ΠΕΤΕΕΜ –  Α] ΝΕΟΙ ΚΛΑΔΟΙ & : Σύμφωνα με το άρθρο 29, παράγραφο 1 του Ν. 4521/2018 καθορίστηκαν νέοι Κλάδοι και ειδικότητες εκπαιδευτικού προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο κλάδος ΤΕ πτυχιούχων ΠΑΤΕΣ / ΣΕΛΕΤΕ χωρίστηκε σε δύο υποκατηγορίες ως ΤΕ01 και ΤΕ02 χωρίς να γίνονται κατανοητοί οι συγκεκριμένοι λόγοι αυτού το διαχωρισμού του ενιαίου κλάδου.

Πάγια θέση μας ήταν ότι οι ειδικότητες του ίδιου τομέα (φύση του αντικειμένου, σπουδές, επαγγελματικό προφίλ, εμπειρίες, δεξιότητες κ.λ.π) πρέπει να αποτελούν τους ομαδοποιημένους τομείς ειδικοτήτων (Γ2/3325/89) εντός της κατηγορίας ΤΕ. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται: η ορθολογική διαχείριση του εργαστηριακού εκπαιδευτικού προσωπικού, η αξιοποίηση τυχόν ειδικεύσεων-επιμορφώσεων των συναδέλφων στον τομέα, η μη ύπαρξη τεχνητών υπεραριθμιών και μετακινήσεων, καθώς και η εξασφάλιση της αρτιότερης διεξαγωγής των εργαστηριακών ασκήσεων. Ταυτόχρονα η αντιστοιχία της ειδικότητας και η αρχαιότητα ΠΔ 50/96 θα διασφαλίζουν εν μέρη και τις υπηρεσιακές μεταβολές (αναθέσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις κ.λ.π.), που σήμερα έχουν σχεδόν ανασταλεί για τον κλάδο ΤΕ και με στοιχεία του ΚΥΣΔΕ.

Ταυτόχρονα παρατηρούμε στο νέο Ν. 4521/2018 (στους πίνακες με τους κλάδους) ότι υπάρχουν ειδικότητες, όπως οι ψυκτικοί που ενώ ανήκουν στον Μηχανολογικό Τομέα εξ αντικειμένου και έπρεπε να είχαν καταταχθεί στο κλάδο ΤΕ02.02, αποτελούν χωριστή κατηγορία ως ΤΕ01.04! Επίσης και η ειδικότητα ΤΕ01.25 (Αργυροχρυσοχοΐας) ενώ ανήκει στον τομέα εφαρμοσμένων τεχνών ΤΕ02.05 παραμένει ως ΤΕ01.25!, αυτό γίνεται και με τις ειδικότητες του τομέα υγείας. Γιατί δεν ομαδοποιούνται και αυτές οι ειδικότητες στο σύνολο του τομέα τους-κλάδου ΤΕ;

Μήπως πρέπει το θέμα αυτό σε σύντομο χρόνο να το δείτε ποιο ολοκληρωμένα με όλες τις ιδιαιτερότητές του, διότι θα εμφανιστούν ξανά, από το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας τα ίδια προβλήματα, όπως κατηγοριοποιήσεις εντός του ίδιου κλάδου αδυναμία κάλυψης ωραρίου αυτών των ιδιοκτήτων εκτός του τομέα άρα υπεράριθμοι, προβλήματα οργάνωσης των τομέων στα ΕΚ, υπεύθυνοι εργαστηρίων, δυσκολίες στις διαθέσεις. Τα προβλήματα αυτά θα μετριαστούν όταν ομαδοποιηθούν όλες οι ειδικότητες του κάθε τομέα του κλάδου ΤΕ.

Στα εργαστηριακά και σχεδιαστικά μαθήματα, εάν δεν θεσπιστεί ένα πάγιο σύστημα που να προβλέπει την κατοχύρωση της διεξαγωγής και διδασκαλίας των μαθημάτων δεξιοτήτων στους καθηγητές εργαστηρίων, κλάδου ΤΕ του άρθρου 14 Ν. 1566/85, καμία ομαδοποίηση στο χώρο της ΤΕΕ από μόνη της δεν θα δώσει κανένα επιθυμητό αποτέλεσμα, αντίθετα θα συνεχίσει να προβάλει τα συντεχνιακά και διαλυτικά φαινόμενα στα εργαστήρια των Ε.Κ. και στα ΕΠΑΛ, χωρίς την κύρια ευθύνη να έχουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.

Β] ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ & ΣΧΕΔΙΟΥ:

Με την έκδοση των νέων αναθέσεων, που επίκεινται με τα νέα δεδομένα, των ομαδοποιήσεων κλάδων και ειδικοτήτων για τα ΕΠΑΛ, δεν θα πρέπει να ανατραπεί το status guo των εργαστηριακών εκπαιδευτικών ΤΕ. Οι αναθέσεις των μαθημάτων δεν πρέπει να αναπαράγουν μια κατανεμητική ιεραρχική «ισοπέδωση», των εκπαιδευτικών εργαστηριακών μαθημάτων και επαγγελματικών δεξιοτήτων των ειδικοτήτων στη βάση ενός παιδαγωγικού διοικητισμού του «ποιος διδάσκει τι». Πρέπει με την ευκαιρία να αρθούν και οι αδικίες σε ορισμένες ειδικότητες του κλάδου μας, που έγιναν με τις αναθέσεις (Υ.Α. ΦΕΚ 1671/τ. Β’/10-6-2016, που ισχύουν), όπου δεν δίδοντα σε Α’ ανάθεση εργαστηριακά μαθήματα, σε ορισμένες δε ειδικότητες ούτε σε Β’ ανάθεση, όπως στους σχεδιαστές ΤΕ02.01, δομικούς ΤΕ02.05, Ηλεκτρονικούς ΤΕ01.07, Ιατρικών Εργαστηρίων ΤΕ01.29, Χειριστών ιατρικών συσκευών ΤΕ01.31, Β. Βρεφοκόμων Παιδοκόμων ΤΕ 01.30, συντηρητών έργων τέχνης ΤΕ01.17 κ.λ.π, με αποτέλεσμα να κρίνονται οι συνάδελφοι αυτών των ειδικοτήτων κάθε φορά υπεράριθμοι.

Η προτεραιότητα των εκπαιδευτικών στο εργαστηριακό μέρος του προγράμματος των εμπλεκόμενων κλάδων ΤΕ και ΠΕ ιδίων ειδικοτήτων με κοινή την Α’ ανάθεση, πρέπει να καθορίζεται από τα εξής: α) από τις αντικειμενικές συνθήκες και δυσκολίες κάθε εργαστηρίου, για την επίτευξη του επιθυμητού εκπαιδευτικού αποτελέσματος στην ΤΕΕ, β) την πραγματική δυνατότητα εκάστου εμπλεκόμενου στο χώρο του εργαστηρίου, γ) την σύνθεση και αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού με διεπιστημονικά και παντεχνικά χαρακτηριστικά δ) την κατεύθυνση της ειδίκευσης, ε) την επαγγελματική και διδακτική εμπειρία και στ) την αντιστοιχία εντός και εκτός του ιδίου κλάδου, με γνώμονα την αναβάθμιση της δημόσιας ΤΕΕ, προς όφελος της παρεχόμενης τεχνικής παιδείας στη νέα γενιά.

Παράλληλα θα πρέπει για κάθε εργαστήριο ανάλογα με τις συνθήκες, τις υποδομές, την εξειδίκευση στη χρήση του εργαστηριακού εξοπλισμού, τον βαθμό επικινδυνότητας και της δυσκολίας κ.α. που λόγω της φύσης του εργαστηρίου υπάρχουν, καθιστούν αναγκαίο τον περιορισμένο αριθμό των συμμετεχόντων μαθητών στο εργαστηριακό μάθημα ανά τμήμα. Κρίνεται δε απαραίτητο ότι ο αριθμός των ασκούμενων μαθητών στα εργαστήρια να διαφοροποιείτε μειούμενος, ενώ η αναλογία των εκπαιδευτικών που διεξάγουν το εργαστηριακό μέρος, πρέπει να είναι δύο (2) μέχρι τους 10 μαθητές σε όλα τα εργαστήρια.

Τα τμήματα στα εργαστήρια δεν πρέπει να υπερβαίνουν αυστηρά τους 15 μαθητές, οπότε πρέπει να συμμετέχει και τρίτος (3) εργαστηριακός εκπαιδευτικός, όπως επίσης και ένας συνάδελφους του κλάδου ΔΕ για κάθε εργαστήριο, μη λογιζόμενος του συνολικού αριθμού μαθητών του τμήματος του τομέα ή ειδικότητας.

Σε μια ολοκληρωμένη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού (οργανικές θέσεις, πλεονάσματα, μεταθέσεις, αποσπάσεις κ.λ.π.) δεν θα πρέπει να υπάρχουν εκπαιδευτικοί – των ειδικοτήτων του κλάδου ΤΕ, όπου το (minimum) των ωρών της Α’ ανάθεση να είναι κάτω από τις 14 ώρες, όπως γίνεται τώρα σε πολλές ειδικότητες εργαστηριακών.

Η σύνδεση της θεωρίας με την πράξη των Μικτών μαθημάτων (Θ-Ε) των αμιγώς τεχνολογικών εφαρμογών, αφενός πρέπει να διεξάγεται εντός των εργαστηρίων, αφετέρου δε το θεωρητικό μέρος να διδάσκεται από εκπαιδευτικό εξ εκείνων που συμμετέχει στη διεξαγωγή του εργαστηρίου με προτεραιότητα των Υπευθύνων Τομέα ή εργαστηρίων κατεύθυνσης.

Πρέπει να γνωρίζουν ορισμένοι που αποφασίζουν την εκπαιδευτική πολιτική στην ΤΕΕ ότι «Οι βιομηχανικές τέχνες είναι Πρόγονος της Τεχνολογίας της Εκπαίδευσης» Dugger 1985.

Τέλος δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την προχειρότητα της κατάργησης των απολυτηρίων εξετάσεων των εργαστηριακών μαθημάτων, χωρίς να προτείνεται στο πεδίο της συνολικής εφαρμογής και ελέγχου των τελικών γνώσεων και δεξιοτήτων των μαθητών κάτι πιο σύγχρονο και ωφέλιμο για τις τους αυριανούς τεχνικούς, όπως παράδειγμα η ομαδική πτυχιακή εργασία εντός του σχολείου, όπου εμείς έχουμε προτείνει.

Προτείνουμε:

Σε όλα τα αμιγώς χαρακτηρισμένα ως εργαστηριακά μαθήματα (Ε) να έχουν Α’ ανάθεση όλες οι ειδικότητες κατηγορίας ΤΕ. Η αντιστοιχία των ειδικοτήτων πρέπει να προηγείται στις αναθέσεις εντός τις ίδιας κατηγορίας.
Το διδασκόμενο μέρος στα μικτά μαθήματα (Θ+Ε) που αφορούν τα εργαστήρια ειδικότητας πρέπει να διεξάγεται υποχρεωτικά εντός των εργαστηρίων από τους διδάσκοντες που εμπλέκονται στο εργαστηριακό μέρος του προγράμματος, χωρίς αποκλεισμούς κλάδων (Ν.1566/85)
Να έχουν σε Α’ ανάθεση το μάθημα του σχεδίου Α’ τάξης ΕΠΑΛ, και οι ειδικότητες Σχεδιαστών και Δομικών κατηγορίας ΤΕ
Στα σχεδιαστικά μαθήματα εκτός των συνάδελφων αντίστοιχων ειδικοτήτων να συμμετέχουν και οι σχεδιαστές ΤΕ02.01, προκειμένου να συμπληρώνουν ωράριο.
Διεύρυνση αναθέσεων στους εκπαιδευτικούς εργαστηρίων ΤΕ. Σύμφωνα με την επαγγελματική τους εμπειρία, την ειδίκευσή τους και τις επιμορφώσεις, που έχουν αποκτήσει στα γνωστικά πεδία προσανατολισμού, ΣΕΠ, περιβαλλοντική εκπαίδευση κ.λ.π. να έχουν το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής σε δράσεις που ο κάθε εκπαιδευτικός για τους μαθητές του καταθέτη κάτι παραπάνω από τις αγκυλώσεις των «τύπων των ήλων»!

ΖΗΤΑΜΕ: Την επανεξέταση το ζητήματος των ομαδοποιήσεων όλων των ειδικοτήτων κάθε τομέα της κατηγορίας ΤΕ, σύμφωνα με τις θέσεις μας.