Ομιλία Χαράς Κεφαλίδου, βουλευτή Δράμας και Τομεάρχη Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής – Συζήτηση επί των αναθεωρητέων διατάξεων του Συντάγματος
Ολομέλεια Βουλής – 18.11.2019

«Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ξεκινάμε σήμερα στην Ολομέλεια τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Το πλαίσιο της συζήτησης σκιαγραφείται από τη συστηματική και επιτυχημένη προσπάθεια απαξίωσης της διαδικασίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις σημαντικές απώλειες σε επίπεδο προσώπων, κορυφαίων συνταγματολόγων.
Στο Κίνημα Αλλαγής, μένοντας προσηλωμένοι στην ανάγκη επίτευξης των ευρύτερων δυνατών συναινέσεων στις λίγες, αλλά αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, προσήλθαμε σε έναν διάλογο με στόχο να γίνει ένα τολμηρό άλμα προς τα εμπρός με την ευρύτερη δυνατή σύγκλιση.

Η ναρκοθέτηση του πεδίου διαλόγου από τον ΣΥΡΙΖΑ και η τεχνητή πόλωση που δημιούργησε συνέτειναν στην επικράτηση κλίματος μικροκομματικών τακτικισμών που δημιουργούν άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τη χώρα.
Θα μιλήσουμε, θα τοποθετηθούμε, θα αντιπαρατεθούμε, θα γίνει μια συζήτηση – εν πολλοίς ανούσια- για τα μικρά και τα διαχειριστικά. Εν τέλει θα ψηφίσουμε για μια αναθεώρηση λειψή, μίζερη, χωρίς όραμα, εντελώς ελλειμματική, που εθελοτυφλεί μπροστά στα μεγάλα αιτήματα της χώρας, όπως είναι:

– η ασφάλεια του φορολογικού περιβάλλοντος
– η απαγόρευση αναδρομικότητας των φορολογικών Νόμων
– η ισχυροποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
– η θέσπιση της υποχρέωσης της πολιτείας να υιοθετεί δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
– η υιοθέτηση κανόνων διαφάνειας και ελέγχου των οικονομικών καταστάσεων των πολιτικών κομμάτων και άλλα.
Πολύτιμες, πολυσυζητημένες, αναγκαίες τομές και αντίστοιχα γενναία βήματα αναβάλλονται, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο άτολμο είναι το πολιτικό σύστημα. Ίσως να αποτελέσουν προεκλογικές κορώνες στο μακρινό μέλλον. Προχωράμε, λοιπόν, σε μια συνταγματική αναθεώρηση χωρίς κουβέντα για την ανώτατη εκπαίδευση.

Άρθρο 16: Μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια. Λες και δεν είναι κάτι που απασχολεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Προτιμάμε να κοροϊδεύουμε τις ιδεοληψίες μας, συνεχίζοντας να παρακάμπτουμε το Σύνταγμα με παράπλευρες διαδικασίες αναγνώρισης αλλοδαπών τίτλων από ιδιωτικά Πανεπιστήμια και συνεργαζόμενα κολλέγια, γιατί μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά είναι οι υποχρεώσεις μας μέσα από το Ενωσιακό Δίκαιο.

Την ίδια ώρα διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για τον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα. Υποκριτικό, δεν νομίζετε;
Με κάθε επισημότητα η πολιτεία υποδεικνύει τη σύννομη καταστρατήγηση του υπέρτατου Νόμου της και αυτό μας φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Και αφού κάπως έτσι μετατρέπουμε τον θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας μας σε νεκρό γράμμα, διατηρούμε ταυτόχρονα και την ψευδαίσθηση της αυταξίας του.
Τελικά, η εκπαίδευση στην Ελλάδα παραμένει εκτός Αναθεώρησης και οι παθογένειες θα μας ακολουθούν για την επόμενη δεκαετία. Μετά βλέπουμε, όχι εμείς φυσικά, οι επόμενοι.

Στον λίγο χρόνο που έχω θέλω να αναφερθώ σε ορισμένα άρθρα.

Άρθρο 76: Ειδική διαδικασία για Νόμους – πλαίσιο. Στις συζητήσεις στην αρμόδια Επιτροπή για την Αναθεώρηση προτείναμε οι Νόμοι που έχουν ψηφιστεί με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία -άνω των 3/5- να μπορούν να καταργηθούν εντός της επόμενης πενταετίας μόνο με ανάλογη πλειοψηφία της Βουλής. Όμοια ρύθμιση προτάθηκε για τους νόμους που αφορούν σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια και στρατηγικές επενδύσεις. Η σχετική πρόνοια του Συντάγματος θα λειτουργούσε προστατευτικά στην αυθαιρεσία της εκάστοτε κυβέρνησης και θα δημιουργούσε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου ο πολίτης, η επιχείρηση, ο επενδυτής θα μπορούσε να σχεδιάσει τις δραστηριότητές του με την ασφάλεια ενός αξιόπιστου κράτους με συνέχεια και σύνεση. Κι όμως, το άρθρο 76 δεν περιλαμβάνεται στις αναθεωρητέες διατάξεις.

Άρθρο 88: Δικαιοσύνη η πολύπαθη. Μετά την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο χρόνο, υπάρχει κάποιος που να έχει σοβαρές αντιρρήσεις ότι υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης;

Στο Κίνημα Αλλαγής καταθέσαμε μια σειρά παρεμβάσεων για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της και την εμπέδωση των αρχών του κράτους δικαίου. Οι προτάσεις μας περιελάμβαναν την ενίσχυση του ρόλου της Βουλής στην επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, την αξιοποίηση της πιλοτικής δίκης στον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, την ενίσχυση της λειτουργίας του δικαστικού συστήματος, την αναθεώρηση της διάταξης περί Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, καθώς και την κατάργηση του μισθοδικείου, του δικαστηρίου αγωγών κακοδικίας και της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης.
Ωστόσο, η υπό συζήτηση αναθεώρηση αγνόησε επιδεικτικά τις ανάγκες της ελληνικής Δικαιοσύνης και του πολίτη, λες και συζητάμε για μια άλλη χώρα που έχει λύσει τα ζωτικά της προβλήματα ως κοινωνία και ασχολείται με τα επιμέρους. Είμαστε στην Ελλάδα, στην Ελλάδα που για άλλη μια φορά αναμασά τα ζωτικά της ψεύδη, αυτά με τα οποία τριάντα πέντε μεταπολιτευτικά χρόνια τώρα τρεφόμασταν και μας οδήγησαν στα μνημόνια.

Κυρίες και κύριοι,
η ανάγκη Αναθεώρησης του άρθρου 32 του Συντάγματος, που μιλάει για την απεμπλοκή της εκλογής του Προέδρου Δημοκρατίας από την προβλεπόμενη διάλυση της Βουλής, σε περίπτωση μη εκλογής του, έχει -μετά την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ- ωριμάσει στο σύνολο του πολιτικού κόσμου.

Στο Κίνημα Αλλαγής προτείναμε την απάλειψη της διάλυσης της Βουλής, δηλαδή της παραγράφου 4 του άρθρου 2 και αντίστοιχα της παραγράφου 5 του άρθρου 41. Προτείνουμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την ίδια Βουλή μετά από ένα χρονικό διάστημα επιμήκυνσης της θητείας του εν ενεργεία Προέδρου και αν και πάλι δεν επιτευχθεί η συναίνεση των 3/5, τότε η εκλογή να γίνεται με εκατόν πενήντα μία ψήφους.
Η πολιτική πραγματικότητα αποδείχθηκε κατώτερη της βούλησης του συνταγματικού νομοθέτη. Το κλίμα άμετρου και χωρίς κανόνες πολιτικού ανταγωνισμού, που φτάνει τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο πολιτικής εξόντωσης του αντιπάλου, δεν αφήνουν τον αναγκαίο χώρο για συναινέσεις που απαιτεί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τους τραυματισμούς που οι ίδιοι δημιουργούμε με την ακολουθούμενη μικροπολιτική και συγκρουσιακή τακτική.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
είμαστε οι τελευταίοι και καταϊδρωμένοι στην Ευρώπη που συζητάμε ακόμη για την ψήφο των αποδήμων. Οι Έλληνες που βρίσκονται εκτός επικράτειας αξίζουν επιτέλους μια λύση που θα αναβαθμίζει τον πολιτικό και τον νομικό μας πολιτισμό. Δεν ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τον τροχό, το έχουν ήδη κάνει οι περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου και όχι μόνο.

Και την ίδια ώρα που εμείς φοβόμαστε την επιστολική ψήφο, η υιοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κερδίζει έδαφος κάθε μέρα. Αλλού όμως. Όχι στην Ελλάδα, σε μια Ελλάδα που εμπιστεύεται τη μεταβίβαση περιουσιών με το πάτημα ενός πλήκτρου, αλλά αμφισβητηθεί την ασφάλεια της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Το Σύνταγμα ως θεμελιώδης Νόμος, πάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας, όσον αφορά στα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση, τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του Κράτους και των θεσμών, αυτόν τον θεμελιώδη Νόμο, τις επόμενες μέρες καλούμαστε να αναθεωρήσουμε.
Και είναι κρίμα γιατί χάνεται μια ιστορική ευκαιρία και περισσότερο κρίμα ότι δεσμευόμαστε για τα επόμενα δέκα ολόκληρα χρόνια. Δεσμευόμαστε εμείς και η χώρα σε μια κατάσταση καθήλωσης.

Γιατί ποτέ δεν είχαμε το θάρρος να μιλήσουμε για το άρθρο 110, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ασύμμετρη δύναμη που έχει δώσει ο συνταγματικός νομοθέτης στην προτείνουσα Αναθεωρητική Βουλή να αποφασίζει.
Τελικά, με την εξαίρεση των διατάξεων για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς διάλυση της Βουλής και με την ψήφο των αποδήμων, η ύψιστη κοινοβουλευτική διαδικασία φτάνει να είναι κατώτερη των προσδοκιών και των αναγκών της χώρας.
Με αυτές τις λίγες σκέψεις και ευχαριστώντας τους συναδέλφους που πραγματικά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στις Επιτροπές, εύχομαι να είναι η επόμενη Αναθεωρητική Βουλή μια Βουλή που με τόλμη θα μπορέσει να δει κατάματα τα προβλήματα που έχει η ελληνική κοινωνία.

Ευχαριστώ πολύ».