Αχ, δάσκαλε που δίδασκες.

Αχ, δάσκαλε που δίδασκες…

Συνάδελφε Φιλόλογε, πως θα μπεις ως απεργοσπάστης στην τάξη, αφού καλείσαι να διδάξεις Ρίτσο, Καζαντζάκη και Αντιγόνη; Τι θα τους πεις; «Μην κοιτάτε εμένα που λιγοψυχώ, την Αντιγόνη να κοιτάτε»; Εσένα ξέρουν, από σένα παραδειγματίζονται…

Συνάδελφε Θεολόγε, πως θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης να μιλήσεις για αγάπη στον πλησίον και αλληλεγγύη; Ο άνεργος, ο φτωχός, ο αυτόχειρας, ο απολυμένος συνάδελφος σου, η εξαθλιωμένη οικογένεια του μαθητή σου, δεν είναι «ο πλησίον»; Δεν έχουν ανάγκη την αγάπη και την αλληλεγγύη σου;

Συνάδελφε Μαθηματικέ, πως θα μπεις στην τάξη να διδάξεις εξισώσεις; Αν σε ρωτήσει ο μαθητής πόσο κάνει [4xΠανελλήνιες+30 μαθητές/τάξη-16.000 καθηγητές: Ελλάδα], τι θα απαντήσεις; «Μαθητεία, με ανασφάλιστη εργασία και 9€/μέρα»;

Συνάδελφε Φυσικέ, αν μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης, πως θα διδάξεις την επιστήμη σου, που βασίζεται στην παρατήρηση; Παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου; Αν οι μαθητές σου παρατηρούν, που παρατηρούν και το ξέρεις, τι γνώμη θα αποκτήσουν για σένα;

Συνάδελφε Χημικέ, θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης; Ως πότε θα επιτρέπεις τα πειράματα στη χώρα σου, στη ζωή σου, στους μαθητές σου; Πως θα διδάξεις την απαραίτητη «χημική αντίδραση» που χρειάζεται η κοινωνία; Με απεργοσπασία;

Συνάδελφε Βιολόγε, η χώρα σου είναι πειραματόζωο. Το ίδιο κι εσύ. Το ίδιο και οι μαθητές σου. Το ίδιο και η αξιοπρέπεια σου. Το ίδιο και η ζωή σου. Απεργοσπάστης;

Συνάδελφε των Αγγλικών, των Γαλλικών, των Γερμανικών, θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης; Κι ο Κίπλινγκ; Ο Τσόμσκι; Ο Μοντεσκιέ; Ο Ρουσσώ; Ο Μπρεχτ; Τι θα

έλεγαν αυτοί;

Συνάδελφε Καλλιτέχνη, Μουσικέ, που πήγε η τέχνη; Το θες ένα σχολείο χωρίς τέχνη, χωρίς πολιτισμό; Τότε που πας; Πως θα μπεις να διδάξεις εν μέσω απεργίας; Τι θα τους πεις; «Λυπάμαι που το σχολείο σας γίνεται όλο και πιο διεκπεραιωτικό, χωρίς πολιτισμό, τέχνη, φαντασία, δημιουργία, αλλά εγώ δεν αγωνίζομαι άλλο»;

Συνάδελφε Νομικέ, σοβαρά θα μπεις ως απεργοσπάστης να διδάξεις το Σύνταγμα; Κι αν ξέρει κάποιος μαθητής το άρθρο 120, τι θα του πεις; Ότι είσαι αντισυνταγματικός; Θα διδάξεις τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της; Την ώρα που είσαι απεργοσπάστης σε μία απεργία με αίτημα την Δημοκρατία;

Συνάδελφε Κοινωνιολόγε, θα μπεις να διδάξεις ως απεργοσπάστης για την κοινωνία; Ποια κοινωνία; Αυτή που εξαθλιώνεται, αυτή που πεινάει, αυτή που αυτοκτονεί; Κι αν σε ρωτήσουν οι μαθητές (και το ξέρεις ότι θα σε ρωτήσουν), «εσύ γιατί δεν αγωνίζεσαι;»
τι θα τους πεις;

Συνάδελφε Οικονομολόγε και μόνο που το σκέφτεσαι, ντροπή σου!!

Συνάδελφε Πληροφορικέ, απεργοσπάστης; Θυμάσαι τις αδιαφανείς μετατάξεις στον κλάδο σου; Θυμάσαι την κατάργηση του μαθήματός σου; Θα γίνεις απεργοσπάστης; Εσύ που έχεις τις γνώσεις που μπορούν να διαδώσουν την αλήθεια σε κλάσματα δευτερολέπτου σε όλον τον κόσμο;

Συνάδελφε Γυμναστή, «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ποιος υγιής νους τα παρατάει όσο κατηγορείται, όσο κανείς, ότι πλεονάζει; Ποιος αρρωστημένος νους θα προβεί σε απεργοσπασία, όταν ξέρει ότι η θέση του είναι πιο επισφαλής από κάθε άλλη;

Συνάδελφε των Τεχνικών Ειδικοτήτων, πόσοι ακόμα να απολυθούν από τα ΕΠΑΛ, πόσες ακόμα ΕΠΑΣ να κλείσουν για να αγωνιστείς; Πως θα κοιτάξεις στα μάτια τους μαθητές σου, που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς καθηγητές, χωρίς τομείς, χωρίς σχολείο;

Συνάδελφε, όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν πιστεύεις, θα αναλάβεις τη γιορτή του «ΟΧΙ», τη γιορτή του Πολυτεχνείου, τη γιορτή της Επανάσταστης του 1821; Θα εμπνεύσεις εσύ τα παιδιά Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Αγωνιστικότητα; Πως, αφού θα σε έχουν δει να βάζεις την αξιοπρέπεια σου στην άκρη, να ξεχνάς την αλληλεγγύη και να λιγοψυχείς μπροστά στην αναγκαίοτητα του αγώνα.

Αχ, δάσκαλε που δίδασκες…

Όπως είπε κι ένας συνάδελφος πολύ πιο περιεκτικά από μένα:
«Όποιος αντέχει την ξεφτίλα, ας μπει να την διδάξει…»

Στέλλα Μανουσογιωργάκη

Οικονομολόγος ΠΕ09

Πρόεδρος ΕΛΜΕ Λήμνου