ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Απαντήσεις του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ανδρέα Λοβέρδου στις επίκαιρες ερωτήσεις των Εφήβων Βουλευτών.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ (Επικρατείας): Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριοι Βουλευτές, κύριοι Έφηβοι Βουλευτές, στο σχέδιο νόμου για την ειδική εκπαίδευση αναφέρεται η εξασφάλιση και η αναβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των εργαστηρίων ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Σε αυτό το σχέδιο νόμου, όμως, δεν αναφέρεται πουθενά το δικό μου σχολείο, δηλαδή, η Πρότυπη Βιοτεχνική Μονάδα ΟΑΕΔ Λακκιάς Θεσσαλονίκης, που είναι σχολή επαγγελματικής κατάρτισης εφήβων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Αν και το σχολείο μου είναι δημόσιο, δεν δίνει αναγνωρισμένο πτυχίο από το κράτος ούτε επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους του. Τα παιδιά που τελειώνουν αυτό το σχολείο δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Αυτό είναι πολύ άδικο, γιατί όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα στη δουλειά.
Σας ερωτώ, κύριε Υπουργέ: Γιατί το σχολείο μου δεν μου δίνει ευκαιρία για δουλειά; Θα ήθελα να δεσμευτείτε ότι στο σχέδιο νόμου για την ειδική εκπαίδευση θα συμπεριλάβετε και το σχολείο μου, την Πρότυπη Βιοτεχνική Μονάδα ΟΑΕΔ Λακκιάς Θεσσαλονίκης, για να μπορούν όλα τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που τελειώνουν αυτό το σχολείο να βρουν μια δουλειά, ώστε να ζουν με αξιοπρέπεια. Γιατί ζούμε με τον κοινωνικό ρατσισμό κάθε μέρα.
Σας ευχαριστώ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητέ συνάδελφε, είδα την ερώτησή σου και, για να είμαι επαρκής στην απάντησή μου, προσπάθησα να έχω όλη την πληροφόρηση που μπορεί να έχει ένας Υπουργός Παιδείας που είναι στο πόστο του λίγες μέρες.
Διαπίστωσα, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα με την ευκαιρία του δικού σου ερωτήματος ότι δημιουργείται η υποχρέωση για το Υπουργείο Παιδείας να κάνει πάρα πολύ σαφείς όλες τις σχετικές ανακοινώσεις που υπάρχουν στο διαδίκτυο και οι οποίες, όπως σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω, δύσκολα κατανοούνται από αυτούς που κάνουν «κλικ» για να μπουν μέσα στις πληροφορίες που δίνουμε. Υπάρχει, δηλαδή, όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να δω, μια σύγχυση πληροφοριών και μια δυσκολία στην κατανόηση των πληροφοριών αυτών ειδικά από ένα νέο παιδί όπως εσείς.
Δεύτερον, όπως λέτε στην ερώτηση, υπάρχει αυτό το σχολείο –το δικό σας σχολείο- που είναι σχολείο, όμως, του ΟΑΕΔ. Δεν έχει καμία σημασία, ώστε να μπορεί ένας Υπουργός να σας πει είναι αρμοδιότητα άλλου. Εφόσον είναι εκπαιδευτική διαδικασία, ορθά ρωτάτε το Υπουργείο Παιδείας και αυτό είναι υποχρεωμένο να σας απαντήσει.
Πράγματι, υπάρχει σε εξέλιξη από τον προηγούμενο Υπουργό, τον κ. Αρβανιτόπουλο, ένα σχέδιο νόμου για τα ειδικά σχολεία και έχουμε πει ότι αυτό το σχέδιο νόμου επειδή έχει πολλή δουλειά κι έχει γίνει πολλή δουλειά γι’ αυτό, μέσα στον Αύγουστο θα το φέρουμε μέσα στη Βουλή, για να ψηφιστεί. Αν δεν τα καταφέρουμε ακριβώς τον Αύγουστο, τότε τις τελευταίες βδομάδες του Αυγούστου και το Σεπτέμβριο θα έχει ψηφιστεί αυτό το σχέδιο νόμου.
Εκεί, λοιπόν, σας διαβάζω τι ακριβώς θα προσθέσουμε. Θα προσθέσουμε την εξής φράση: «Στους απόφοιτους μαθητές της τάξης μαθητείας της Πρότυπης Βιοτεχνικής Μονάδας του ΟΑΕΔ χορηγείται πτυχίο με επαγγελματικά δικαιώματα επιπέδου 2, με δυνατότητα συνέχισης στα σχολεία επαγγελματικής εκπαίδευσης». Άρα, αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία θα ασκηθεί τις επόμενες εβδομάδες και θα έχει αυτό το περιεχόμενο.
Έχω και κάτι ακόμη να σας πω επ’ αυτού, αλλά θα περιμένω να δω την αντίδρασή σας. Αν είστε θετικός σε αυτό, αν καλύπτεται αυτό που με ρωτάτε με τη ρύθμιση που έχουμε την πρόθεση να καταθέσουμε στη Βουλή.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ (Επικρατείας): Εμένα με ενδιαφέρει, κύριε Υπουργέ, με αυτό το χαρτί να βρω οπωσδήποτε δουλειά. Γιατί μου είπατε πριν για να μπω σε κάποιο Σ.Ε.Κ., αλλά έχω κάνει ήδη τέσσερα χρόνια σε αυτό το σχολείο, έχω δει διάφορα πράγματα με τα παιδιά αυτά, τα έχω βοηθήσει πάρα πολύ και πονάει η καρδιά μου, όταν τα βλέπω να είναι έτσι. Γιατί, στην Ελλάδα και γενικά στους αγώνες και σε όλα αυτά που έχω πάει, μας δίνουν τη χαρά αυτά τα πράγματα.
Θέλω, λοιπόν, με αυτό εδώ πέρα το χαρτί να μην μπω σε άλλη διαδικασία τέτοια, γιατί έχω κάνει ήδη τέσσερα χρόνια. Θέλω απλώς να βρω μια δουλειά σε αυτό που έχω τελειώσει. Έχω τελειώσει γεωπονική και με άριστη επίδοση στο επάγγελμα αυτό και θα ήταν πολύ καλό για μένα να μου κάνετε αυτή τη χάρη.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κατ’ αρχάς, συνάδελφε, δεν σας κάνω καμία χάρη. Εδώ είμαι για να επιτελώ το καθήκον μου. Ενημερώνομαι –και στην κρίση σας είναι αν έχω δίκιο, καθώς δεν γνωρίζω και άρα ενημερώνομαι– ότι το πρόγραμμα σπουδών του σχολείου σας αντιστοιχεί με τα προγράμματα σπουδών αντίστοιχων διαδικασιών εκπαίδευσης που έχει το Υπουργείο Παιδείας. Εσείς, είπατε, ανήκετε στον ΟΑΕΔ. Αυτές είναι οι διαδικασίες των Εργαστηρίων Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Φαίνεται από τα Προγράμματα Σπουδών ότι πάτε παράλληλα. Από αυτά, σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα που αναφέρεστε, δίνονται επαγγελματικά δικαιώματα επιπέδου 2. Αυτό πρέπει να αντιστοιχεί με το δικό σας και η νομοθετική ρύθμιση θα το καλύψει αυτό. Δεν είναι δύσκολο, αφού τα Προγράμματα Σπουδών είναι παράλληλα, είναι λογικό.
Από εκεί και πέρα επαναλαμβάνω ότι με τη δική σας την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως την ακολουθήσατε, έχετε δικαίωμα –και αν δεν έχετε, με τη ρύθμιση που θα περάσουμε αυτό εξασφαλίζεται 100%- να πάτε στις Σχολές Επαγγελματικής Εκπαίδευσης όπου ο τίτλος σπουδών από εκεί δίνει επαγγελματικά δικαιώματα επιπέδου 3, δηλαδή κάτι καλύτερο.
Είμαι, όμως, υποχρεωμένος να σας πω, επειδή συνδέετε τα επαγγελματικά δικαιώματα με το να βρείτε δουλειά, ότι δυστυχώς, αν δεν ξεπεράσουμε το πρόβλημα της ύφεσης και δεν μπει η Ελλάδα σε περιόδους ανάπτυξης, η δουλειά θα είναι δυσεύρετη, όσο και αν έχεις τα εφόδια. Αυτό το αντιμετωπίζουν και οι φοιτητές μας που τελειώνουν και όσα παιδιά τελειώνουν τα Γενικά Λύκεια και όσα τελειώνουν και τα Επαγγελματικά Λύκεια. Υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα ανεργίας στους νέους, που είναι η πληγή της Ελλάδας και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Δεν μπορώ, λοιπόν, εγώ να απαντάω αξιοποιώντας ίσως μια απειρία ενός νέου συναδέλφου με τα επαγγελματικά δικαιώματα και με αυτό να δίνω την εντύπωση ότι μιλώ για κάλυψη των προβλημάτων της ανεργίας. Αυτό που ρωτάτε, όμως, δίνει τα εχέγγυα για να μπεις. Από εκεί και πέρα εφόσον ανοίγει η αγορά εργασίας και η ύφεση ξεπερνιέται και σιγά – σιγά έρχεται η ανάπτυξη, θα δίνονται περισσότερες ευκαιρίες.
Ειδικά, όμως, για τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες η ελληνική πολιτεία έχει προνοήσει και έχει στη νομοθεσία της διεξόδους μιας καλύτερης μεταχείρισης. Θα πρέπει να δούμε εάν, με τη δική σας δυνατότητα, είτε τελειώνοντας την εκπαιδευτική διαδικασία που ακολουθείτε είτε στη συνέχεια τις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης, βγαίνετε στην αγορά εξοπλισμένος. Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σοβαρό από τα θέματα που θίγονται.
Σας ευχαριστώ.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Ευχαριστώ.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, κύριε Υπουργέ, συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, οι εκπαιδευτικοί που αποσπώνται σε σχολεία του εξωτερικού αμείβονται με ειδικό επιμίσθιο, το οποίο όμως μετά από λίγο καιρό, μετά από τρία χρόνια συγκεκριμένα, παύει να ισχύει. Αυτό το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει ενδιαφέρον για απόσπαση από τους εκπαιδευτικούς και έτσι να λείπουν από τα σχολεία του εξωτερικού βασικές ειδικότητες, καθώς και τα αναγκαία βιβλία και η υλικοτεχνική υποδομή.
Υπάρχουν, επίσης, παιδιά που γεννήθηκαν και ζουν στο εξωτερικό – και φοιτούν σε αμιγή ελληνικά σχολεία όλα τα χρόνια– διότι ο ένας γονέας είναι αποσπασμένος υπάλληλος του ελληνικού κράτους εκεί και θέλει να είναι κοντά στα παιδιά του. Αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να αποσπώνται στο εξωτερικό χωρίς επιμίσθιο, ώστε να είναι κοντά στις οικογένειές τους κάτω από αντίξοες συνθήκες – και μπορώ να πω ότι στο Σουδάν αυτές οι συνθήκες ισχύουν.
Τα παιδιά των δημοσίων υπαλλήλων που εισάγονται με τις ειδικές εξετάσεις θα πρέπει να δικαιούνται όλων των ευεργετικών διατάξεων για τις μετεγγραφές που προβλέπονται και ισχύουν, ώστε να διευκολύνονται οι οικογένειες τους, καθώς πολλές φορές έχουν πολλά παιδιά που σπουδάζουν ταυτόχρονα, σε μια περίοδο μάλιστα που οι αποδοχές τους έχουν μειωθεί πάρα πολύ.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι το Υπουργείο πρέπει να κάνει οτιδήποτε είναι δυνατό, ώστε να εξαλειφθούν αυτές οι αδικίες με νομοθετικές πρωτοβουλίες και όχι με προφορικές δεσμεύσεις ώστε να δοθεί άμεση λύση. Δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουμε τη χώρα μας ως ευρωπαϊκή από τη στιγμή που τόσο μεγάλα σημαντικά θέματα κολλάνε στη γραφειοκρατία.
Σας ερωτώ, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, ποιο είναι το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας όσον αφορά στις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, βιβλία και υλικοτεχνική υποδομή, ώστε να βελτιωθεί η εκπαίδευση σε σχολεία της ομογένειας;
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να απαντήσετε ειλικρινά, καθώς η ίδια ακριβώς ερώτηση έχει ειπωθεί και στις δύο προηγούμενες Συνόδους από τα αδέλφια μου, αλλά από ό,τι βλέπω δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Κινδυνεύουν σχολεία να κλείσουν. Ήδη, από ό,τι ξέρω από μια συνάδελφο έχουν κλείσει στο Βερολίνο και το δικό μας στο Σουδάν είναι το μοναδικό σχολείο και πάει για κλείσιμο. Όπως είπε και ο συνάδελφος Έφηβος Βουλευτής άμα υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος.
Ευχαριστώ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Είναι τρεις οι ερωτήσεις, δεν είναι μία. Αγαπητέ συνάδελφε, Αναστάσιε Γεωργιάδη, με μια ερώτηση βάζετε τρία θέματα.
Το πρώτο θέμα, κύριε Πρόεδρε, αφορά στα βιβλία. Ενημερώνομαι ότι όλα τα βιβλία –ακόμα και για τα τμήματα ελληνικής γλώσσας, που είναι περίπου εκατό αυτά που έχουν δημιουργηθεί– προβλέπεται να φτάνουν και στην ώρα τους και στη θέση τους.
Όσο είχαμε χρήματα ενημερώνομαι ότι πληρώναμε και την αποστολή. Τώρα καταλαβαίνω ότι η οικονομική στενότητα έχει δημιουργήσει ορισμένα προβλήματα σε αυτό και άρα το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας καλύπτει τα βιβλία αυτά καθεαυτά. Τώρα η αποστολή είναι ένα θέμα.
Για εμένα είναι ένα θέμα, εάν υπονοείτε ότι αυτό το πρόβλημα της έλλειψης κάλυψης των δαπανών αποστολής δημιουργεί και καθυστερήσεις. Εάν δημιουργεί καθυστερήσεις, είναι πρόβλημα και θα το δω. Εάν όλα, όμως, πηγαίνουν στην ώρα τους, σε ό,τι αφορά τα βιβλία δεν πρέπει να υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι από την ενημέρωση που μου δίνει το Υπουργείο. Δεσμεύομαι να το δω.
Ένα δεύτερο πολύ σοβαρό θέμα έχει να κάνει με τους εκπαιδευτικούς μας. Όπως σωστά λέτε, το επιμίσθιο, δηλαδή το παραπάνω στην αμοιβή τους, όταν φεύγουν στο εξωτερικό για τα σχολεία μας αυτά, ισχύει για τρία χρόνια. Άρα, μετά αν παραμείνουν, θα παραμείνουν χωρίς αυτό το συμπλήρωμα.
Εδώ υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία λύση λέει ότι παρά την οικονομική στενότητα για λόγους ευνόητους, τους είπατε, πρέπει να φροντίσουμε για μια ακόμα ανανέωση αυτής της τριετίας.
Η δεύτερη εκδοχή –εγώ αυτό πιστεύω- είναι να υπάρχει εναλλαγή. Δηλαδή το Υπουργείο Παιδείας να φροντίζει εγκαίρως να γίνεται η αλλαγή, αλλά να υπάρχει πάντως εναλλαγή, γιατί δεν είναι μια δουλειά αυτή η οποία δίνει στον εκπαιδευτικό μια προοπτική να κάτσει και έξι και εννιά και δώδεκα χρόνια, όπως γινόταν. Είναι μια πρόκληση ειδικά για τους νέους εκπαιδευτικούς να περάσουν αυτή τη δοκιμασία της εκπαιδευτικής διαδικασίας εκτός συνόρων. Μου φαίνεται πολύ καλύτερο αυτό. Έτσι τοποθετούμαι, με απόλυτη ειλικρίνεια.
Το τρίτο έχει να κάνει με τις μετεγγραφές. Για τα παιδιά αυτά θα πρέπει –αυτό μου εισηγήστε, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνετε– να αλλάξει η νομοθεσία, που μου φαίνεται σωστή, σύμφωνα με την οποία δεν μπορείς να έχεις δύο βοηθήματα ως υποψήφιος, ένα βοήθημα ότι έρχεσαι από έξω και δεύτερο το βοήθημα της μετεγγραφής. Ένα είναι το βοήθημα για όλους. Διπλό βοήθημα απαγορεύεται. Λόγου χάρη στους αθλητές, που κάνουν μια πολύ καλή επίδοση όσο είναι στο Λύκειο και έχουν από την ελληνική πολιτεία ένα βραβείο για την προσπάθειά τους, δεν επιτρέπεται στη συνέχεια να ασκήσουν και δεύτερο πλεονέκτημα.
Μου εισηγήστε να το δω. Θα σας έλεγα ότι γενικά δεν είμαι θετικός, αλλά για ειδικές περιοχές που έχουν προβλήματα –έχουν προβλήματα οι περιοχές δηλαδή και δεν αναφέρομαι στα προβλήματα του ελληνισμού εκεί, αλλά στα προβλήματα των ίδιων των περιοχών με πολέμους κλπ.– ίσως έχετε δίκιο. Αυτό δεσμεύομαι να το δω. Γενικά, όμως, αν κάνω εισαγωγή αυτού του διπλού ευεργετήματος, θα οδηγηθούν όλοι στο να ζητάνε διπλά ευεργετήματα. Επιτέλους, υπάρχουν και παιδιά –οι πιο πολλοί από εσάς – που χωρίς ευεργέτημα θα τα καταφέρουν και με τον καλύτερο τρόπο. Πρέπει να σκεφτόμαστε και αυτούς.

ΝΙΚΟΛΕΤΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ-ΜΕΛΙΝΑ ΜΠΑΚΟΛΑ (Β’ Θεσσαλονίκης): Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, κύριοι Υπουργοί, κύριοι Βουλευτές, συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, τελειώνοντας και τη Β΄ Λυκείου επιβεβαιώνονται οι υποψίες μου ότι αυτοσκοπός του Λυκείου είναι η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.
Αν και υποστηρίζεται από πολλούς ότι το εκπαιδευτικό σύστημα διασφαλίζει την ομαλή ενσωμάτωση των ατόμων στην κοινωνία, αυτό στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει. Το σύστημα εστιάζει στην παροχή τυπικών επιφανειακών γνώσεων, οι οποίες καλλιεργούν αποκλειστικά τη στείρα αποστήθιση, ενώ εκλείπουν εναύσματα για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μαθητών και των αναγκαίων πρακτικών δεξιοτήτων.
Οι αρμόδιοι προβαίνουν ακόμα στην κατάργηση μαθημάτων, όπως, για παράδειγμα, της πληροφορικής και της μουσικής, αν και είναι υπέρμετρης αξίας και απαραίτητα για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας, θεωρώντας δεδομένη τη διδασκαλία τους εκτός του σχολικού προγράμματος, με την πρωτοβουλία αλλά και με τα έξοδα των οικογενειών των μαθητών. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στο αναλυτικό πρόγραμμα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης τέτοιου είδους μαθήματα.
Σας ερωτώ, λοιπόν, κύριε Υπουργέ. Αν θέλουμε να κάνουμε λόγο για ένα ορθότερο σύστημα παιδείας, δεν θα έπρεπε η παροχή γνώσεων να μην αποτελείται από βομβαρδισμό πληροφοριών, αλλά να συμπεριλαμβάνονται μαθήματα που αποτελούν έναυσμα για κριτική σκέψη, προβληματισμό και αμφισβήτηση, αποσκοπώντας στη δημιουργία ατόμων που μπορούν με επιτυχία να χαρακτηριστούν «πολίτες του κόσμου»; Διότι λυπούμαι βαθύτατα βλέποντας ότι το σχολείο μας προετοιμάζει μεν για το Πανεπιστήμιο, αλλά δεν μας προετοιμάζει για τη ζωή.
Ευχαριστώ πολύ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω να κολακεύσω τη νεαρά συνάδελφο, αλλά μια και είναι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Αίθουσα και εσείς, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, και συνάδελφοι από την Εθνική Αντιπροσωπεία, θέλω να μιλήσω απαντώντας στην ερώτηση σε όλους εσάς που ακούτε και σε όσους μας ακούν εκτός Αίθουσας.
Πρώτον, αισθάνομαι πως δεν δικαιούμαι, επειδή ο Πρωθυπουργός με διόρισε Υπουργό Υγείας, να προσπαθώ να συνδέσω το όνομά μου με αλλαγές, φέρνοντας αναστάτωση στην κοινωνία και χωρίς να προσφέρω τίποτα.

Δεύτερον, υπάρχει, κύριε Πρόεδρε, σε εξέλιξη ένα νέο σύστημα που θεσπίστηκε από δύο προηγούμενους Υπουργούς και το οποίο εφαρμόζεται για πρώτη φορά από τον Ιούνιο.
Δικαιούμαι, συνάδελφε, πριν δω πώς αποδίδει αυτό που σκέφτηκαν άλλοι πριν από εμένα, να το καταργήσω, να το αλλάξω, αναστατώνοντας όλα τα παιδιά της Α΄ Λυκείου, της Γ΄ Γυμνασίου, της Β΄ Λυκείου; Νομίζετε ότι πρέπει να κάνω τόση δυνατή παρέμβαση πριν δω –και δούμε όλοι στο Υπουργείο Παιδείας– τι έχει μέχρι στιγμής συμβεί; Η απάντηση η δική μου είναι πως δεν δικαιούμαι να το κάνω αυτό.
Τρίτον, υπάρχει πρόβλημα με την πληθώρα της ύλης; Ναι, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Και είναι αυθαίρετη η εξίσωση διδακτέας και διδαχθείσας ύλης. Προβλέπεται τα παιδιά να διδαχθούν μια σειρά από πράγματα. Ο καταιγισμός πληροφοριών –και όχι γνώσεων– είναι πάρα πολύ μεγάλος και αδυσώπητος. Δεν προλαβαίνει να τα διδάξει η εγκύκλιος διδασκαλία όλα αυτά, θεωρούνται ότι έχουν διδαχθεί και τελικώς, μέσα και από αυτό τον καταιγισμό των πληροφοριών και των γνώσεων, δεν μένει κάτι. Έχετε δίκιο.
Έγινε, όμως, η παρέμβαση με την Τράπεζα Θεμάτων. Αν εφαρμοστεί σωστά η Τράπεζα Θεμάτων, δημιουργεί δυνατότητες κριτικού πνεύματος και κριτικής στάσης. Με την Τράπεζα Θεμάτων υπήρχε συγκεκριμένος στόχος. Δεν είναι δική μου πρωτοβουλία, αλλά την κρίνω σωστή αυτή την πρωτοβουλία των προηγουμένων. Δεν εφαρμόστηκε, όμως, σωστά στην πρώτη περίπτωση στην Α΄ Λυκείου.
Αν εφαρμοστεί σωστά –και έχουμε ακόμα ευκαιρίες– τότε υπάρχει μια απόπειρα εξίσωσης προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω, δηλαδή προς παιδιά με καλύτερο επίπεδο και όχι με χειρότερο επίπεδο, για να είμαστε όλοι ίσοι με χειρότερο επίπεδο. Δεν υπάρχει πιο ταξικό μέτρο, πιο αδυσώπητο και κοινωνικά άδικο μέτρο από το να εξισώνεις τα πάντα προς τα κάτω, γιατί έτσι δίνεις πλεονέκτημα στο παιδί που έχει χρήματα να μπορεί να τρέχει πιο γρήγορα από τους άλλους που δυσκολεύονται.
Άρα, η πληθώρα της ύλης θα εξεταστεί, αγαπητοί συνάδελφοι. Προλαβαίνουμε να το κάνουμε, δεν είναι άδικο να το κάνουμε και έχουμε δώσει και τη σχετική κατεύθυνση στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Δεύτερον, θα διορθώσουμε –και θα το πω και σε επόμενη σχετική ερώτηση– ορισμένα διαδικαστικά θέματα, όχι ουσιαστικά, που αφορούν στην Τράπεζα Θεμάτων, που οξύνει το κριτικό πνεύμα.
Τρίτον, ταυτίζομαι με αυτό που λέτε, είναι δική μου άποψη, όχι όμως μόνο για την πληροφορική και τη μουσική, αλλά για θέματα που έχουν να κάνουν με τον σχολικό αθλητισμό, με την άθληση.
Ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συγχαίροντας τον Υφυπουργό κ. Κουκοδήμο κατά την ορκωμοσία μας, του είπε αυτή τη φράση, «Πρόσεξε το σχολικό αθλητισμό». Εγώ συμπληρώνω ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής παχυσαρκίας στην Ευρώπη.
Είμαστε κοινωνοί, είμαστε γνώστες του γεγονότος ότι η διατροφή και η άθληση είναι πολύ σοβαρότερα από τα φάρμακα ως μέτρα προστασίας της υγείας. Έχουμε, όμως, εγκαταλείψει αυτές τις δραστηριότητες και επειδή δεν τις προλαβαίνουμε, μέσα από μια τελείως λανθασμένη επιλογή, που θα αλλάξουμε αυτή φέτος, καταργούμε μαθήματα, όπως αυτά που κάνουν τους πολίτες καλύτερους και πιο έτοιμους να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Τέτοια μαθήματα είναι η πληροφορική, η μουσική, οι εικαστικές τέχνες θα σας έλεγα γενικότερα, η αισθητική και μια σειρά από άλλα πράγματα, που είναι πάρα πολύ χρήσιμα και απαραίτητα, όπως η σεξουαλική αγωγή.
Δεν μπορούμε πάντως να χωρέσουμε όλες αυτές τις δράσεις μέσα στο εγκύκλιο πρόγραμμά σας. Κύριε Πρόεδρε, στην Κρήτη που ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα μου έλεγαν οι εκπαιδευτικοί ότι δεν αντέχουν άλλες ώρες. Μου είπαν ότι «μην σκεφτείς να μας προσθέσεις άλλες ώρες, γιατί δεν βγαίνει η ημέρα».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν θα το κάνουμε με προσθήκη μαθημάτων. Θα το κάνουμε μέσα από παράπλευρες δραστηριότητες. Την Τετάρτη έχουμε μια σχετική σύσκεψη στο Υπουργείο.
Σας παρακαλώ πάρα πολύ να διαβάσετε την Τετάρτη στα σάιτ στο διαδίκτυο ποια είναι τα μέτρα για να είναι να υποβοηθήσουμε και όχι για να ανατρέψουμε τη σημερινή διαδικασία, τα μέτρα εκείνα που θα σας φέρουν κοντά στην πληροφόρηση για τη σεξουαλική αγωγή, για τη διατροφή, για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, για τα εικαστικά, που είναι απαραίτητα.
Έχουν σωθεί χώρες που έβαλαν από το Δημοτικό τα εικαστικά στα σχολεία και τα πίστεψαν. Έχουν σωθεί, γιατί σώθηκε η αισθητική των χωρών αυτών και προσελκύει τουρισμό και την απολαμβάνουν οι κάτοικοί τους. Για την πληροφορική δεν το συζητώ καν.
Συνεπώς, ναι, σε αυτά που προσθέτετε. Ναι, στο θέμα της ύλης, που είναι πολύ μεγάλη. Όχι, στο θέμα της αλλαγής του συστήματος, που με την Τράπεζα Θεμάτων και τη συνεκτίμηση Α΄ Λυκείου, Β΄ Λυκείου και Γ΄ Λυκείου στην επίδοση για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια δεν στέκεται στις τρεις ώρες μια εξέτασης, αλλά συνυπολογίζει και τα τρία λυκειακά χρόνια.
ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΠΛΑΝΙΣΒΙΛΙ (Ν. Ρεθύμνου): Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, Υπουργοί και συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, οι μετανάστες στις μέρες μας έχουν αυξηθεί, επομένως και ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών. Πολλοί απ’ αυτούς – αν όχι όλοι- έχουν προσαρμοστεί ειρηνικά και δημοκρατικά στην ελληνική κοινωνία. Άρα, είναι αυτονόητο να συμπεράνουμε ότι ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά στις ελληνικές σχολικές και όχι μόνο κοινότητες, καθώς και ότι έχουν κάποιοι υποχρεώσεις απέναντι σ’ αυτές.
Με βάση τη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάθε άνθρωπος έχει υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Άρα, βασικό δικαίωμα ενός έφηβου αλλοδαπού μαθητή που έχει ολοκληρώσει τη βασική ελληνική εκπαίδευση, δεν θα πρέπει να είναι η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, αφού ο ίδιος το επιθυμεί και πληροί τις προϋποθέσεις για έναν μετέπειτα συνειδητό Έλληνα ενήλικα πολίτη και ειδικότερα αν δεν έχει κάποιο ποινικό παράπτωμα; Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που είτε ένας έφηβος δεν μπορεί να εγγραφεί σε ελληνικό πανεπιστήμιο -ειδικότερα στο παρελθόν- είτε ένας απόφοιτος πανεπιστημίου δεν μπορεί να εργαστεί σε κάποιον κλάδο λόγω του ότι δεν του παρέχεται η ελληνική ιθαγένεια. Παραλείπεται το γεγονός ότι έχει αποφοιτήσει από το ελληνικό πανεπιστήμιο, έχει υιοθετήσει τον ελληνικό πολιτισμό. Δεν νομίζετε ότι το κράτος πρέπει να υιοθετεί και τέτοιου είδους μαθητές και φοιτητές με παροχή ελληνικής ιθαγένειας;
Ευχαριστώ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Να σας ρωτήσω. Η νομοθεσία λέει -και υπάρχουν και εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας τις οποίες έχω διαβάσει και ισχύουν- ότι εάν ένα παιδί, όπως το περιγράφετε, φοιτήσει έξι συνεχόμενα χρόνια στα σχολεία μας με επιτυχία -γιατί μια αποτυχημένη χρονιά δεν υπολογίζεται, όπως ο νόμος ορίζει και νομίζω ότι είναι σωστό- μετά από τρία χρόνια -και εφόσον οι γονείς του έχουν εδώ διαμονή- μπορεί, με δική του αίτηση, να ζητήσει την απόκτηση ιθαγένειας. Δεν ισχύει αυτό; Ισχύει.
Έχουμε εγκύκλιο στο Υπουργείο Παιδείας, της κυρίας Χριστοφιλοπούλου, Υφυπουργού πριν από λίγα χρόνια, που ορίζει αρμόδιοι να είναι οι περιφερειακοί διευθυντές εκπαιδεύσεως και αναφέρει πως αν υπάρχουν έξι συνεχόμενα χρόνια φοίτησης -και με τις προϋποθέσεις που σας είπα- μπορούν τα παιδιά να ζητήσουν και να πάρουν την ιθαγένεια. Πού υπάρχει το πρόβλημα; Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση δηλαδή.
ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΠΛΑΝΙΣΒΙΛΙ (Ν. Ρεθύμνου): Εννοώ ότι πολλοί αλλοδαποί μαθητές δεν έχουν πάρει ελληνική ιθαγένεια, ενώ έχουν τελειώσει αυτό το σχολείο. Πληρούν τις προϋποθέσεις. Έχουν τελειώσει έξι χρόνια Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο μερικοί, και δεν μπορούν να κάνουν ακόμα την αίτηση.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Η προθεσμία υποβολής της αίτησης, όπως λέει ο νόμος, είναι τριετής. Εσείς προφανώς μιλάτε για την απάντηση στην αίτηση. Λέτε ότι υπάρχει καθυστέρηση εκεί. Αυτό το θέμα θέτετε. Θα το δω. Αλλά από πλευράς του δικού μας Υπουργείου ενημερώνομαι ότι η νομοθεσία ισχύει, όπως σας την είπα, και ότι αυτά είναι τα δικαιώματα αυτού του παιδιού που τα κατάφερε τόσο καλά, τουλάχιστον για έξι χρόνια συνεχούς επιτυχούς φοίτησης να αποκτά αυτό το δικαίωμα. Αν κάτι μου λέτε, είναι ότι πρέπει να δω –και βοηθήστε με σ’ αυτό- την απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών, δηλαδή των αρμοδίων αρχών στην περίπτωση που το παιδί τα καταφέρνει, που ο περιφερειακός διευθυντής του δίνει το πιστοποιητικό. Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει άρνηση εκεί από τον περιφερειακό διευθυντή. Δεκατρείς είναι. Αν υπάρχει άρνηση, να μου το πείτε.
Ας πούμε, ο δικός σας περιφερειακός διευθυντής στην Κρήτη, ο κ. Κλινάκης, έχει αρνηθεί; Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης και πρωτοβαθμίου και δευτεροβαθμίου είναι αρμόδιος να δίνει αυτά τα πιστοποιητικά, ότι εσείς επί έξι συνεχόμενα χρόνια τα πήγατε καλά.
ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΠΛΑΝΙΣΒΙΛΙ (Ν. Ρεθύμνου): Αυτό ισχύει βεβαίως.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ισχύει. Δεν ισχύει αυτό;
ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΠΛΑΝΙΣΒΙΛΙ (Ν. Ρεθύμνου): Ναι.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ωραία. Άρα, γίνεται η αίτηση και εσείς τώρα μου λέτε να απευθυνθώ στο Υπουργείο Εσωτερικών και να δω αν υπάρχει καθυστέρηση σ’ αυτό. Θα το κάνω και αν υπάρχει καθυστέρηση σ’ αυτό, θα σας απαντήσω ειδικά. Είστε ο κ. Τζάμπα Καπλανισβίλι και φαντάζομαι ότι η Βουλή των Εφήβων έχει τη διεύθυνσή σας. Θα σας απαντήσω ειδικά γι’ αυτό το θέμα της καθυστέρησης, όπως λέτε, στη χορήγηση της ιθαγένειας σ’ αυτόν που τη δικαιούται βάσει όσων είπατε κι εσείς κι εγώ. Εντάξει;
ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΠΛΑΝΙΣΒΙΛΙ (Ν. Ρεθύμνου): Βεβαίως.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΟΥΤΣΟΣ (ΗΠΑ): Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, αγαπητοί συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, οι Έλληνες του εξωτερικού χάνουν όλο και περισσότερο την επαφή με την Ελλάδα. Η ομογένεια χάνει τη σχέση με την πατρίδα της. Πριν από δέκα χρόνια στέλνατε στα σχολεία καθηγητές, βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό, όπως και στο δικό μου το σχολείο. Θα ήθελα να συνεχίσετε να στέλνετε και καθηγητές και βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό, διότι όλα αυτά μας βοηθούσαν να μάθουμε ελληνικά και να κρατήσουμε επαφή με την ελληνική παράδοση.
Η ερώτησή μου, λοιπόν, είναι: Γιατί δεν στέλνετε καθηγητές στο εξωτερικό; Χωρίς τους εκπαιδευτικούς νομίζουμε πως χάνουμε την ταυτότητά μας ως Έλληνες και δεν παίρνουμε τα απαραίτητα εφόδια ελληνικής μόρφωσης και το ελληνικό πνεύμα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν ξέρω πώς τα κάνατε -δικό σας θέμα είναι- αλλά και ο συνάδελφός σας, ο κ. Γεωργιάδης από το Σουδάν …
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Έχω ζητήσει να απαντήσω, αν γίνεται, κάποια στιγμή.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Προφανώς. Από την πλευρά μου, ναι. Κι εσείς ρωτάτε περίπου το ίδιο.
Επικαλούμαι ό,τι απήντησα στον κ. Γεωργιάδη, προσθέτοντας σε σας ότι και από το Σουδάν και από τις Ηνωμένες Πολιτείες μου λένε για το διδακτικό προσωπικό, δηλαδή μου λένε ότι δεν πολυέρχονται. Κάτι τέτοιο δεν λέτε; Λείπουν δάσκαλοι;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΟΥΤΣΟΣ (ΗΠΑ): Ναι, καθηγητές.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Λείπουν καθηγητές.
Όπως απήντησα στον κ. Γεωργιάδη, υπάρχει το μέτρο του επιμισθίου, δηλαδή κάτι παραπάνω στην αμοιβή αφού πας και ξενιτεύεσαι, μόνο για τρία χρόνια. Είπα ότι μου φαίνεται καλό, για να μπορεί να πάει κάποιος τρία χρόνια και μετά να πάει ένας άλλος. Και πιο κινητικοί είναι οι νέοι καθηγητές. Λογικό είναι. Δεν έχουν πολλοί απ’ αυτούς ακόμη οικογένεια, θέλουν την εμπειρία να ζήσουν σε μια άλλη χώρα και πάνε. Είναι προτιμότερο αυτό από το να βοηθάς να γίνουν νοικοκυριά στην αλλοδαπή για πολλά χρόνια. Καλύτερα είναι να κινείται το προσωπικό σου.
Εσείς λέτε όμως –και το λέτε από δυο διαφορετικές χώρες- ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, ότι «ναι, καλά αυτά που μας λες, αλλά ο τελικός αριθμός των καθηγητών δεν φτάνει». Άρα, πρέπει να καλέσουμε τους συντονιστές εκπαίδευσης στο εξωτερικό να μας πουν πώς ακριβώς, εν όψει και της νέας σχολικής χρονιάς, έχουν τα πράγματα σχετικά με τον αριθμό των καθηγητών.
Επίσης, είμαστε αρκετά απαιτητικοί απέναντι και στην Εκκλησία. Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες η βοήθεια που μπορεί να παράσχει η Εκκλησία είναι πολύ μεγάλη. Και επειδή το Υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα είναι Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, θα ζητήσουμε ευθέως τη στήριξη της Εκκλησίας εκεί όπου το ελληνικό κράτος λόγω κρίσης αντιμετωπίζει προβλήματα. Σας το λέω ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί είναι ισχυρή η Εκκλησία εκεί. Πολλές φορές ορισμένα ελληνικά σχολεία είναι υπό την αιγίδα της και δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από ένα κράτος που μαστίζεται από οικονομική κρίση.
Άρα, αγαπητέ συνάδελφε, πρώτο μέτρο είναι οι συντονιστές εκπαιδευτικής διαδικασίας εξωτερικού τώρα τον Ιούλιο να καταθέσουν έκθεση τι συμβαίνει. Παραδείγματα, το Σουδάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες ή αλλιώς Ηνωμένες Πολιτείες και Σουδάν, γιατί είναι μεγαλύτερος ο αριθμός εκεί. Και δεύτερο μέτρο είναι η ενεργός στήριξη της Εκκλησίας εδώ και τώρα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΟΥΤΣΟΣ (ΗΠΑ): Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, αγαπητοί συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, οι Έλληνες του εξωτερικού χάνουν όλο και περισσότερο την επαφή με την Ελλάδα. Η ομογένεια χάνει τη σχέση με την πατρίδα της. Πριν από δέκα χρόνια στέλνατε στα σχολεία καθηγητές, βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό, όπως και στο δικό μου το σχολείο. Θα ήθελα να συνεχίσετε να στέλνετε και καθηγητές και βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό, διότι όλα αυτά μας βοηθούσαν να μάθουμε ελληνικά και να κρατήσουμε επαφή με την ελληνική παράδοση.
Η ερώτησή μου, λοιπόν, είναι: Γιατί δεν στέλνετε καθηγητές στο εξωτερικό; Χωρίς τους εκπαιδευτικούς νομίζουμε πως χάνουμε την ταυτότητά μας ως Έλληνες και δεν παίρνουμε τα απαραίτητα εφόδια ελληνικής μόρφωσης και το ελληνικό πνεύμα.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Ι. Μεϊμαράκης): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν ξέρω πώς τα κάνατε -δικό σας θέμα είναι- αλλά και ο συνάδελφός σας, ο κ. Γεωργιάδης από το Σουδάν …
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Έχω ζητήσει να απαντήσω, αν γίνεται, κάποια στιγμή.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Προφανώς. Από την πλευρά μου, ναι. Κι εσείς ρωτάτε περίπου το ίδιο.
Επικαλούμαι ό,τι απήντησα στον κ. Γεωργιάδη, προσθέτοντας σε σας ότι και από το Σουδάν και από τις Ηνωμένες Πολιτείες μου λένε για το διδακτικό προσωπικό, δηλαδή μου λένε ότι δεν πολυέρχονται. Κάτι τέτοιο δεν λέτε; Λείπουν δάσκαλοι;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΟΥΤΣΟΣ (ΗΠΑ): Ναι, καθηγητές.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Λείπουν καθηγητές.
Όπως απήντησα στον κ. Γεωργιάδη, υπάρχει το μέτρο του επιμισθίου, δηλαδή κάτι παραπάνω στην αμοιβή αφού πας και ξενιτεύεσαι, μόνο για τρία χρόνια. Είπα ότι μου φαίνεται καλό, για να μπορεί να πάει κάποιος τρία χρόνια και μετά να πάει ένας άλλος. Και πιο κινητικοί είναι οι νέοι καθηγητές. Λογικό είναι. Δεν έχουν πολλοί απ’ αυτούς ακόμη οικογένεια, θέλουν την εμπειρία να ζήσουν σε μια άλλη χώρα και πάνε. Είναι προτιμότερο αυτό από το να βοηθάς να γίνουν νοικοκυριά στην αλλοδαπή για πολλά χρόνια. Καλύτερα είναι να κινείται το προσωπικό σου.
Εσείς λέτε όμως –και το λέτε από δυο διαφορετικές χώρες- ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, ότι «ναι, καλά αυτά που μας λες, αλλά ο τελικός αριθμός των καθηγητών δεν φτάνει». Άρα, πρέπει να καλέσουμε τους συντονιστές εκπαίδευσης στο εξωτερικό να μας πουν πώς ακριβώς, εν όψει και της νέας σχολικής χρονιάς, έχουν τα πράγματα σχετικά με τον αριθμό των καθηγητών.
Επίσης, είμαστε αρκετά απαιτητικοί απέναντι και στην Εκκλησία. Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες η βοήθεια που μπορεί να παράσχει η Εκκλησία είναι πολύ μεγάλη. Και επειδή το Υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα είναι Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, θα ζητήσουμε ευθέως τη στήριξη της Εκκλησίας εκεί όπου το ελληνικό κράτος λόγω κρίσης αντιμετωπίζει προβλήματα. Σας το λέω ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί είναι ισχυρή η Εκκλησία εκεί. Πολλές φορές ορισμένα ελληνικά σχολεία είναι υπό την αιγίδα της και δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από ένα κράτος που μαστίζεται από οικονομική κρίση.
Άρα, αγαπητέ συνάδελφε, πρώτο μέτρο είναι οι συντονιστές εκπαιδευτικής διαδικασίας εξωτερικού τώρα τον Ιούλιο να καταθέσουν έκθεση τι συμβαίνει. Παραδείγματα, το Σουδάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες ή αλλιώς Ηνωμένες Πολιτείες και Σουδάν, γιατί είναι μεγαλύτερος ο αριθμός εκεί. Και δεύτερο μέτρο είναι η ενεργός στήριξη της Εκκλησίας εδώ και τώρα.
XA)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΚΑΣΤΡΗ (Β΄Πειραιά): Σας ευχαριστώ.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής, αξιότιμοι Βουλευτές, αγαπητοί συνάδελφοι Έφηβοι Βουλευτές, οι Πανελλήνιες είναι ένα σύστημα το οποίο το Υπουργείο Παιδείας θεώρησε σωστό για την αξιολόγηση των μαθητών με σκοπό την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια της επιλογής τους.
Είναι ένας ακόμα τρόπος να αποδείξουμε πόσο τριτοκοσμική είναι η Ελλάδα, αφού σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο. Τα παιδιά κάνουν ερευνητικές εργασίες και κρίνονται με τις εξωσχολικές και δραστηριότητες. Εδώ ένας μαθητής κρίνεται από το πόσο θα γράψει σε ένα διαγώνισμα τριών ωρών. Το μόνο που ενδιαφέρει το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένας βαθμός, ένας βαθμός που αναγκάζει τα παιδιά να παπαγαλίζουν και να υπόκεινται σε μια τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία, ώστε να περάσουν το τεστ του πόσο καλή μνήμη έχουν. Όπως αναφέρει και ο Αϊνστάιν, ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο.
Μην ξεχνάτε, βέβαια, ότι όσο και να προσπαθήσετε να κοντύνετε εμάς τους νέους, εσείς δεν πρόκειται να ψηλώσετε ποτέ. Ζούμε σε μια χώρα που όλα είναι λάθος, ξεκινώντας από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Και τώρα, ερωτώ εσάς, κύριε Υπουργέ: Πόσα χαμόγελα πρέπει να σβήσετε για να συνειδητοποιήσετε; Πόσες ψυχές πρέπει να ταράξετε για να ικανοποιηθείτε; Τί ακριβώς θέλετε να πετύχετε; Ποια παιδεία, ποια παιδιά, ποιά σχολεία; Σκεφτήκατε ποτέ ότι τα καλύτερα σχολεία είναι εκείνα τα οποία μισούν λιγότερο οι μαθητές;
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Εάν, συνάδελφε, δεχόμουν ότι οι μεγαλύτεροι, όλοι εμείς, μισούμε τα παιδιά και στόχο μας έχουμε αυτόν το στόχο που λέτε, δεν θα καθόμουν εδώ, ούτε θα ερχόμουν σήμερα εδώ σε εσάς. Δεν μπορώ να το δεχθώ αυτό. Εσείς, για να το λέτε, έχετε εμπειρία. Το σέβομαι. Όμως, σας παρακαλώ πολύ να μην βλέπετε τους μεγαλύτερους ως ανθρώπους που έχουν ντε και καλά στο μυαλό τους το πώς θα σας κάνουν κακό. Δεν είναι έτσι. Ούτε οι γονείς σας είναι έτσι, ούτε οι εκπαιδευτικοί είναι έτσι, ούτε το πολιτικό σύστημα είναι έτσι.
Όμως, όλοι μας εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε δημιουργήσει προβλήματα. Θα σας δώσω -για να μην θεωρείτε ότι κενολογώ και πετάω -όπως λέμε αυτές τις μέρες «την μπάλα στην κερκίδα»- ορισμένα παραδείγματα από τις μέρες αυτές.
Η ερώτησή σας είναι πολύ κοντινή με την ερώτηση της κυρίας Μπακόλα. Η δική σας είναι πιο επιθετική. Η κ. Μπακόλα δεν ικανοποιήθηκε από αυτά που έλεγα. Έβλεπα το πρόσωπό της. Θα σας δώσω, λοιπόν, δύο παραδείγματα των ημερών: Εισήχθη αυτός ο σωστός θεσμός -δεν δικός μου, δεν ευλογώ τα γένια μου, είναι προηγουμένων, αλλά είχαν δίκιο- της «Τράπεζας Θεμάτων» με πολύ βεβιασμένο τρόπο.
Κύριε Πρόεδρε, στις 25 του μηνός είχαμε εκλογές. Στις 27 δόθηκαν τα θέματα και στις 29 είχαν εξετάσεις. Πολλοί έτρεξαν σε φροντιστήρια. Η «Τράπεζα Θεμάτων» δεν πρέπει να είναι όλη γνωστή. Τότε τι κριτικό πνεύμα θα αναπτύξει; Θα πηγαίνουμε στα φροντιστήρια. Αντίθετα, δηλαδή, θα ενισχύσει τα φροντιστήρια εάν τα θέματα είναι γνωστά. Αλλά και το δύο μέρες είναι ένα θέμα.
Αμέσως, άρχισαν να τσακώνονται οι εκπαιδευτικοί, οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών σχολείων με την ιδιοκτησία. Οι συνδικαλιστές του δημόσιου χώρου έλεγαν ότι παρότρυναν τους καθηγητές να σας βοηθήσουν στην Α’ Λυκείου. Και όλα αυτά, αγαπητή συνάδελφε, αφορούν μια εξεταστική διαδικασία που σας δίνει -μαζί με τη Β΄ και τη Γ΄ Λυκείου- το 20% για να μπείτε στα Πανεπιστήμια. Κάτι που πήγε να ενισχύσει το κριτικό πνεύμα, για να μην είναι προετοιμασία Πανεπιστημίου όπως είπε η κυρία Μπακόλα το Λύκειο, αμέσως το πήραν οι μεγαλύτεροι στα χέρια τους για να το ράψουν και να δέσουν με τα μικρόνοα συμφέροντα τους σε βάρος της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Και η πολιτική ηγεσία -από τις τελευταίες δεκαετίες που μπορώ να καταλαβαίνω- αλλάζοντας τα πράγματα διαρκώς, δημιούργησε και αυτή με τη σειρά της πάρα πολλά θέματα. Έχετε δίκιο να στρέφεστε εναντίον των μεγαλύτερων και να λέτε, «φταίτε». Ναι, αλλά δεν σας μισεί κανείς. Εκείνο για το οποίο έχουμε όλοι αγωνία –άλλο να εμφανιζόμαστε αδέξιοι πολλές φορές, να κάνουμε αυτό που θέλουμε- είναι το πώς θα τα βελτιώσουμε τα πράγματα. Να δείτε, όμως, και πως είμαστε σαν άνθρωποι όλοι μαζί. Με το που πάει να γίνει κάτι καινούργιο, αμέσως αρχίζουν μέσα στο χώρο να παίζουν τα συμφέροντα.
Και εμείς, οι πολιτικοί τι λέμε πολλές φορές; Αφού ανοίγουμε το παιχνίδι στα παιδιά και αμέσως πάει κάτι να γίνει και αμέσως αυτό το χαλάνε, μήπως να μείνουμε στις αδιάβλητες Πανελλήνιες Εξετάσεις; Έτσι σκέφτηκαν πολλοί συνάδελφοι. Οι τελευταίοι δύο πριν από μένα όχι. Ούτε και εγώ. Λέμε, σε πείσμα των δυσκολιών, σε πείσμα μιας άθλιας νοοτροπίας που έχουμε πολλές φορές, πρέπει να επιμένουμε σε θεσμούς που δίνουν στα παιδιά κριτικό πνεύμα -μειώνοντας την ύλη συμφωνώ, το είπα στην κ. Μπακόλα- προκειμένου να βγουν καλύτεροι και πιο έτοιμοι πολίτες. Μα, να ξέρετε ότι είναι όριο μας η κατεργαριά.
Σας έδωσα δύο παραδείγματα των ημερών: Με το που πάει να εισαχθεί ένας θεσμός, πατώντας πάνω στις πρώτες δυσκολίες μιας πρώτης εφαρμογής, αρχίζουν τα παιχνίδια. Και λες, να γιατί απογοητεύονται πολλοί πολιτικοί και κλείνονται πίσω από τον θεσμό των Πανελλήνιων Εξετάσεων. Διότι είναι αδιάβλητες. Απεδείχθη σαράντα χρόνια τώρα. Όσα παιδιά δίνουν, δίνουν με ένα συγκεκριμένο σύστημα. Φέτος το έζησα για πρώτη φορά από τη μέση και μετά. Και είδα στο Υπουργείο ανθρώπους έμπειρους να κάνουν αυτές τις εξετάσεις. Και φέτος δεν υπήρξε και το παραμικρό ψεγάδι, όχι γιατί πήγα εγώ -στη μέση και μετά πήγα εγώ- αλλά επειδή τα είχαν κάνει καλά.
Λέω, λοιπόν, τα εξής:
Πρώτον, δεν σέβομαι, δεν παρακολουθώ την εκδοχή του μεταξύ μας μίσους. Δεν το δέχομαι. Ούτε οι γονείς μισούν τα παιδιά, ούτε οι καθηγητές μισούν τα παιδιά, ούτε οι πολιτικοί θέλουν να κάνουν κακό στα παιδιά.
Δεύτερον, όσες προσπάθειες γίνονται προς κάτι πιο κριτικό, τορπιλίζονται από τις κακές μας νοοτροπίες. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να κάνουμε πίσω. Πρέπει να επιμείνουμε σε αυτές τις αλλαγές.
Και τρίτον, θα μου επιτρέψετε να πω -μπορεί να μην σας αρέσει, αλλά δεν θα κάνω κάτι άλλο, αυτό θα κάνω- δεν θα αλλάξω αυτό που βρήκα από τους δύο προηγούμενους Υπουργούς. Θα προσπαθήσω να εφαρμοστεί σωστότερα σε ό,τι αφορά την «Τράπεζα Θεμάτων» και τον συνυπολογισμό κατά 20% της Α΄, Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Θα προσπαθήσουμε το θεσμό της «Τράπεζας Θεμάτων» να τον κάνουμε καλύτερο, χωρίς να τον αλλάξουμε. Δεν κρύβεται διάθεση αλλαγής διά τάχα διαδικασίες βελτιώσεως. Όχι. Να δώσουμε τα θέματα στο καταλληλότερο χρόνο -λέμε από τον Οκτώβριο, αλλά όχι όλα- να ελεγχθούν τα θέματα, να μην είναι δυσνόητα, εκτός ορίων και οδηγούν -άκουσα έναν όρο, «φροντιστηριοποίηση» που δεν τον ήξερα- τα παιδιά στα φροντιστήρια. Θέλουμε να κρατήσουμε ένα θεσμό που, επιτέλους, θεωρεί τα παιδιά ίσα και τα βοηθάει να είναι ίσα κι όχι όποιος έχει δυνατότητες οικονομικές ή τυχαίνει να είναι κοντά σε ένα καλό σκολειό. Υπάρχουν πάρα πολύ καλά δημόσια σχολεία, αλλά δεν είναι όλα. Όχι, δηλαδή, όποιος είχε τύχη να ευνοείται και οποίος ήταν άτυχος, να μην ευνοείται.
Η σύντμηση της ύλης είναι επιστημονικά δόκιμη. Η χωρίς όρια αύξηση της ύλης -καλά το είπε η κ. Μπακόλα- είναι επιστημονικά αδόκιμη. Βομβαρδίζεσαι από πληροφορίες και δεν συγκρατείς τίποτα. Διαβάζεις γρήγορα για να περάσεις τις εξετάσεις και μετά από ένα μήνα τα έχεις ξεχάσει όλα. Αυτό το πράγμα πρέπει σιγά-σιγά να εγκαταλείπεται και να αυξάνεται -όπως η «Τράπεζας Θεμάτων» μπορεί να κάνει- το κριτικό πνεύμα.
Νομίζω ότι έτσι απαντάω με όση ειλικρίνεια διαθέτω και με όσες απόψεις έχω. Και αυτά που λέω, τα εγκρίνει η Βουλή. Δεν φτάνει να τα λέω εγώ, έτσι; Δηλαδή, το Υπουργείο -ένα Υπουργείο, όποιο Υπουργείο- σκέφτεται, εισηγείται και η Βουλή αποφασίζει.

Το βράδυ η συζήτηση εδώ θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί, κύριε Πρόεδρε, στις 14 Μαΐου, δηλαδή προ των ευρωεκλογών, ψηφίστηκε μια διάταξη που απελευθερώνει τα πάντα στις μετεγγραφές. Μου ζητούν να τη μετριάσω. Και λέω: Τι θα κάνω; Θα μετριάσω κάτι που ψηφίσαμε προ των ευρωεκλογών και θα έρθω μετά τις ευρωεκλογές να το μειώσω; Κοροϊδεύουμε, δηλαδή, τον κόσμο; Δεν μπορώ να το κάνω.
Χρειάζεται, όμως, ένας απλός εξορθολογισμός που δεν θα ανατρέψει τα πράγματα. Τα παιδιά που συμπληρώνουν τα μηχανογραφικά τους είναι καλυμμένα. Ό,τι ψηφίσαμε, ισχύει. Απλώς και μόνο θα προστεθεί ένα κριτήριο και θα γίνει και μια συζήτηση, για να ξέρει και το Σώμα τι θα αντιμετωπίσουμε τον Οκτώβριο, όταν πια θα εφαρμόζονται οι μετεγγραφές.
Αγαπητά παιδιά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία. Τώρα εσείς πιστεύετε ότι τα λέω αυτά, όπως συνήθως λένε οι πολιτικοί, με βαθειά συγκίνηση κλπ. Όχι, σας μιλάω σοβαρά. Και επειδή είμαι καινούργιος Υπουργός, …
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θέλω, λοιπόν, να πω ότι στην Ελληνική Βουλή –όχι των Εφήβων, την άλλη- τα πράγματα είναι αρκετές φορές ευκολότερα. Διότι αν έχεις μια επιφύλαξη στην Ελληνική Βουλή και δεν της απευθύνεσαι, αλλά περιμένεις να σου μιλήσει, μπορείς να είσαι σίγουρος γι’ αυτά που λες και να τα καταφέρεις.
Εδώ υπήρχαν δύο ερωτήματα που με δυσκόλεψαν πάρα πολύ: Το δικό σου ερώτημα, συνάδελφε, και το δικό σου, συνάδελφε, για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Αφορούν πρακτικές -και όχι πολιτικές, δηλαδή εφαρμογές πολιτικών- και σχετίζονται και με άλλα Υπουργεία.
Πέραν απ’ αυτό, για το οποίο χρειάζομαι να έχω ενημέρωση -την οποία θα έχω για να σας απαντήσω- σημειώστε, κύριε Πρόεδρε, ότι μια εφημερίδα έγραψε πως το Υπουργείο επιλέγει τις ερωτήσεις. Δεν επιλέγει καμία ερώτηση! Οι ερωτήσεις, μάλιστα, έρχονται Σάββατο και Κυριακή, όταν δεν υπάρχει Υπουργείο ανοικτό. Και αυτό είναι σωστό. Έτσι πρέπει να γίνεται. Καμμία ευχέρεια. Τι, θα διαλέγουμε εμείς τις ερωτήσεις; Θα ρωτάτε ό,τι θέλετε.
Όταν, λοιπόν, εμπλέκεται άλλο Υπουργείο, έχεις δυσκολία να δώσεις μια έγκαιρη απάντηση, γι’ αυτό επιφυλάσσεσαι και λες «θα σου απαντήσω ξανά».
Στο θέμα, όμως, των επαγγελματικών δικαιωμάτων υπάρχει πρόβλημα. Πρέπει, δηλαδή, να αλλάξει η ενημέρωση που δίνει το Υπουργείο στους ενδιαφερομένους. Είναι πάρα πολύ δύσκολη. Γράφεται δύσκολα. Δεν βγάζουν τα παιδιά άκρη.
Εκτιμώ, λοιπόν, με βάση τη δική μου εμπειρία, αυτές τις δύο ερωτήσεις ως τις πιο δύσκολες για έναν Υπουργό που δέχεται να απαντήσει, διότι εμπεριέχουν πτυχές πρακτικής εφαρμογής, που δεν είναι σίγουρο ότι τις ξέρουμε και πάρα πολύ καλά.
Σας είπα ότι καταθέτω τώρα σχετική ρύθμιση. Πείτε στο διευθυντή του σχολείου σας, εάν δεν του αρκεί, να μας στείλει ένα σήμα για το πού χρειάζεται συμπλήρωση. Επίσης, σας είπα ότι σε ό,τι αφορά το Υπουργείο Εσωτερικών και την πρακτική εφαρμογή όσων σας λέω, θα σας ενημερώσω.
Σας ευχαριστώ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Θα ήθελα να μιλήσω και εκ μέρους του συναδέλφου από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η έλλειψη καθηγητών δεν είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο. Εμφανίζεται πάνω από πέντε –για να μην πω δέκα- χρόνια. Εμείς δεν χρειαζόμαστε ειδική μεταχείριση για τις μετεγγραφές που λέγαμε. Δεν χρειαζόμαστε δεύτερη καλή μεταχείριση. Εγώ δεν εννοούσα αυτό. Δεν ξέρω πώς το καταλάβατε…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Αυτό είπατε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Όχι, δεν είπα αυτό. Εμείς δεν θα χρειαζόμασταν καν την «ειδική μεταχείριση», εάν από την αρχή της χρονιάς υπήρχαν εκπαιδευτικοί και μάλιστα νέοι. Το αναφέρω, γιατί σε εμάς έρχονται άνθρωποι που δεν έχουν όρεξη ούτε για την ίδια τους τη ζωή. Έτσι; Χρειαζόμαστε νέα άτομα. Εμείς είχαμε δύο καθηγητές αποσπασμένους από το Υπουργείο και τον τρίτο τον πληρώναμε από την τσέπη μας, για να μπορέσουμε να βγάλουμε την ύλη. Ήταν ένας φιλόλογος. Παρακολουθούσαμε και πριν έρθει ο φιλόλογος…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Πόσα παιδιά είστε;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Σουδάν): Είμαστε έντεκα παιδιά. Το γεγονός ότι είμαστε έντεκα παιδιά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκλειστούμε από την παιδεία. Έτσι; Πολλά παιδιά πήγαν στο Υπουργείο και ζήτησαν αυτό ακριβώς, δηλαδή να μην αποκλειόμαστε από την Παιδεία, επειδή είμαστε δέκα-έντεκα παιδιά, όταν η Αιθιοπία, που είναι δίπλα μας, έχει και δύο και τρεις ειδικότητες του ίδιου κλάδου. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα! Εμείς δεν ζητάμε ειδική μεταχείριση. Ζητάμε να είμαστε ίσοι με τα άλλα σχολειά. Επειδή είναι ένα σχολείο, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει προσοχής. Εγώ μεν φέτος τελείωσα, αλλά το σχολείο κινδυνεύει να κλείσει. Δεν ξέρουμε εμείς αν το Σεπτέμβριο θα είναι ανοικτό. Όπως βλέπετε, δεν το αφήνω το θέμα. Επειδή εγώ έφυγα, θα αφήσω τα παιδιά ξεκρέμαστα; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Οπότε θα ήθελα να το ξαναδείτε.
Για το Δελτίο Τύπου πατήστε