Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ) – Το μάθημα των Θρησκευτικών και ο Προσηλυτισμός: Σύντομη απάντηση σε αβάσιμα επιχειρήματα του κ. Πάνου Νικολόπουλου (που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο) για το αδίκημα του προσηλυτισμού


Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) θεωρεί ότι τα όσα ανέφερε για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο κ. Πάνος Νικολόπουλος σε ομιλία του στις 3 Απριλίου 2017 στην αίθουσα της «Στοάς του Βιβλίου» στην Αθήνα, χρήζουν μιας σύντομης απάντησης η οποία θα ξεκαθαρίζει το τοπίο σχετικά με το θέμα του προσηλυτισμού και συγκεκριμένα:

1.- Το Συμβούλιο Επικρατείας δεν είναι ποινικό δικαστήριο, αλλά μόνον διοικητικό δικαστήριο, επομένως, δεν έχει αρμοδιότητα να αποφαίνεται, εάν κάποια πράξη συνιστά ή όχι αξιόποινο προσηλυτισμό. Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Νικολόπουλος ομολογεί ρητά, ότι διεξάγεται προσηλυτισμός στα σχολεία με το νέο Πρόγραμμα και τη νέα ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών, απλώς ισχυρίζεται ότι ο προσηλυτισμός αυτός δεν είναι αξιόποινος. Αυτός δεν είναι λόγος, να δεχθούμε Πρόγραμμα και ύλη μαθήματος των Θρησκευτικών, μέσω των οποίων διεξάγεται προσηλυτισμός και, μάλιστα, όπως ανερυθρίαστα, ρητά και απερίφραστα ομολογείται, ασχέτως εάν είναι αξιόποινος ή όχι.

2.- Ο επίμαχος προσηλυτισμός (διεξαγόμενος μέσα στα σχολεία) για να θεωρηθεί μη αξιόποινος, πρέπει, να συντρέχει κάποιος εκ των λόγων άρσεως του αδίκου (Ποινικός Κώδιξ άρθρα 20 επ.) ή κάποιος εκ των λόγων άρσεως του καταλογισμού (Ποινικός Κώδιξ άρθρα 26 επ.). Και δεν γίνεται καμία επίκληση τέτοιουλόγου.

3.- Είναι σαφές, ότι ο νόμος περί προσηλυτισμού, αναφέροντας την έννοια «ετερόδοξος» εννοεί ετερόδοξος ως προς τη θρησκεία στην οποίαν αποπειράται κάποιος να τον προσηλυτίσει και δεν είναι δυνατόν, ο νόμος αυτός να τιμωρεί τον προσηλυτισμό εν μέρει και να επιτρέπει την διάπραξή του υπό άλλην μορφή. Να αφήνει δηλαδή ατιμώρητη ορισμένη μορφή προσηλυτισμού. Αν θέσπιζε τέτοια ευχέρεια, η διάταξη αυτή θα ήταν αντισυνταγματική, καθ’ όσον το άρθρον 13 παρ. 2 του Συντάγματος απαγορεύει οποιαδήποτε μορφή προσηλυτισμού και πουθενά δεν δέχεται ότι ορισμένη μορφή προσηλυτισμού μένει ατιμώρητη, εάν διεξάγεται από ομόδοξο προς ομόδοξο, τον οποίον όμως επιδιώκει, να προσηλυτίσει σε άλλη θρησκεία.

4.- Ο κ. Νικολόπουλος προσπαθεί εδώ, να χρησιμοποιήσει πρωτίστως τη γραμματική ερμηνεία του νόμου, όπως γνωρίζει, όμως και όπως διδάσκεται σε όλες τις νομικές σχολές του κόσμου, όταν ερμηνεύουμε έναν νόμο χρησιμοποιούμε πρωτίστως τη λογική και την τελεολογική ερμηνεία του νόμου και τελευταία τη γραμματική και μόνον εφ’ όσον η λογική και η τελεολογική ερμηνεία του νόμου δεν μας εξυπηρετεί.

 

Το ΔΣ της ΠΕΘ