Το ζητούμενο στην ζωή είναι να ευχαριστηθείς αυτά τα λίγα πράγματα που θα κάνεις. Να αγαπάς την δουλειά σου, να σε αγαπούν οι άνθρωποί σου και να μπορέσεις να πείσεις έστω και έναν για τους σκοπούς της ζωής σου. Στο πλαίσιο αυτό το και η κυρία Κεραμέως δείχνει πόσο δυστυχής είναι και πόσο αντιπαθής θέλει να γίνει στα παιδιά μας, καταθέτοντας πριν λίγες μέρες το νέο νόμο για το και πρόσφατα το για το νέο σχολικό έτος.

Βασίλης Χρισταράς  εκπαιδευτικός

Και αυτό είναι εμφανές από το γεγονός στο οποίο μέχρι στιγμής όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν: Το νέο δημόσιο σχολείο είναι αποκρουστικό. Και για να γίνω σαφής το νέο Δημόσιο είναι ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ. Ένας 15χρονος μαθητής θα περάσει τρία από τα χειρότερα χρόνια της ζωής του και θα εύχεται από πολύ νωρίς να τελειώνει αυτό το βάσανο του Λυκείου. Γιατί;

Για τα επόμενα τρία χρόνια τα παιδιά μας θα προσπαθήσουν να ακολουθήσουν μια συνεχή διαδικασία εξετάσεων και μελέτης αντικειμένων που σίγουρα δεν θα έχουν επιλέξει. (2 διαγωνίσματα Χ 8 μαθήματα + τελικές εξετάσεις) Χ 3 χρόνια = κανονικό burn out. Θεωρώ δεδομένο πως το πρόγραμμα σπουδών δημιουργείται για να το παρακολουθούν οι μαθητές και όχι για να το εγκαταλείπουν στη μέση. Με την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων ως απειλή και πίεση για ενίσχυση εκτός σχολείου, με την βάση να ανεβαίνει στο 10 για τους αδύναμους μαθητές που προσπαθούν να πάρουν ένα απολυτήριο Λυκείου, πόσο ελκυστικό σας φαίνεται; Πόσα 15χρονα παιδιά θα έλεγαν «επιτέλους θα πάμε στο Λύκειο»;

Όλο το παραπάνω πακέτο θα πρέπει να συνδυαστεί με μια πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει όλοι οι υπουργοί παιδείας των τελευταίων χρόνων: Ένα σχολείο παρατημένο. Με υποδομές υπό διάλυση, μόνιμο προσωπικό κατά 11 χρόνια γηρασμένο(ούτε ένας μόνιμος διορισμός από το 2009) και lifetime συμβασιούχους που θα ζήσουν για πάντα με την εργασιακή ανασφάλεια, εξαντλημένοι όλοι από την πίεση και τις ευθύνες που περνούν στις πλάτες τους, στο πλαίσιο κάποιας ατομικής ευθύνης ενός έργου που δεν έχει υπεύθυνους και συντονιστές. Με κλειστές σχολικές βιβλιοθήκες, ξεπερασμένα εργαστήρια, ακατάλληλους χώρους άθλησης, εφόσον υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω φτιάχνουν ένα ζοφερό περιβάλλον για τα παιδιά μας. Το δημόσιο Λύκειο εδώ και πολλά χρόνια, με γνώμονα την οικονομία και την μνημονιακή διαχείριση καταστρέφεται. Η δημιουργική λογιστική στην Παιδεία δεν χωράει, όταν το καταλάβουμε αυτό θα είναι αργά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να υπολογίσεις πως στην ηλικία αυτή οι έφηβοι έχουν υποχρέωση(προς τον εαυτό τους) να βρουν τις κλίσεις τους. Να φανταστούν το μέλλον τους με τις προϋποθέσεις που έθεσα στην αρχή. Να ονειρευτούν μια υπαρκτή μελλοντική καθημερινότητα.

Κι αυτό δεν θα γίνει αν βλέπουν όλη μέρα φιλόλογους και μαθηματικούς. Δεν θα γίνει αν δεν αναζητήσουν μια άλλη διαδρομή, έστω και αν μείνουν στην αναζήτηση. Δεν θα παρασυρθούν, αν δεν τους δώσουμε το δικαίωμα της επιλογής. Να επιλέξουν να μάθουν για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, την Αστρονομία, τις Εικαστικές Τέχνες και την ιστορία τους, την Διαχείριση Φυσικών Πόρων .

Ποιος λέει ότι το δημόσιο Λύκειο δεν πρέπει να βγάλει νέους που να ξέρουν να σχεδιάζουν, να γράφουν ποίηση, να παίζουν σε ένα θεατρικό έργο ή να το σκηνοθετούν, να γράφουν μουσική, να γράφουν κώδικα, να κάνουν ρομποτική, να επιχειρηματολογούν και να αποδεικνύουν; Να ξέρουν να σχεδιάζουν ένα κύκλωμα ή να το διορθώνουν, να συναρμολογούν, να αλλάζουν ένα εξάρτημα σε μια μηχανή; Ποιο χέρι, ποιας αγοράς, επιθυμεί τα παιδιά μας να μείνουν απαίδευτα; Πώς να μη μείνουν έτσι όταν δεν τους επιτρέπεις να ασχοληθούν με αντικείμενα που τους ενδιαφέρουν; Πώς να αγαπήσουν αυτό το σχολείο; Πώς αποφασίζετε εσείς ποια αντικείμενα τους αρέσουν; Γιατί η αναζήτηση αυτή να περνάει πάλι από το χέρι και την τσέπη του γονέα; Δεν ανήκει στην εκπαιδευτική σας πολιτική; Δεν είναι θέμα σχεδιασμού;

Αυτό δεν είναι σχολείο, είναι κάτεργο, κύριοι και κυρίες που αποφασίζετε. Και ως τέτοιο το βλέπουν ήδη οι περισσότεροι. Κάτι που από τις ενέργειές σας καταλαβαίνουμε ότι είναι και ο στόχος σας. Οι μη έχοντες πρέπει να μάθουν να ζουν σε ένα κάτεργο. Εργασιακό, πνευματικό, ιδεολογικό. Αυτό που βολεύει εσάς και τις «αγορές» που σας εκπαίδευσαν. Δυστυχώς για τα παιδιά μας, για την κόρη μου που θα πάει του χρόνου στο Λύκειο, πρέπει να την πείσω να ασχοληθεί με αυτό το άσχημο . Γιατί έχω και έχει την ευθύνη που μας αναλογεί. Ενώ εσείς καμία!
Υ.Γ Όταν το Υπουργείο αποφασίζει να εξαφανίσει τις Κοινωνικές Επιστήμες για ιδεολογικούς λόγους, ενώ ο προηγούμενος υπουργός κατήργησε τα Λατινικά γιατί έπρεπε να εξετάζεται η Κοινωνιολογία, όταν η υφυπουργός ως καθηγήτρια Αγγλικής γεμίζει το σχολικό πρόγραμμα με μαθήματα Αγγλικών, από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, όταν κανένας δεν αγγίζει το μάθημα και τις ώρες των Θρησκευτικών, όταν αυξάνονται οι ώρες πληροφορικής αλλά στα εργαστήρια δουλεύουμε με windows xp, όταν, όταν, όταν … καταλαβαίνεις χωρίς κόπο πως όλοι όσοι αποφασίζουν, δεν ενδιαφέρονται για την Παιδεία. Η ατζέντα τους είναι διαφορετική από την δική σου. Το νου σου λοιπόν!