Ξεχωριστή θα είναι η μάχη για την αναστολή των ήδη ψηφισμένων στις , καθώς η κυβέρνηση αποφάσισε να μην συμπεριληφθεί ο σχετικός σχεδιασμός στο Αναπτυξιακό Σχέδιο, που βρίσκεται ήδη στα χέρια των δανειστών.

Στο υπουργείο Οικονομικών κρατάνε πολύ χαμηλά τους τόνους και δεν ανοίγουν ακόμα τα χαρτιά τους για το πότε και πώς θα βάλουν στο τραπέζι την αναστολή των περικοπών ως 18% σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, που κανονικά θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή από την Πρωτοχρονιά του 2019.

Κι οι πέτρες γνωρίζουν, άλλωστε, ότι αν ένα τέτοιο αίτημα τεθεί σε λάθος χρόνο, σε λάθος συγκυρία, δεν θα έχει την παραμικρή τύχη, ακόμα κι αν τα δημοσιονομικά στοιχεία είναι σύμμαχος της ελληνικής πλευράς. Ωστόσο, τα… τροχιοδεικτικά από τον Π. Καμμένο και τον Τ. Πετρόπουλο, αλλά και η παραπομπή του Ε. Τσακαλώτου στην αναζήτηση «δημοσιονομικού χώρου», μαρτυρούν αναμφίβολα την πρόθεση της κυβέρνησης να προσθέσει αυτήν την καυτή πατάτα στην ατζέντα των διαβουλεύσεων με τους Θεσμούς.

Το πεδίο της μάχης, όπως όλα δείχνουν, θα στηθεί όταν οι δανειστές- πιθανότατα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ- θα αποφανθούν για το αν το πλεόνασμα του 2019 (με προβολές από τη φετινή χρονιά) μπορεί να είναι 3,5% ή αν πρέπει να ενεργοποιηθούν οι ασφαλιστικές δικλείδες, που έχουν προβλεφθεί ήτοι το «πάγωμα» των αντίμετρων και η πρόωρη μείωση του αφορολογήτου, η οποία είναι και το χειρότερο σενάριο για την κυβέρνηση.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το οικονομικό επιτελείο έχει στη διάθεση του περίπου ένα μήνα, προκειμένου να συγκεντρώσει εκείνα τα στοιχεία, με βάση τα οποία θα μπορέσει να επιχειρηματολογήσει και να πείσει για το αχρείαστο των νέων περικοπών στους συνταξιούχους.

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ότι εκτός του πολιτικού σκέλους της Κομισιόν, όλοι οι υπόλοιποι τεχνοκράτες- ειδικά αυτοί του Ταμείου- εμφανίζονται από απρόθυμοι ως αρνητικοί σε μια τέτοια εξέλιξη. Το βασικό σκεπτικό των ξένων τεχνοκρατών είναι ότι η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, που τελικά προκαλεί τις νέες μειώσεις στις συντάξεις, δεν είναι δημοσιονομικό αλλά διαρθρωτικό μέτρο, που έχει ως στόχο τη μεσομακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ούτως ή άλλως προβληματικού Ασφαλιστικού.

Πέραν τούτου, οι όλο και πυκνότερες αναφορές από το Βερολίνο και τους δορυφόρους του για την ανάγκη πιο τολμηρών μεταρρυθμίσεων από την Ελλάδα και πρόβλεψης ασφαλιστικών δικλείδων που θα αποτρέψουν την αναστροφή συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων- όπως αυτή του Ασφαλιστικού- κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αποστολή του Ε. Τσακαλώτου σε επίπεδο Eurogroup, απ’ όπου θα πρέπει να περάσει η αναστολή των περικοπών στις συντάξεις.

Η εξίσωση γίνεται ακόμα πιο σύνθετη, μετά από τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι το ΣτΕ ετοιμάζεται να «ξηλώσει» το νόμο Κατρούγκαλου. Με φόντο τη μάλλον αμήχανη αντίδραση του πρώην υπουργού Εσωτερικών και τη σιγή ασυρμάτου από το υπουργείο Οικονομικών, οι Ευρωπαίοι αποφεύγουν επί του παρόντος να τοποθετηθούν, αναμένοντας τις επίσημες ανακοινώσεις από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο. Ωστόσο, ευρωπαϊκές πηγές μιλώντας στο iefimerida παρέπεμψαν με νόημα στις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, με βάση τις οποίες θα πρέπει να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για να καλύπτει (δημοσιονομικά) όλες τις δικαστικές αποφάσεις.