Θα μπορούσε να αποτελεί σκάνδαλο; Μια τέτοια είδηση δε θα έπαιζε ακατάπαυστα στα κανάλια και δε θα γινόταν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από αρχηγούς κομμάτων, ορκισμένων πολέμιων των δημοσίων υπαλλήλων? Όχι δε θα μπορούσε, θα πει ο κάθε Έλληνας εκπαιδευτικός.


Κι όμως, είναι μέρος του σεναρίου μια πασίγνωστης σειράς του alpha. Οι σεναριογράφοι του “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα” στο πρώτο επεισόδιο της χρονιάς είπαν να μασήσουν την καραμέλα του βύσματος στο δημόσιο, ακόμα και στην εκπαίδευση! Αγνοώντας την διαδικασία διορισμού των νηπιαγωγών -άρα και των δάσκαλων και καθηγητών- παρουσιάζουν μια νηπιαγωγό, να “διορίζεται” από έναν συγγενή «που έπαιζε τούμπα στο δήμο Αθηναίων» , σε δημόσιο νηπιαγωγείο! Μάλιστα το παρουσιάζει σαν φαινόμενο της ελληνική κοινωνίας! «Εσένα σε απολύσανε και γω θα μπω με βύσμα στο δημόσιο» λέει η φερόμενη ως νηπιαγωγός στον σύντροφό της και αυτός της απαντά «Καλώς ήρθαμε στην Ελλάδα».
Αυτή είναι η Ελλάδα για τους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες της διάσημης τηλεοπτικής σειράς. Έτσι διορίζονται οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα. .”Ο θείος ο Σπυρέτος έπαιζε τούμπα στο δήμο Αθηναίων” ενημερώνει ο σύντροφος τη μέλλουσα νηπιαγωγό του δημοσίου. Ελαφρά τη καρδία, παρουσιάζουν ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό σύστημα και έναν κλάδο που χρόνια τώρα παλεύει να σταθεί στα πόδια του, να είναι έρμαιο πολιτικών βυσμάτων. Αλλά γιατί όχι; Και γιατί να μπουν στη διαδικασία να μάθουν πως γίνονται οι διορισμοί των εκπαιδευτικών στη Ελλάδα; Σάμπως τι προβάλλεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ?
Εξωφρενικό; Μα γιατί? Από πού να γνωρίζουν ότι αυτή η διαδικασία διορισμού δεν μπορεί να υφίσταται καν? Από πού να έχουν ακούσει πως για να διοριστεί ένας εκπαιδευτικός θα πρέπει να έχει γυρίσει την Ελλάδα για να ανέβει στις λίστες αναμονής για διορισμό ή να δώσει εξετάσεις στον ΑΣΕΠ; Ποια ΜΜΕ, πέρα από τα εκπαιδευτικά, ενημερώνουν τον κόσμο πως αυτή τη στιγμή χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν αδιόριστοι ενώ υπάρχουν άπειρα κενά σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης; Ποιος τους έχει ενημερώσει πως εκπαιδευτικοί δεν αντέχουν το βάρος του ενοικίου σε δυσπρόσιτα μέρη και αναγκάζονται να παραιτηθούν ;
Φαίνεται πως αυτή η ιστορία με το εύκολο δημοσιοϋπαλληλίκι πουλάει πολύ. Αλλά ως εδώ. Έχει μπαγιατέψει πια αυτό το αστείο και κυρίως όταν στήνεται στις πλάτες ανθρώπων που ενώ έχουν σπουδάσει, παλεύουν χρόνια να δουλέψουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη και απολύονται κάθε Ιούνη για να γλιτώσει χρήματα το δημόσιο.
Σίγουρα ωστόσο, οι σεναριογράφοι έχουν πληροφορηθεί ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί. Ότι περισσεύουν, ότι δουλεύουν λίγο, ότι πρέπει να αξιολογηθούν. Γιατί να μην τους βάλουν να διορίζονται και από συγγενείς στο δήμο; Σιγά τον ξεπεσμό..
Το πιο δυστυχές όμως από αυτήν την τραγική παραπληροφόρηση είναι πως δε βαραίνει μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως την παιδεία, που δεν της φτάνει η καθημερινή υποβάθμιση που υφίσταται από την υποστελέχωση των ελληνικών σχολείων, αλλά τώρα έχει να αντιμετωπίσει και τη γενικότερη απαξίωση από μια προπαγάνδα, που την κάνει να φαίνεται έρμαιο των πολιτικών γνωριμιών..
Και ο δάσκαλος, κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας στέκεται ανήμπορος μπροστά σε αυτό το βομβαρδισμό παραπληροφόρησης, – που δεν ξέρει κάθε φορά από πού θα του έρθει- ψάχνοντας από κάπου να στηριχτεί. Ψάχνει να βρει δικαίωση για τον καθημερινό αγώνα που δίνει μέσα και έξω από την τάξη. Πού είναι η συλλογικότητα που θα τον βοηθήσει να αμυνθεί στον διαρκή πόλεμο που υποβιβάζει το ρόλο του; Πού βρίσκονται τα σωματεία στα οποία κάποτε ήλπιζε και που, στις περισσότερες περιπτώσεις , είναι ανύπαρκτα;
Ένα πράγμα τρέμω. Τρέμω τη στιγμή που θα μπω στην τάξη και τα παιδιά μου θα βλέπουν μια δασκάλα που την έχει διορίσει ο θείος της!

Η δασκάλα  Σεμιτεκόλου Πηγή