8 Εβδομάδες μετά! Σωριασμένη στην καρέκλα του Η/Υ ,μαζεύοντας τα κομμάτια μου. Νιώθω τόσο άδεια, γράφω μπας και κάπως συνέλθω. Από εκείνη τη μέρα που είδα το όνομα μου στη λίστα των απορριφθέντων έγινα κουφάρι. Σπίτι σέρνομαι κλαίγοντας ,ποιό σπίτι !

Της Βάσιας Σταθά tvxs.gr

Είναι σαν να χάσαμε άνθρωπο, έχω τσακίσει τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Για λίγο συνέρχομαι μαζεύω το μυαλό μου και λέω θα τα καταφέρουμε. Αρχίζω τα τηλέφωνα , σκέπτομαι τι θα πω στις συναντήσεις ΠΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ , ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΑΣΕΠ, . Πηγαίνω στις συναντήσεις ! Ξεκινώ να μιλώ ήρεμα, συγκροτημένα, με επιχειρήματα . Ο κόμπος στο λαιμό με πνίγει. Το κεφάλι μου σκέπτεται: « Πρόσεξε! Να τα πεις καλά! Από αυτούς εξαρτάται η ζωή της οικογένειας σου! Μη κλάψεις, έχεις αξιοπρέπεια, στάσου στο ύψος σου».

Μάταια! Ο κόμπος με πνίγει, δεν έχω ανάσα, τα μάτια τρέχουν μόνα τους.

« ΜΗ, ΣΤΑΜΑΤΑ! Δε θέλεις να συγκινήσεις, δε θες οίκτο, θες να παραδεχτούν τα λάθη τους, θες να τους πεις πως αυτό που κάνεις το αγαπάς, πως το κάνεις με αυτοθυσία, με επαγγελματισμό, κέφι και χαμόγελο.» Χαμόγελο; Αλήθεια, πότε χαμογέλασα; Α, ναι! Χτες, ψεύτικα, στα παιδιά μου και στον άντρα μου, για να μη τους στεναχωρώ, να δείξω πως όλα καλά.

Γιατί αυτούς αγαπώ πιο πολύ κι απ τη ζωή μου και τους πληγώνω. Χάθηκα πάλι! Α, ναι! Είχα μείνει στις συναντήσεις. Τα μάτια κλαίνε, μα η φωνή συνεχίζει να μιλά. 6 χρόνια δουλεύω, έχω τα πτυχία. τα μόρια. τα προσόντα. τα έχω όλα. Ξέρω, εγώ δε τσεκάρισα το κουτάκι, όμως εσείς δε μου δώσατε σωστές πληροφορίες ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, όταν τηλεφωνούσα, μου το κλείνατε, όταν ερχόμουν μου λέγατε περάστε έξω η ΠΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Παίξατε καλά με τα κουτάκια σας , απλά έπεσα στην παγίδα. Το βλέπω τώρα. «Σε θετικό κλίμα η συνάντηση και ναι το παραδεχόμαστε έχει αστοχίες και ήταν ασαφές το ΦΕΚ είπε το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Ναι, η υπεύθυνη δήλωση είναι λανθασμένη είπε το ΑΣΕΠ. Δε δίνω καμία πληροφορία, περάστε έξω και διαβάστε η ΠΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Μόνη!8 εβδομάδες τρέχω παντού στέλνω mail. Μάταια, το μόνο τμήμα που δουλεύει είναι το Πρωτόκολλο. Με πρωτοκόλλησαν!

Με πρωτοκολλάνε συνέχεια. Έχει γίνει αστείο στα κορίτσια . Α! Ναι, τα κορίτσια ! Οι άλλες γυναίκες, μάνες, που παλέψαμε, φωνάξαμε, διεκδικήσαμε μαζί στην ΠΔΕ, στο ΑΣΕΠ, στο Υπουργείο. Μια μιλάμε στα τηλέφωνα με αισιοδοξία και λέμε: « Δε μπορεί ,είναι αδικία, δε μας άφηναν καν να κάνουμε μια ερώτηση. Αφού παραδέχτηκαν τα λάθη τους, θα τα διορθώσουν» Την άλλη συζητάμε αγανακτισμένες, που τελικά τίποτα δεν έκαναν. Μας καθησύχαζαν να περνούν οι μέρες και ύστερα να λένε πως πέρασαν οι μέρες και δε προλάβαμε. Δε θα τους αφήσουμε!

Ήδη μου λείπει το σχολείο, οι φωνές και εκείνα τα χεράκια! Που όταν σπρώχνεις το αναπηρικό καροτσάκι, ακουμπούν τα δικά σου δήθεν τυχαία και εκείνο το μουτράκι σου χαμογέλα πονηρά. Για αυτό το μουτράκι αγαπώ τη δουλειά μου, για να το κάνω να λάμπει από χαρά και γέλια. Μα φέτος πώς, αφού θα είμαι εκτός;

Η Βάσια Σταθά είναι αναπληρώτρια Ε.Β.Π. (Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό)