Η αντιπαράθεση, που υπάρχει μεταξύ των υποστηρικτών της κοινωνιολογίας και των λατινικών ως μάθημα εξέτασης στην θεωρητική κατεύθυνση στις , είναι σχετικά καινούργια εφόσον ήρθε στην επιφάνεια πέρυσι με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Είναι όμως διαφωνία που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με το νομοσχέδιο Κεραμέως.

Του Άγγελου Τζίτζιρα  Μαθητής του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου και μέλος της Γραμματείας Του Τομέα Παιδείας του ΚΙΝ.ΑΛ.


Το μάθημα των λατινικών εδώ και δεκαετίες ήταν στις πανελλήνιες εξετάσεις κάνοντας την θεωρητική κατεύθυνση πιο εύκολη από τις υπόλοιπες, εφόσον αν κάποιος είχε κάποιες γνώσεις αγγλικών μπορούσε εύκολα να γράψει έναν αξιοπρεπή βαθμό στα λατινικά.
Το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της είναι πως είναι ένα αναγκαίο μάθημα για κάποιες σχολές (πχ νομική) λόγο κάποιων συγκεκριμένων όρων. Το μάθημα αυτό πέρυσι καταργήθηκε από τις πανελλήνιες εξετάσεις και αντικαταστάθηκε με την κοινωνιολογία, ενώ πλέον τα λατινικά έγιναν μάθημα επιλογής. Σήμερα η υπουργός Παιδείας Κεραμέως φέρνει ένα νομοσχέδιο, στο οποίο μια από τις αλλαγές είναι η επιστροφή των λατινικών και κατάργηση της κοινωνιολογίας από πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα.
Το μάθημα της κοινωνιολογίας, από την άλλη, έχει κατακριθεί από την πλευρά της κυβέρνησης με κάποιες άστοχες δηλώσεις (πχ αυτή του κ. Γεωργιάδη ο οποίος πριν ένα χρόνο περίπου μας έλεγε ότι η κοινωνιολογία κάνει τα παιδιά αριστερά). Οι υποστηρικτές του μαθήματος αναφέρουν πως είναι αναγκαίο σε κάποιες σχολές (πχ πολιτικών επιστημών) και ότι διδάσκει στα παιδιά το πώς δημιουργήθηκε αλλά και το πώς λειτουργεί η ίδια μας η κοινωνία.
Ως μάθημα είναι καινούργιο στις πανελλήνιες, εφόσον εντάχθηκε πέρυσι με το σύστημα Γαβρόγλου και εφαρμόζεται φέτος για πρώτη φορά στην Γ λυκείου με την νέα υπουργό να την αντικαθιστά στο νέο νομοσχέδιο με τα λατινικά.
Οι δύο πλευρές έχουν διαφορά σημαντικά επιχειρήματα, τα οποία μπορούν να μας δείξουν την αναγκαιότητα ύπαρξης του ενός ή του άλλου μαθήματος. Αλλά δεν θα πρέπει να βλέπουμε το πώς θα επικρατήσει η μία άποψη στην άλλη αλλά το πώς θα βρεθεί μια κοινή λύση.
Δηλαδή αντί η κάθε νέα κυβέρνηση να φέρνει ένα νομοσχέδιο στο οποίο θα φεύγουν τα λατινικά και θα έρχεται η κοινωνιολογία και πάει λέγοντας, θα μπορούσε η θεωρητική να χωριστεί σε δύο κατευθύνσεις (κάτι σαν την θετικής και υγείας) όπου στη φιλολογική και κοινωνιολογική κατεύθυνση θα μπορούσαν να κάνουν κοινά τα μαθήματα αρχαίων και ιστορίας αλλά στο μάθημα λατινικών/κοινωνιολογίας να χωρίζονται σε ξεχωριστά τμήματα. Έτσι και δεν θα γίνονται συνεχές αλλαγές ως προς το εξεταζόμενο μάθημα και ο εκάστοτε μαθητής θα μπορεί να μάθει αυτό που πιστεύει ότι χρειάζεται για την σχολή του.
Καταλήγοντας οι συνεχείς αλλαγές στο σχολείο και περισσότερο στην Γ λυκείου θα πρέπει να σταματήσουν. Είναι αναγκαίος ο διάλογος μεταξύ πολιτικών, μαθητικών και εκπαιδευτικών ομάδων για την διαμόρφωση ενός νομοσχεδίου στο οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι, έτσι ώστε να υπάρχει κάτι μόνιμο. Οι μαθητές έχουν κουραστεί από τις αλλαγές και ζητάνε να υπάρξει ένα σύστημα το οποίο θα είναι δίκαιο, εκσυγχρονισμένο ώστε να πληροί τις ανάγκες του 21ου αιώνα και θα βλέπει ισότιμα όλους τους μαθητές.