Μπορεί τα δημοσιονομικά περιθώρια να είναι συγκεκριμένα για την κυβέρνηση και οι περιορισμοί στη χρήση του υπερπλεονάσματος δεδομένοι, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει πλέον την Ελλάδα από το να εφαρμόσει ειδική στρατηγική για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων προς το Δημόσιο.

Άλλωστε, πολύ πρόσφατα, όταν η ελληνική πλευρά σχεδίασε -βασισμένη στις δικές τις εμπειρίες και όχι στις υποδείξεις των δανειστών- ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις, αυτές αποδείχτηκαν εξαιρετικά αποδοτικές εισπρακτικά. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της εθελουσίας αποκάλυψης εισοδημάτων που ακόμη και σήμερα τροφοδοτεί τα δημόσια ταμεία.

Με τη δική της λογική η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών επιδιώκει να καταρτίσει μια νέα ρύθμιση οφειλών που θα ανασχέσει τους ρυθμούς αύξησης των ληξιπροθέσμων χρεών των φορολογουμένων προς το Δημόσιο.

Με τα «φέσια» των φορολογουμένων προς την εφορία να έχουν ανέλθει στα 102,644 δισ. ευρώ και με τους απλήρωτους φόρους να αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ σε μηνιαία βάση η κυβέρνηση αλλάζει στρατηγική και από την απειλή των κατασχέσεων περνάει στην χορήγηση περιθωρίων στους οφειλέτες, ώστε να πληρώσουν λίγα σε πολλές δόσεις.

Ο συνολικός αριθμός των οφειλετών που έχουν χρέη προς το Δημόσιο ανέρχεται σήμερα στους 3.801.967. Ήδη στους 1.143.356 εξ αυτών έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, αλλά οι κατασχέσεις δεν επέφεραν αποτελέσματα.

Διαπιστώνοντας τα προβλήματα το υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει να φέρει στη Βουλή μια νέα ρύθμιση οφειλών για την αποπληρωμή χρεών σε έως και 120 δόσεις, η οποία όμως θα αφορά σε μικρά χρέη έως και 10.000 ευρώ. Η λογική της ρύθμισης είναι να έχει εύκολους όρους ένταξης ώστε να μπορέσουν να αποπληρώσουν οι φορολογούμενοι τις οφειλές τους σε πολλές δόσεις.

Υπηρεσιακοί παράγοντες δεν αποκλείουν η ρύθμιση να έρθει έως το τέλος του έτους, κάτι που θα εξαρτηθεί από το εάν θα εκφράσουν για αυτή τεχνικές επιφυλάξεις οι θεσμοί. Πάντως, οι ίδιοι αναφέρουν πως η παρέμβαση αυτή θα είναι ικανή να τονώσει τα δημόσια έσοδα, διευκολύνοντας παράλληλα τους πολίτες.

Εάν π.χ. μια οφειλή 4.000 ευρώ σπάσει στις 120 τότε ο φορολογούμενος θα καλείται να καταβάλει μόλις 33 ευρώ μηνιαίως. Με αυτό τον τρόπο θα έχει μεγαλύτερη δυνατότητα αποπληρωμής και η ρύθμιση δεν θα προκαλέσει προβλήματα στη φοροδοτική του ικανότητα, ήτοι θα μπορεί να πληρώνει με σχετική άνεση και τους νέους φόρους που θα του καταλογίζονται στο βάθος της δεκαετίας που θα κρατήσει η ρύθμιση.