Πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες με ωράριο δημοσίου! Αυτό περιγράφουν φοιτητές της Νομικής Σχολής Αθηνών ζητώντας με την επανέναρξη του ακαδημαϊκού έτους να γίνει κάτι ώστε τουλάχιστον η σχολή τους να προσεγγίσει το καθεστώς λειτουργίας των βιβλιοθηκών στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην πλειονότητα των υπόλοιπων πανεπιστημιακών αναγνωστηρίων της χώρας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ειδικότερα, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία συλλογής υπογραφών για ωράριο λειτουργίας της βιβλιοθήκης – αναγνωστηρίου στη . Μέχρι τώρα έχουν συγκεντρωθεί 516 υπογραφές, 173 από μεταπτυχιακούς και 343 από προπτυχιακούς φοιτητές της Νομικής, σύμφωνα με την Καθημερινή.

Χαρακτηριστικά, όπως αναφέρει ο φοιτητής Παναγιώτης Βαλλιανάτος στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Facebook «η κατάσταση είναι γνωστή και εδώ και χρόνια -από το πρώτο έτος μου που έχω ζωντανή μνήμη-. Βιβλιοθήκες πανεπιστημιακές που λειτουργούν στην καλύτερη περίπτωση με ωράριο καταστημάτων, με μέρες που κλείνουν νωρίτερα και μέρες που κλείνουν λιγότερο νωρίς, με βιβλία που ψάχνεις να βρεις χρονολογία έκδοσης που να ξεκινάει από 2, με μόνη ηλεκτρονική βάση το Google, και με μόνη δυνατότητα να μελετήσεις και στο σπίτι σου ένα βιβλίο, να το φωτοτυπήσεις σε κάποιον θαρραλέο φωτοτυπά που δεν θα φοβάται τα πρόστιμα για παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας. Όσοι έχουμε φίλους που σπουδάζουν έξω, συχνά τους ζητάμε κάποιο άρθρο που μπορούν να βρουν με τους κωδικούς τους και να μας το στείλουν. Ακόμα κι αν σπουδάζουν σε πανεπιστήμια που σε μεταπτυχιακό επίπεδο έχουν χαμηλότερα δίδακτρα από αυτά που πληρώνουμε εμείς πλέον».

Ενδιαφέρουσα είναι και η τοποθέτηση του φοιτητή για τις . Ενδεικτικά, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Έχει κατά κάποιον τρόπο εντυπωθεί ως άφευκτη πραγματικότητα, ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα είναι κάτι λίγο καλύτερο από το πάρκινγκ. Ότι απλά περιμένεις έναν χρόνο μέχρι να φύγεις έξω για να κάνεις το καλό μεταπτυχιακό. Ότι εδώ συμπληρώνεις απλά με ένα χαρτί το σι βι σου για τις αιτήσεις που θα κάνεις για έξω. Λες και μπορούμε όλοι να φύγουμε μετά. Και δεν μιλάω για τις απλησίαστες Αμερική και Αγγλία (και όχι δεν φτάνουν οι υποτροφίες που μπορεί να πάρει κάποιος για να φύγει μόνες τους) αλλά ακόμα και για τις πιο φιλικές στα χαμηλά και μέτρια οικονομικά στρώματα Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία κλπ. Λες και έχουμε έναν χρόνο για πέταμα. Ε δεν έχουμε. Και μπορεί και να μην καταφέρουμε ποτέ να φύγουμε για σπουδές έξω. Γιατί είναι ακριβές. Και γιατί δεν τις σηκώνει η τσέπη ούτε η δικιά μας ούτε του σπιτιού μας. Αλλά σηκώνει το κεφάλι μας βαθύτερες σπουδές, σηκώνει η διάθεσή μας την έρευνα, σηκώνει και η καθημερινότητά μας ένα κυνήγι νοήματος μέσα από την επιστήμη. Και γενικώς σηκώνει μια σοβαρότητα σε αποφάσεις για τη ζωή μας, όπως αυτή των σπουδών. Τις οποίες τις θέλουμε ουσιαστικές. Και θέλουμε να ενισχύσουμε και το ερευνητικό δυναμικό της χώρας στην οποία μένουμε και στην οποία σπουδάζουμε».