Η κατάσταση των – όπως και πολλών εργαζόμενων – είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της εφαρμογής των μνημονίων κατάσταση ανέχειας και σε ένα μεγάλο μέρος σε κατάσταση κάτω του ορίου φτώχειας· μια εικόνα οικονομικής ασφυξίας.

Στους εκπαιδευτικούς υπάρχει μια αρνητική ιδιαιτερότητα που δεν υπάρχει σε άλλο κλάδο εργαζόμενων. Ένα μεγάλο μέρος, που αφορά τους νεοδιόριστους καθηγητές και τους αναπληρωτές, εργάζεται σε συνθήκες εξαθλίωσης. Διορίζονται σε σημαντικό ποσοστό σε μεγάλη ηλικία. Η αδιοριστία όλη αυτή τη δεκαετία έχει δημιουργήσει ένα μείζον εκπαιδευτικό πρόβλημα. Βρίσκονται για αρκετά χρόνια – ακόμα και για δεκαετίες – μακριά από τις οικογένειές τους.

Πολλοί εργάζονται σε καθεστώς εργασιακής αβεβαιότητας, αφού παραμένουν ως αναπληρωτές για πολλά χρόνια και υπάρχει ακόμα ο φόβος αρκετοί ακόμα και να συνταξιοδοτηθούν χωρίς να διοριστούν ποτέ. Πολλοί συνάδελφοί μας που βρίσκονται μακριά από τις εστίες τους αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγασης και οικονομικής επιβίωσης και βλέπουμε σουρεαλιστικές εικόνες διαμονής τους.

Ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των καθηγητών, αναγκάζεται – ιδιαίτερα στην Περιφέρεια-, να μετακινείται σε πολλά διαφορετικά σχολεία, πράγμα που δυσχεραίνει τις συνθήκες άσκησης εκπαιδευτικού έργου, αλλά και επιβαρύνει ακόμη περισσότερο οικονομικά τους συναδέλφους που συντηρούν με δικούς τους πόρους τις μετακινήσεις αυτές.

Αν – όπως ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. – έχουν καταργηθεί τα μνημόνια και βρισκόμαστε στην έξοδο από την κρίση, θεωρούμε πως είναι επιτακτική ανάγκη να τεθούν οι βάσεις και να γίνουν βήματα στη σταδιακή αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος των εκπαιδευτικών.

Αντί η κυβέρνηση να επιδίδεται σε παροχολογίες και σε προεκλογικά τεχνάσματα είναι ανάγκη να γίνει ιεράρχηση των προβλημάτων των εργαζομένων με πολιτική ίσης αντιμετώπισης χωρίς προνομιακές διακρίσεις.

Μπορεί να διαμορφώνεται σκηνικό παροχής χιλιάδων ευρώ ανά εργαζόμενο σε ειδικές κατηγορίες με το πρόσχημα των δικαστικών αποφάσεων – παραβλέποντας βέβαια ότι και στους άλλους εργαζόμενους έχουν γίνει οι ίδιες περικοπές και υπάρχουν ανάλογες δικαστικές αποφάσεις – και οι εκπαιδευτικοί να ζουν με 700-800 ευρώ σε όλη την περιφέρεια της χώρας μακριά από τις οικογένειές τους;

Μάλιστα συμβαίνει και το εξής απαράδεκτο: Ο Υφυπουργός Εργασίας κ. Πετρόπουλος αντί να προχωρήσει –όπως θα όφειλε-, σε πολιτική ρύθμιση του όλου ζητήματος τροφοδοτεί τη βιομηχανία μαζικών αγωγών κατά του δημοσίου για τις αντισυνταγματικές παρακρατήσεις επιδομάτων «αναγκάζοντας» πολλούς να πληρώσουν τα έξοδα των αγωγών.

Μετά την ψήφιση του Ν.4447/2016 οι Δήμοι δεν είναι υποχρεωμένοι να προσφύγουν – και δεν προσφεύγουν- κατά των πρωτόδικων αποφάσεων για τη καταβολή των αναδρομικών στους εργαζόμενους στους Ο.Τ.Α., ενώ στο υπόλοιπο δημόσιο δεν υιοθετείται ανάλογη ρύθμιση με συνέπεια την ταλαιπωρία χιλιάδων δικαιούχων.

• Απαιτούμε να τεθούν οι βάσεις για την αντιμετώπιση των οξυμμένων οικονομικών προβλημάτων των εκπαιδευτικών.

• Διεκδικούμε μισθούς και συντάξεις αξιοπρέπειας. Κανένας εκπαιδευτικός με μισθό κατώτερο των 1000 ευρώ.

• Ζητάμε συνάντηση με τους αρμόδιους Υπουργούς για να ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος για τη σταδιακή αντιμετώπιση του οικονομικού μας προβλήματος.