Θέλω με το σημερινό μου σύντομο άρθρο εδώ στο φιλόξενο blog να θυμίσω στους παλιούς και να πληροφορήσω τους νέους ότι εκεί στις δεκαετίες του ’50 και ’60, η Κινηματογραφική ΕΙΚΟΝΑ μεταφερόταν με αφίσες και φωτογραφίες από έργα που έπαιζαν και όσα μελλοντικά θα ερχόντουσαν σε συνοικιακά και σε κεντρικά Σινεμά…

ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Ανείπωτη η υποβλητική δύναμη της μεγάλη οθόνης, ιδιαίτερα σε έγχρωμα φιλμ που έκαναν χρήση της τεχνολογίας cinemascope, που έκανε εμάς τα αγόρια να θέλουμε να γινόμαστε μετά την προβολή πειρατές και cowboys, μυστικοί πράκτορες και αδέκαστοι λειτουργοί της Θέμιδος, και τα κορίτσια ντίβες μυστηριώδεις, γυναίκες πλανεύτρες και εξωτικές όσο και επιθυμητές…

Υπήρχε στις ταινίες του Σινεμά αρχή και τέλος, υπήρχε πλοκή και δράση και, φυσικά, όλες οι απαραίτητες Μπορεί να βιάστηκε ο George Orwell δίνοντας στο βιβλίο του για τίτλο το «1984», αλλά τελικά δικαιώθηκε για τη δύναμη της Τηλεόρασης να καθοδηγεί την κοινή γνώμη σε στόχους επιθυμητούς καθώς αποδεχόμενη την προπαγάνδα ως ενημέρωση συναρπάζεται, ακολουθεί άβουλα, αξιολογεί άκριτα, υιοθετεί ασυλλόγιστα!..

Τώρα πια, χωρίς αμφιβολίες, η ανθρωπότητα και εμείς το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό είμαστε αιχμάλωτοι της τηλεόρασης, του κορυφαίου αυτού «Μέσου Μαζικού Εκμαυλισμού…»

Ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, η Τηλεόραση, μπήκε στα σπίτια μας καθηλώνοντάς μας στον καναπέ να ρουφάμε άκριτα αμέτρητες σειρές εγχώριων και εισαγόμενων (ιδιαίτερα Τουρκικών) σήριαλ τα οποία,  στην εποχή μας, δεν χτίζουν πρότυπα, δεν προβάλλουν άνδρες και γυναίκες ηρωικών μεγεθών, δεν προσφέρουν «δίδαγμα και…ρητό» αλλά σίγουρα βοηθούν να ξεχάσουμε … τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα οικονομικά προβλήματα, το καθημερινό άγχος και στρες που πλέον μεγιστοποιήθηκε εξαιτίας του covid-19, την ψυχό-συναισθηματική μας ένδεια που μας οδήγησε στην καθιέρωση ανθρώπινων σχέσεων μιας χρήσης.

Αρχές της δεκαετίας του ’60 και ήμουν νεαρός φοιτητής Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο όταν γνώρισα σε Δημοτικό ΚΑΠΗ της απίστευτης χοάνης λαών, φυλών, γλωσσών και πολιτισμών, που έδωσε το όνομά της και στο Πανεπιστήμιό μου, της ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ, το μακαρίτη πια Jose Eusebio Rodriguez, άντρα διπλά διαζευγμένο και πολλαπλά ξεχασμένο από τα εντός και εκτός γάμου παιδιά του.

Είχε αγοράσει μια (γιγάντια πανάκριβη για εκείνη την εποχή) έγχρωμη τηλεόραση έπιπλο και μια άνετη πολυθρόνα-ξαπλώστρα. Κάθε φορά που είχε σεκλέτια και θυμόταν την πατρίδα του στη Νότια Αμερική, πνιγμένος στη μοναξιά της πολύβουης, πολυάνθρωπης, και συνάμα απάνθρωπης μεγαλούπολης που ποτέ δεν κοιμάται, απλωνόταν με κινήσεις σχεδόν καταναγκαστικής ιεροτελεστίας στην ξαπλώστρα, άναβε το πούρο Αβάνας και μετά άνοιγε την έγχρωμη Τηλεόρασή του ταξιδεύοντας ολομόναχος στη μαγική χώρα του Όζ.

Αν και γίναμε γνώριμοι και «φίλοι» νέος εγώ εθελοντής ως φοιτητής κοινωνιολογίας-ψυχολογίας, γέροντας εκείνος απόμαχος της βιοπάλης στον κόσμο της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά κοντινοί «συγγενείς» στην κουλτούρα, βοήθησε το δικό μου Μεσογειακό ταπεραμέντο και το δικό του της καραϊβικής, ποτέ του δεν μου εκμυστηρεύτηκε που τα έβρισκε τα περιώνυμα «πούρα Αβάνας» παρά το ασφυκτικό εκείνη την εποχή εμπάργκο των ΗΠΑ επάνω στο νησί που ήταν και παραμένει η πατρίδα του μακαρίτη Δόκτορα Φιντέλ Κάστρο…

Η τηλεόραση, το Μέσο Επικοινωνίας που έχει αναδείξει τα ΜΜΕ σε «πρώτη εξουσία», με τη βοήθεια ψυχολογικών τεχνικών και απίστευτης κατάχρησης ψυχολογικών  στρατηγικών προπαγάνδας καθώς ΔΕΝ υπάρχει ο «φόβος τιμωρίας» από ουσιαστικά «ανύπαρκτα» ΕΣΡ, ανελέητα και μεθοδικά μας αποβλακώνει!..

Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην διεθνή  «τηλεοπτική» δημοκρατία δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα.

Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα-κοιτίδα του πολιτισμού, της Δημοκρατίας και της λογικής δεν θα έπρεπε να μας… πειράζει όταν διαπιστώνουμε τη διάβρωση της Δημοκρατίας από το  σύγχρονο Δούρειο Ίππο την ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ που λέγεται τηλεόραση;

Εμείς οι Έλληνες, ανέκαθεν ένα Λαός λεξιπλάστης και λεξιλάγνος καταντήσαμε τελικά, εξαιτίας της τηλεοπτικής εξάρτησης και τηλεοπτικής αποβλάκωσής μας, σε Λαό εμφανούς λεξιπενίας υιοθετώντας ηλίθια τηλεοπτικά «σλόγκαν».

Στην αποβλακωτικά παθητική τηλοψία που βιώνουμε μήπως θα ήταν λύτρωση οι Έλληνες και οι απανταχού της γης Λαοί να «κλείναμε» το διακόπτη της τηλεοπτικής συσκευής, να αρχίζαμε να συνομιλούμε, να αγκαλιαζόμαστε με τον ή την σύντροφό μας, με τα παιδιά μας και με συγγενείς και φίλους που, τώρα με δικαιολογία τον covid-19, μας απαγορεύουν οι Κυβερνώντες τον Πλανήτη να εκδηλώνουμε εκείνες τις συμπεριφορές που μας διακρίνουν ως…ανθρώπους και συνανθρώπους;

Κλείστε την Τηλεόραση που παραπληροφορεί και αποβλακώνει για να… Λευτερωθείτε!