Περί δικαιοσύνης και δικαιωθέντων. Επειδή «ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις»[1].

Έκπληξη και αγανάκτηση προκαλεί στο κόσμο των αναπληρωτών αλλά και όλων των εκπαιδευτικών η απροκάλυπτη προτεραιότητα του Υπουργείου Παιδείας διορισμών εκπαιδευτικών επιτυχόντων του 2008. Ευχόμαστε σε όλους τους που βρίσκονται στο εύρος του 40%, τους λεγόμενους υψηλόβαθμους οι οποίοι δικαίως προηγήθηκαν σε αυτούς τους «ειδικού τύπου» διορισμούς –αν και αμφισβητείται από κάποιους και νομικά η «διαταγή» διορισμού τους– καλή τοποθέτηση και να ασκήσουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού ως λειτούργημα.

Μεγαλύτερη αγανάκτηση και οργή όμως προκαλεί η ψευδοδικαίωση επιτυχόντων του ΑΣΕΠ 2008 δηλ το γεγονός ότι δήθεν δικαιώθηκαν(!) και επιλαχόντες οι οποίοι έγραψαν λίγο πάνω από τη βάση με σειρά π.χ. 3.000, για τους οποίους μάλιστα η πολιτική ηγεσία δεσμευόταν τον Απρίλιο του 2018 ότι ουδέποτε θα διόριζε. Ακόμα και με τα «αξιοκρατικά» κριτήρια του ΑΣΕΠ οι εκπαιδευτικοί αυτοί δεν θα είχαν καμιά τύχη διορισμού!

Δεν είναι δυνατόν και με την ετυμολογία της έννοιας να «δικαιώνεται» κάποιος ο οποίος δεν είχε καμιά προοπτική διορισμού, δεν έχασε συνεπώς ποτέ το δίκιο του !

Η μόνη που δικαιώνεται είναι η ΠΕΑΔ η οποία έχει πολλές φορές τεκμηριωμένα αποδομήσει την αντικειμενική αλλά όχι αξιοκρατική γραπτή εξέταση του ΑΣΕΠ, αφού δεν διορίζονται πλέον οι καλύτεροι και ο διορισμός τους τελικά δε συνάδει με τις αρχές της αξιοκρατίας.

Λυπούμαστε πραγματικά γι’αυτά που λέγονται για τακτοποίηση «ημετέρων», αν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, για προεκλογικές φιέστες που δε συνάδουν με το ύφος εκπαιδευτικού λειτουργού αλλά και για την στερεότυπη απάντηση ιθυνόντων «όποιος έχει στοιχεία, να τα πάει στον εισαγγελέα», που δυστυχώς προδίδει το μέγεθος της αλήθειας και της πραγματικότητας.

Έκπληξη και αγανάκτηση επίσης προκαλεί στους εκπαιδευτικούς η άνιση μεταχείριση ως προς το δικαίωμα σε υπηρεσιακές μεταβολές (αποσπάσεις/μεταθέσεις) στους επικείμενους διορισμούς στην ειδική αγωγή -κάτι που προφανώς θα ακολουθηθεί και στους διορισμούς στη γενική αγωγή- σε ανθρώπους με πολυετή προσφορά/προϋπηρεσία (πάνω από 10 ή και 12 χρόνια), οι οποίοι στήριξαν τα δημόσια σχολεία σε κάθε εσχατιά της χώρας κατά τη διάρκεια των «δίσεκτων» (μνημονιακών) χρόνων επί υπουργίας π.χ. Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου!

Αντίθετα για τους δήθεν «ταλαιπωρημένους», ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται αρκετοί με μηδενική πραγματική προϋπηρεσία προβλέπεται η άρση κάθε περιορισμού στις υπηρεσιακές μεταβολές, ενώ «χαρίζεται» και αυτή ακόμη η διετής περίοδος του καθεστώτος του δοκίμου υπαλλήλου!

Επειδή «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια» ως ΠΕΑΔ εκπροσωπώντας τον ανώνυμο αναπληρωτή και αναπληρώτρια που «σταυρώνεται» χρόνια τώρα προσδοκώντας στην εργασιακή του/της ανάσταση ζητάμε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου τεκμηριωμένες απαντήσεις καθώς και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του νόμου 4589/2019 που με τόλμη και υπευθυνότητα στηρίξαμε –παρά τις επιφυλάξεις/αντιρρήσεις μας σε συγκεκριμένες παραμέτρους- λοιδορούμενοι γι’αυτή την επιλογή μας από το σύνολο σχεδόν των εμπλεκομένων φορέων, προκειμένου να γίνουν οι απαιτούμενοι μόνιμοι διορισμοί και στη γενική αγωγή που κατήντησε ο «φτωχός» συγγενής!

Είναι πλέον γεγονός ότι η ΠΕΑΔ διαπιστώνει πως μετά τη θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ αλλά και αυτού ακόμη του λεγόμενου προσοντολογίου, ο κάθε εκπαιδευτικός ακολουθεί τον δικό του μοναχικό δρόμο μακριά από συλλογικές διεκδικήσεις!

Η ΠΕΑΔ εξακολουθεί να πιστεύει ότι μόνο οι κοινοί αγώνες θα επιφέρουν θετικά αποτελέσματα!

“ἐστὶ δίκης ὀφθαλμὸς ὃς τὰ πανθ’ ὁρᾷ“

[1] (Αρριανός, Επικτήτου Διατριβαί, αναφερόμενος στον Αντισθένη)