Μπορεί σε καθημερινή βάση να μην αντιλαμβανόμαστε πόσο “σωτήρια” είναι η τεχνολογία και αρκετές φορές να την κατηγορούμε για “απομόνωση”, ωστόσο τώρα έρχεται να δώσει λύσεις ακόμη και για τους ανθρώπους που είναι εντελώς μόνοι, λέει ο καθηγητής Πληροφορικής του (ΑΠΘ)

Πώς θα ήταν η ζωή στο σπίτι, εάν ο κορονοϊός χτυπούσε την πόρτα μας πριν από 15-20 χρόνια ή ακόμη πιο πίσω; Στο ερώτημα αυτό, που είναι στο μυαλό σχεδόν όλων όσοι “μένουν σπίτι” λόγω κορονοϊού, ο καθηγητής Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Ιωάννης Βλαχάβας απαντά πως η τεχνολογία είναι αυτή που βοηθά ώστε να αντέξουμε περισσότερες μέρες στο σπίτι!

Μπορεί σε καθημερινή βάση να μην αντιλαμβανόμαστε πόσο «σωτήρια» είναι η τεχνολογία και αρκετές φορές να την κατηγορούμε για «απομόνωση», ωστόσο τώρα έρχεται να δώσει λύσεις ακόμη και για τους ανθρώπους που είναι εντελώς μόνοι, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Βλαχάβας.

Μαθήματα πανεπιστημίων, σχολείων και ξένων γλωσσών γίνονται μέσω τηλεδιασκέψεων με τους καθηγητές και τους φοιτητές ή μαθητές να παρακολουθούν κανονικά από τις οθόνες των υπολογιστών τους. Με τον ίδιο τρόπο, γίνονται αρκετές συνεδριάσεις χωρίς να χρειάζεται τα μέλη των οργανισμών, των φορέων ή των δήμων και των περιφερειών να ακυρώσουν την ψήφιση σημαντικών θεμάτων.

Πολλές κατηγορίες επαγγελματιών εργάζονται από το σπίτι, ακόμη και σε απομακρυσμένες περιοχές, οι πληρωμές λογαριασμών και διάφορων οικονομικών υποχρεώσεων μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά, οι αγορές από τα σούπερ μάρκετ τακτοποιούνται μέσω διαδικτύου, ενώ γίνονται παραγγελίες για φαγητό ή καφέ.

Η ενημέρωση για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο είναι συνεχής -αρκεί οι ειδήσεις λόγω πληθώρας να φιλτράρονται και να αξιολογούνται- ενώ τα αγαπημένα πρόσωπα έρχονται «πιο κοντά» με τις βιντεοκλήσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά παίζουν online games με τους φίλους τους, χωρίς να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, οι συνταγές για δημιουργία φαγητών και γλυκών είναι ένα «βιντεάκι» στο κινητό, τα τραγούδια και οι ταινίες ένα «κλικ» απόσταση. Για τα …χόμπι που κάποιοι ήθελαν να ξεκινήσουν, όπως για παράδειγμα γυμναστική, πλέξιμο, κέντημα κ.ά. υπάρχουν οδηγίες στο διαδίκτυο, ενώ τα χιουμοριστικά βιντεάκια «δίνουν και παίρνουν» σε μια προσπάθεια να αλλάξει η διάθεση και η ψυχολογία εν μέσω της πανδημίας.

«Αν δεν υπήρχε η τεχνολογία θα είχε παγώσει η οικονομία και κάθε δραστηριότητα αυτό το διάστημα», υπογράμμισε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο καθηγητής Πληροφορικής του ΑΠΘ κ. Βλαχάβας, την ώρα που παρέδιδε κανονικά το μάθημα της τεχνητής νοημοσύνης σε 100 φοιτητές του μέσω τηλεσυνεδρίασης.

«Οι φοιτητές δεν χάνουν το μάθημά τους. Μη σας πω ότι έχει και ησυχία η τάξη, διότι 100 άτομα δεν μιλάνε. Γράφουν τις ερωτήσεις τους, ενώ εάν έχουν απορία μπορούν να πάρουν και το μικρόφωνο και να την εκφράσουν», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως το ΑΠΘ «αντέδρασε από το πρώτο λεπτό που πάρθηκαν τα έκτακτα μέτρα για τον κορονοϊό και τα μαθήματα γίνονται στο φουλ διότι πρέπει να καταλάβουμε πως δεν έχουμε διακοπές».

«Οι συνεδριάσεις όλων των φορέων γίνονται επίσης κανονικά μέσω τηλεσυνεδριάσεων. Σε διαφορετική περίπτωση, οι εμπλεκόμενοι ή θα έπρεπε να πάρουν το ρίσκο εξάπλωσης του ιού και να παραβρεθούν στο χώρο όπου θα συνεδριάσουν τα Δ.Σ. ή να μην πάνε καθόλου και να παγώσουν όλες οι αποφάσεις», πρόσθεσε ο κ.Βλαχάβας, μέλος και ο ίδιος του Δ.Σ. του ΟΑΣΘ.

Όσο για τις επαφές των ανθρώπων που είναι μόνοι τους και θέλουν να δουν τα παιδιά, τα εγγόνια ή τους φίλους τους, αρκεί μία κλήση. «Εχει απλοποιηθεί πολύ η ζωή μας με την τεχνολογία και βοηθάει γιατί φέρνει σε επαφή τους ανθρώπους. Όπως ήταν παλιά το τηλέφωνο, τώρα υπάρχει και η εικόνα που καλύπτει μία ακόμη αίσθηση. Μόνο η αίσθηση της αφής μας λείπει αυτή τη στιγμή. Μιλάμε με τα παιδιά μας, τους φίλους μας και μειώνεται κάπως η έλλειψη», υπογραμμίζει ο καθηγητής Πληροφορικής.

Συμπληρώνει, δε, πως με την εξέλιξη της τεχνολογίας «θα αντέξουμε περισσότερες μέρες μέσα στα σπίτια μας», ενώ αναφέρεται και στη χρησιμότητα του «112», της Υπηρεσίας Επικοινωνιών Εκτάκτου Ανάγκης. «Παλιότερα για την ενημέρωση είχαμε μόνο το ραδιόφωνο. Μετά την τηλεόραση. Τώρα τα κινητά. Σκεφτείτε λίγο τον αριθμό 112. Πότε άλλοτε θα μπορούσε να σταλεί ένα έκτακτο μήνυμα σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα; Το πρόβλημα με την τεχνολογία είναι πως μόλις κάτι υλοποιηθεί το θεωρούμε αυτονόητο και δεν το θαυμάζουμε, όμως είναι σωτήρια. Λέμε ναι στην τεχνολογία για τρεις λόγους: ενημέρωση, επικοινωνία, διαβίωση».