εργασιακά…

Στην πραγματικότητα, η νέα νομοθετική πρωτοβουλία οδηγεί σε μια πρωτοφανή εκτροπή η οποία έχει να κάνει με την εγκατάλειψη της πλαισίωσης των συλλογικών συμβάσεων, την εγκατάλειψη του εργαζομένου στις εργοδοτικές επιλογές και τον μετασχηματισμό της ζωής και της εργασίας του με όρους εξαιρετικά δυσμενείς.

Η διαπραγμάτευση του εργαζομένου γίνεται πια ατομική υπόθεση…
Όπως όλα τα πεδία της ζωής σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη θεώρηση.

Στη θεώρηση που υιοθετεί η κυβερνητική πλειοψηφία, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που υποσκάπτουν καθημερινά το ΕΣΥ, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι η αναλογία των 25 μαθητών ανά τάξη σε συνθήκες πανδημίας, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι ο χρόνος εργασίας, οι χαμηλοί μισθοί και η ανεργία, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι καν το αίσθημα ανασφάλειας που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα…

Κυρίαρχο πρόβλημα στη νεοσυντηρητική – νεοφιλελεύθερη θεώρηση είναι ο δημόσιος χαρακτήρας των αγαθών της υγείας και της παιδείας αλλά και η ισχυρά εδραιωμένη υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.

Η θεώρηση αυτή συμπυκνώνεται στην φράση πως είναι «αντίθετη στην ανθρώπινη φύση μια κοινωνία χωρίς ανισότητες» και στην διακηρυγμένη άποψη πως τα παιδιά από το Περιστέρι είναι προορισμένα να γίνουν ψυκτικοί…

ΚΆΝΌΥΝ ΛΑΘΟΣ.

Η κοινωνία του αύριο πρέπει να διασφαλίσει στους νέους ανθρώπους, στους εργαζομένους κάθε πεδίου, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπή διαβίωση και πάνω από όλα κοινωνική δικαιοσύνη.

Η υπόθεση της υπεράσπισης των αγαθών της υγείας, της παιδείας και της εργασίας μας αφορά όλες και όλους.

Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη.
«Και η ανάγκη είναι η μεγαλύτερη θεά…»

Ο Γιώργος Γεωργακόπουλος είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής.